Martelen

In het Kalandia vluchtelingenkamp is op zondag Arafat Yaakoub doodgeschoten door het leger. Yaakoub was al in de eerste intifada gewond en bewoog zich sindsdien voort in een rolstoel. Het leger zegt dat er een groep jongeren met stenen gooide en dat ze waarschuwingsschoten hebben gelost. Yaakoub zat bij een kiosk in zijn rolstoel koffie te drinken. Hij werd in zijn hoofd geschoten en was op slag dood.
In het weekeinde zijn nog twee burgers gedood, waaronder een zwak begaafde jongen die het bevel om te stoppen niet begreep.
Lees verder

Journalist voor de vrede

Een aardig berichtje: ik schijn een van de drie kandidaten te zijn voor de prijs van het Humanistisch Vredesberaad voor de jaarlijkse journalist voor de vrede, hoor ik vandaag. Dit vanwege mijn publicaties over Palestina/Israël, en mijn boek Habibi, habibi. Of ik er bij kan zijn op 21 juni, als de prijs wordt uitgereikt, vroegen ze me. Maar dan zit ik in Gaza.
Ik mag toch hopen dat degene die de prijs echt krijgt ietsje eerder op de hoogte is gesteld, want ‘journalisten voor de vrede’ zitten natuurlijk niet stilletjes thuis te wachten tot ze misschien een prijs krijgen, die zijn meestal de hort op.
Toch leuk, een bijna prijs.
Bijna journalist voor bijna vrede.

Rammi en Mo (slot)

Ramadan en Mohammed zijn niet doorgelaten bij Rafah, de grens was dicht. Dat was het dan voorlopig. Eerst ga ik zelf weer naar Gaza. Als er daarna weer tijd is om ze hier te ontvangen is Mohammed’s visum inmiddels verlopen, want dat van hem was twee weken eerder goedgekeurd dan dat van Ramadan, en omdat hij op Ramadan moest wachten had hij nog maar twee weken over van de maand die een visum geldig is. Als iemand dat nog kan volgen. Dus voor de volgende poging kunnen we weer helemaal opnieuw beginnen.
Rondje bellen, hotel annuleren, afspraken afzeggen.
Het wordt langzamerhand routine.

Slapstick

Slapstick in Israël. Sharon brengt vandaag zijn Gazaplan in stemming in zijn kabinet. En aangezien hij verwachtte geen meerderheid te krijgen wilde hij van te voren twee ministers ontslaan. Zo doe je dat in een democratie. En daar zijn dus regels voor. De ministers hebben nog steeds stemrecht binnen 48 uur na hun ontslag. Avigdor Lieberman en Benyamin Elon die de bui zagen hangen verschenen dus niet toen Sharon ze had gesommeerd om te komen. Avigdor Lieberman werd gesnapt in zijn sportschool, en moest de ontslagbrief wel in ontvangst nemen. Lieberman is overigens de minister die er openlijk over praat om de Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap ook uit Israël te ‘verwijderen’.
Benyamin Elon verstopte zich ergens, en was ondanks de beste geheime politie ter wereld onvindbaar. Sharon probeerde nog om hem telefonisch te ontslaan, maar Elon zegt gewoon dat hij niet zeker weet of het wel Sharon was die hij aan de lijn had, dat kon wel elke grappenmaker zijn. Dus dat is niet legaal zegt hij. Vandaag om vier uur vindt de zitting plaats, precies zo uitgerekend dat het ontslag van de ministers geldig is.

Ondertussen plaatst het leger advertenties: leuke kadootjes voor vaderdag. Geef papa wat legerspullen, een baret, medailles, een kogelvrij vest, een schouderriem voor zijn geweer. En als grap een T-shirt met opschrift: America don’t worry, Israel stands behind you.

