Verhaal van Joes Meens

Te gast: Joes Meens van Stichting Kifaia

10 jaren Kifaia, what’s the difference of what makes the difference?

Het is goed weer in Gaza te zijn. Voor mij was het meer dan negen maanden geleden. 9 maanden waarin weer verschrikkelijk veel is gebeurd in dit land dat door de hele wereld lijkt te zijn vergeten. Na de ontruiming van de settlements en de terugtrekking van het Israëlische leger leek er weer hoop op een betere toekomst te zijn. Maar waar sommige deskundigen bang voor waren werd helaas waarheid: met het wegvallen van de externe vijand kwamen de interne conflicten die jarenlang onder de oppervlakte bleven in alle hevigheid naar boven. Door de uitslag van de verkiezingen ontstond een machtsvacuüm dat opgevuld wordt door allerlei facties en groeperingen die nauwelijks in toom te houden zijn. De regelmatige lezers van Anja’s weblog zijn hierover uitvoerig geïnformeerd.
Lees verder

Dagboek 19 januari 2007

Tsjonge wat is het stil. Geen storm meer, geen vallende dakpannen en sirenes van ambulances en brandweer, geen klapperende ramen, geen zwaaiende lampen op straat, geen takken tegen de ruiten. En iedereen slaapt. Inclusief de zenuwachtige poezen.
Ik ga de taxi bellen.
Ik ga naar Gaza.

Dear friends in Gaza

We are ready to travel to Gaza once again – if only the weather will help a little… Holland is always a country of rain and wind, but now we have a true storm. It is an emergency, the wind is so strong that people can’t go on their bicycles, cars blow of the roads, trees fall over, parts of roofs fly through the air and we need all the lamps on because it is so dark. And there is al lot of noise, wind and things falling down and sometimes ambulances – like in Gaza, only with us it is nature and not an army. The weather forcast said it will be finished by nine this evening and our plane leaves very early in the morning. So I think we will be okay.
Now if the border of Rafah opens and Khaled can come home and we can meet again in Gaza all of us will be happy, insha’Allah.
See you soon!
Walid and Wasim I have a little surprise for you!

Dagboek 15 januari 2007

Er ligt weer eens een Palestijns meisje in het ziekenhuis. Ze heet Abir Aramin en is tien jaar. Het was in Anata, vlak bij de muur, waar vaak demonstraties zijn. Ze ging met haar vriendinnetjes in de schoolpauze naar een winkel om snoep te kopen. Er klonk een knal, en een van de vriendinnetjes zei dat ze de lucht in vloog en toen neerviel, met een bloedend hoofd. Nu ligt ze bewusteloos aan de beademing. Het is nog niet duidelijk of ze het gaat redden.
Lees verder

Dan liever de lucht in!

070114kraanvolks-258.jpg

Met Anneke naar het Volksoperahuis. Ik ben een erge fan. Ik hou erg van hun combinatie van volks en subtiel, van schmieren en diepgang, van hun eigen teksten, politiek zonder dat je het merkt, alles wordt op de hak genomen. Met intelligentie en humor. En de muziek is ook nog heel lekker. En ze spelen de sterren van de hemel. Ze werken zich letterlijk voor ons in het zweet.
Lees verder

Kolonistengeweld

Toen ik jaren geleden in Hebron was heb ik het zelf gezien. In het midden van de stad huist een groep kolonisten, en wel van het meest agressieve soort. Stelselmatig waren ze bezig de Paslestijnen die nog in de omgeving woonden weg te pesten. Rotzooi gooien op de huizen beneden, stenen gooien en schelden naar de kinderen die er langs moesten op weg naar school. Palestijnse winkels onder de Davidsterren kalken. De kinderen raakten geheel verzenuwd en de ouders durfden ze niet meer buiten te laten spelen.
Lees verder