Eindelijk bericht van Khaled. Zijn naam is gezuiverd. Het is duidelijk dat hij niet de Khaled is die ze zochten. Maar inmiddels zijn zijn papieren niet meer geldig. Het zou minstens een week duren voordat hij nieuwe heeft. Dan zou hij in Cairo moeten wachten en dan loopt het tegen Kerst als hij hier is en gaat het ook niet meer lukken om onze donororganisaties bij elkaar te krijgen. Dus hij neemt de bus weer terug naar huis. En dan maar hopen dat hij geen dagenlang bij de grens van Rafah moet wachten tot hij er weer in mag. Over een maand probeert hij het nog eens, na de Kerst. En na de presidentsverkiezing proberen wij weer naar Gaza te gaan.
What can we do, zegt Fatma. This is our life.

Ik vroeg eens aan ze of ze niet af en toe in wanhoop zijn. Dit was het antwoord: wanhoop is een luxe die we ons niet kunnen permitteren.

Morgen zal ik een stukje op het weblog zetten over ons werk daar dat we koppig vol blijven houden, net zo koppig als zij. Zodat wie wil een beetje kan steunen. Doen we toch wat.

Elke keer als de telefoon of mijn mobieltje gaat denk ik: nieuws uit Gaza of Cairo. Maar dan zijn het Joes of Deny of Jan of Helma of een van de mensen die willen weten of het doorgaat met het bezoek van Khaled aan Nederland. We spreken deadlines af. Als het voor één uur niet lukt moeten we morgen de vergadering met de donororganisaties afzeggen. Ik moet uit gaan zoeken wanneer het vliegtuig uit Cairo komt, als ie komt.
Wachten.
Oefening in geduld.

Joes heeft Khaled zelf bereikt. Die geeft de moed nog niet op. Er is nu iemand ingeschakeld die kan getuigen dat Khaled niet de Khaled is die ze denken dat hij is. Als het een beetje meezit kan hij morgen het vliegtuig nemen, en wie weet is hij er nog op tijd voor de vergadering, Insha’Allah. Beetje bidden, beetje duimen, beetje hopen.

Telefoon uit Gaza. Fatma. Khaled zit nog steeds vast in Caïro. Morgen moet hij opnieuw met de grenspolitie praten of wie het zijn die hem door moeten laten. Maar het ziet er niet geweldig uit. Fatma zucht. Ben je net door de Israëli’s heen krijg je de Egyptenaren. Who needs enemies with friends like that?