(Zuster Karin)
Een winderig en herfstig Volterra. Ik ben hier in een vorig leven geweest, met mijn toenmalige verloofde, maar herinner me weinig, behalve een muur, zwaluwtjes, iets met Etrusken.
Lees verder
Volterra 9 november 2007
1
Maandelijks archief: november 2007
Dagboek 8 november 2007
Eigen risico
Afgelopen dinsdag in de EK ging het over de nieuwe wet waarin de no claim korting in de ziektekostenverzekerin verdwijnt, maar vervangen wordt door een eigen risico. Tineke Slagter was er de hele dinsdag mee bezig, en werd er zichtbaar niet vrolijk van. De discussie zat op slot.
(Tineke Slagter een tijd geleden, een stuk vrolijker)
Lees verder
Nederlanders in het algemeen
Hoe Nederlands ik me voel. Nou, ik woon in Nederland, ik spreek Nederlands, ik heb een Nederlands paspoort, ik ben daar heel tevreden mee, maar of dat ook voelt? Ik heb me vrijwillig gemeld als respondent voor de onderzoekjes van Maurice de Hond. Hier. Op gezette tijden krijg ik dus een vragenlijstje. Ik kan daar vaak niet mee uit de voeten, omdat de vragen geen ruimte laten voor een andere reactie dan die door De Hond is bedacht. Zo moet ik elke keer zeggen hoeveel punten ik mijn ‘vertrouwen in de politiek’ geef. Maar welke politiek? Die van mij, van mijn partij, van het parlement, van het kabinet, Den Haag, de lokale politiek, die van de politiek in het algemeen en wat is dat?
Lees verder
Laatste dag in Gaza
Ik leer veel van de Palestijnen. Bijvoorbeeld om in de ergste ellende toch nog weer ergens plezier in te hebben. Ik ga met Fatma en haar twee oudste dochters, Fida en Nida lunchen. Prachtige meiden. Fida zit nu op de universiteit, de Islamitische, omdat die de beste studie heeft voor wat ze wil: Engels en handelsbetrekkingen. Maar ze vindt het er vreselijk. Niet alleen dat ze elke keer gecontroleerd wordt of ze geen make-up op heeft, maar zelfs dat ze in de pauze niet naar muziek mag luisteren op haar mobieltje! Zijn ze gek geworden? Terwijl er verder helemaal niets te doen is. Ze wordt er ontzettend opstandig van, maar ze houdt zich in. Ze wil afstuderen.
Lees verder
Gaza 4 november 2007 – vervolg
Voor de verandering een klant die niet door Hamas overhoop is geschoten maar gewoon door Israel. Een jonge vrouw, Heba. Ze was een van de vrouwen die de mars naar de moskee maakten, toen hun mannen daar waren opgesloten en het leger begon te schieten op de vrouwen. Ze kreeg een kogel in haar heup die zwaar werd beschadigd, en in haar hand.
Lees verder
Eén land, één samenleving
Aanbevolen, ook vanwege de interessante sprekers. Helaas zit ik zelf die dag op het partijcongres van de SP.
Eén land, één samenleving
Manifestatie 24 November te Rotterdam:
Lees verder
Message to my friends
Passed Erez (again it was not funny) passed Ben Gurion, tried to reach you on the phone to say I’m through.
I’ll be back soon, Insha’ Allah, as always my heart is heavy when I leave, and part of my soul stays with you always.
En nu voor de Nederlandse kant, ik heb Erez gehad(godverdegodverdegloeiendegodver) en Ben Goerion, de laatste verhalen komen er aan, en ik ben vanavond weer thuis.
Gaza 4 november 2007
De straten.
Ik denk even dat het vrijdag is, maar het is zaterdag en alle winkels zouden open moeten zijn. Maar de meeste zijn gesloten.
Ik zie veel mannen op straat zitten. Geen werk.
Ik zie dat de meesten, tegen de gewoontes in, niet roken. Geen geld.
Ik zie nog steeds overal vlaggen. De groene, van Hamas. Maar evenveel gele, van Fatah. Niet alleen oude, gerafelde, verwaaide, maar nieuwe.
Ik zie een ploeg mannen met petjes op en T-shirts met de Canadese vlag straten vegen en boompjes planten in de berm. Een income-generating program, geef ze liever werk dan liefdadigheid, ook al doen nu tien mannen het werk dat ook wel door drie gedaan kan worden.
Lees verder
Gaza 3 november 2007
De vrijdagslunch bij Sanaa en haar man Younis. En hun drie zoons. Sanaa heeft haar broer gevraagd wat ze voor me koken zou. Maftoul, de traditionele couscous maaltijd, met kip. Younis is naar de markt geweest om de kippen zelf uit te zoeken, want die wil vers, geen diepvries, Sanaa heeft een vrouw betaald om de couscous te maken, want dat is een heel werk en daar heeft zij als moderne werkende vrouw geen tijd voor. Maar zij heeft de kippen gebraden. En er is ingemaakte aubergine, zoals ik die ook ken van Khaleds moeder. Ik zeg het, en broer en zus kijken weemoedig. Ze hielden van hun moeder, die een paar jaar geleden overleed.
Lees verder
Gaza 2 november 2007
Onderweg van Tel Aviv naar Erez word ik gebeld: of ik cola mee wil nemen. Er is in heel Gaza geen coca cola meer. Bij Erez bezorgen ze me nog even een stuip: na een blik op de computer en een telefoontje beweert de juffrouw achter het loket dat ik geen permissie heb om Gaza in te gaan. En dat nadat Joes dagen bezig is geweest met faxen, mailen en bellen en ik het zwart op wit heb: ik mag er in. Ik ontplof zowat. De aardige taxichauffeur naast me zegt dat ik me niet op moet winden. Een joodse Israeli: een uitzondering – dat hij me naar Erez wil brengen, dat hij met Arabische Israeli’s samenwerkt, dat hij Arabisch spreekt, maar zijn grootmoeder en zijn vrouw komen uit Irak, vandaar. De juffrouw gaat nog eens bellen. Nu mag ik er opeens wel in. Zou je niet even sorry zeggen, zegt de chauffeur tegen de juffrouw. Dat is een beetje veel gevraagd. Sorry is the hardest word, en al helemaal in Israel.
In Gaza word ik warm verwelkomd. Ik ben weer terug.
Lees verder