Rammi en Mo (5)

Ramadan belde. Mohammed en hij staan klaar om op weg te gaan. De checkpoints tussen Gaza en Rafah zijn open. Of ik er nog voor kon zorgen dat de Ambassade een verklaring afgeeft dat ze worden verwacht in Nederland. Het is zondag. De Ambassade is dicht. En het zou niet hoeven want het visum in hun paspoort is afgegeven door de Ambassade.
Het gedoe om iets voor elkaar te krijgen: vrijdags is alles wat moslim is dicht, zaterdag alles wat joods is en zondags alles wat christelijk is. Hadden de diverse profeten en andere vertegenwoordigers van God/JHWH/Allah op aarde dat met een vooruitziende blik op de toekomst en de globalisering niet een beetje beter kunnen coördineren?

Om vier uur moeten ze over de grens bij Rafah. Eerst langs de Israëli’s, dan nog bij de Egyptenaren die ook niet erg prettig zijn in de omgang, en dan met een gesloten bus naar Cairo, waar ze tot hun vlucht opgesloten zullen worden in een wachtruimte onder bewaking. Egypte is als de dood voor Palestijnse vluchtelingen die illegaal blijven. En dan een beetje duimen dat ze fatsoenlijk behandeld worden als ze Nederland in komen, want ze hebben de sekse, de leeftijd, uiterlijk, naam, geloof en nationaliteit waarbij overal meteen alarmbellen gaan rinkelen: potentiële terrorist.
Eerst Rafah. Beetje bidden maar.

Folderen op de markt

Een hulphondje

Nog een berg werk achter de pc vanochtend. Brief vanwege mijn motie over de noodhulp aan de UNRWA, de VN vluchtelingenorganisatie, in Gaza, naar alle woordvoerders van Buitenland en Ontwikkelingssamenwerking. Dinsdag gaat de motie in stemming. Brief vanwege de asbestmotie die staatssecretaris Rutte naast zich neer heeft gelegd naar de commissieleden Sociale Zaken, we moeten het dinsdag bespreken. Dan een stapel maken van wat ik nog moet lezen over de wet op de kinderopvang, dinsdag moet ik inbreng leveren. En de dinsdag daarna moet ik mijn tekst af hebben voor het debat over arbeid en ziekte. Overleg met de minister, die wil er nog een hele lijst met sociale wetten doorjassen voor het zomerreces.
Lees verder

Rammi en Mo (4)

Geen bericht van de jongens. Dus ik ga maar weer eens bellen. Het is vrijdag, de ‘zondag’ van de Palestijnen. Dus is Ramadan thuis. Ja, de visa zijn er nu, maar vandaag kwamen ze Rafah niet door. En morgen kan het niet, want dat hebben de Israëli’s sabbat, en als de Israëli’s vrij hebben gaat de grenspost dicht, vanzelfsprekend. Dus gaan ze het zondag weer proberen. En dan nemen ze het vliegtuig op maandag. Ik ga weer bellen: gooi het programma maar weer om en een prettig rustig weekeinde iedereen.
Lees verder

Habibi, habibi

Op 11 juni, om 16.00 wordt in Rotterdam mijn nieuwe boek Habibi, habibi gepresenteerd in Boekhandel Donner, met medewerking van het COS.

Een voorpublicatie is te vinden in de Tribune.

Op de presentatie zal ook spreken Max Wieselmann, voorzitter van Een Ander Joods Geluid. Max zit ook in het aanbevelingscomité van Stichting Kifaia, en in januari kwamen we elkaar nog tegen bij de muur in Kalkiliya, waar hij heen was met een paar mensen van Jews for a Just Peace. Fijn dat Max het wil doen.

Max bij de muur
Lees verder

Dweilen met de kraan dicht

Vriend Ruben Verhasselt heeft een column geschreven voor het blad De Brug, van het Sivmo.Ik mocht het gebruiken voor mijn weblog.

Dweilen met de kraan dicht
Drie praktische tips in de strijd tegen het terrorisme
Ruben Verhasselt

Wat is het humane antwoord op het Israëlische staatsterrorisme in de bezette gebieden?
In de eerste plaats gaan we dweilen met de kraan open.
Lees verder