Slaapwandelen naar de segregatie

061210aha-042.jpg

Nahed Selim weer in Trouw. (Letter en Geest, 28 april) We stevenen hier, onder leiding van nieuwe minister Ella Vogelaar, minister voor integratie, regelrecht en slaapwandelend aan op de segregatie, zegt ze. Argumenten? Vogelaar heeft in haar interview in de Volkskrant gezegd dat ze discriminatie wil bestrijden, omdat die bijdraagt aan het het gevoel van Marokkaans-Nederlandse jongeren dat ze worden afgewezen, en dat heeft invloed op de manier waarop jongens zich afsluiten in subculturen, waarvan een deel crimineel kan worden. Lijkt mij tamelijk aantoonbaar, ondertussen, en Vogelaar heeft nog veel meer gezegd. Het is duidelijk dat de bestrijding van discriminatie een onderdeel is van een veel veelzijdiger beleid, waarin het aanpakken van de criminaliteit niet alleen dient te geschieden door het bestrijden van discriminatie.
Lees verder

Deja vu (4)

Scheiding is slecht voor kinderen

Kinderen groeien het beste op in een harmonieus gezin, en scheiding is slecht voor ze. Dat haalt je de koekoek. Uiteraard zijn kinderen het beste af in een omgeving waar hun verzorgende ouders samen een goede relatie hebben en ook nog met hun kind. Zo loopt het alleen niet altijd in het leven. En dan is echtscheiding, en eventueel opnieuw beginnen met een andere partner een optie, waarvan we blij mogen zijn dat die inmiddels bestaat. In mijn tijd was het nog een heidens karwei om bij een gewelddadige echtgenoot weg te komen, want ‘eenzijdig’ scheiden zat er nog niet in. Het is ook niet voor niets dat er een golf echtscheidingen kwam nadat de bijstand werd ingevoerd. Meestal aangevraagd door vrouwen. Die haalden op dat moment de schade in. Dit kom je in dat simpele verhaal – echtscheiding is slecht voor kinderen – niet tegen. Hoe goed het voor diezelfde kinderen van gescheiden ouders zou zijn geweest als diezelfde ouders bij elkaar waren gebleven.
Lees verder

Deja vu (2)

Drie modellen

Grofweg hebben moderne vrouwen drie levensmodellen waaruit ze kunnen kiezen: ze kunnen (Kinneging) hun werk opgeven als ze kinderen krijgen, en fulltime huisvrouw en moeder worden. Ze kunnen (Mees) kiezen voor carriere, wat vaak neerkomt op het afzien van kinderen en soms ook van een partner. En ze kunnen proberen om beide werelden, gezin en werk, met elkaar te combineren. Op dit moment is dat laatste model onder de Nederlandse vrouwen het meest populair. Het betekent wel, in de meeste gevallen, een stapje terug doen in het werk. En zo krijg je het anderhalf kostwinnersgezin, waar Mees en Kinneging zo misprijzend over doen, zij het beide uit diametraal tegenover elkaar staande motieven. Want Kinneging denkt alleen aan de kinderen en niet aan de vrouwen, en Mees denkt alleen aan de vrouwen en niet aan de kinderen.
Lees verder

Deja vu

Ik was niet zo’n goede moeder, maar ik zou een geweldige vader zijn geweest. Die uitspraak deed ik, ruim dertig jaar geleden. Ik werkte voor het brood op de plank, studeerde tegelijk voor de toekomst (ik had mijn school niet afgemaakt) en voedde tegelijk in mijn eentje een kind op. Was ik een man geweest die dat zo had gedaan, dan waren de hulpverleners toegesneld, en was ik zeer geprezen. Maar ik was een vrouw, en dus deed ik het als moeder niet zo best, vonden ze.
Lees verder

Blingbling

Langzamerhand komt de behoefte om me niet alleen ergens over op te winden maar er ook nog wat over te zeggen op mijn weblog weer terug. Zo hebben we nu de kwestie met de blingbling. Met enige verbijstering gelezen dat Dijsselbloem van de PvdA de uiterlijke kenmerken van de ‘gettocultuur’ van jonge Marokkanen in de gevangenis af wil laten pakken. Nog gezocht naar enige onderbouwing: slaat het ergens op? Is dat een onderdeel van een aanpak waarvan gebleken is dat die helpt? Niet gevonden.

060916pardon-129.jpg
(Dijsselbloem)
Lees verder

Dagboek 25 april 2007

070511verhuizing-058.jpg

Nog steeds helaas. De oplossing leek nabij. Alles zit er nu op en d’r an, maar niks geen internet op mijn PC. Kind heeft modem mee naar zijn huis genomen. Daar doet ie het wel. Dus ligt het aan het signaal dat het huis inkomt, dat te zwak is, en of ligt het aan de kabel die niet goed is – ik zeg als digibeet ook maar wat, en voor mijn geestesoog zijn we zo maanden verder voordat dat in orde is.
Lees verder

Dagboek 23 april 2007

070511verhuizing-011.jpg

Helaas. Kind is er uren zoet mee geweest, de missende kabeltjes zijn er nu, maar niks. Geen internet. Nu is de meneer van KPN wel langs geweest, dus de telefoon doet het nu, en met een noodlijntje kan ik wel via mijn laptop op het internet, maar dat gaat zo sloom, dat is niet te doen.
Nu ga ik niet naar Cairo, want dat is afgezegd, dus krijg ik vijf dagen cadeau. Tel je zegeningen. Ondertussen vijftig dozen uitgepakt.
Alles gaat goed komen maar nu nog even niet.

070511verhuizing-018.jpg

070511verhuizing-024.jpg

Dagboek 20 april 2007

Laatste dag in de Raad van Europa. Uitgecheckt uit mijn hotel. Ik moet nog een stukje maken voor de SP website, ik moet mijn tekst nog tikken voor mijn bijdrage aan de Draft convention on the protection of children against sexual exploitation and sexual abuse. Niet moeilijk, ik werkte jaren als docent en trainer met het onderwerp. Het is een redelijk gedegen stuk, waar ik weinig commentaar op heb, behalve dat de focus geheel en al is op de slachtoffers, de kinderen. Dat is natuurlijk de eerste en terechte stap. Maar vervolgens is het minstens zo belangrijk om te gaan kijken naar de daders, heb ik in de Balkan geleerd, toen ik daar trainingen gaf voor de slachtoffers van geweld in huis. Mannen worden niet als daders geboren. Er moet dus veel meer worden nagedacht hoe je (meer) kunt voorkomen dat mannen daders worden, zeker in de vormende jaren dat ze hun seksualiteit vormen. “Gewoon” geweld is meestal beter te bestrijden dan seksueel geweld, omdat daar meestal een component van verslaving in zit. Affijn, dat gaat allemaal te ver voor vier minuten tekst straks, maar ik wil er toch wel wat over zeggen.
Lees verder