De vrouwen zijn de hoofdpersoon in deze prachtige film van filmmaakster Jet Homoet en haar man Sharog Heshmat Manesh: Daughters of Malakeh. Wat voor beelden hebben wij over Iran? Dat van extreme onderdrukking, maar ook dat van een sterke vrouwenbeweging – we hebben ze gezien, de vrouwen met groene doeken en groen gemaakte handen die de straat opgingen.
Lees verder
Al getekend? Toen ik net nog even keek waren er 41614 handtekeningen. De jouwe ook al?
Wij willen een kinderpardon.
Lees verder
Gisteren in mijn kerk een toegift na de dienst: voor ons zong een groep mannen uit de Oekraïne, Orpheus. Wat een stemmen! Er zijn dezer dagen nog een paar concerten. Kijk hier.
Lees verder
(Alex van Heusden)
Ekklesia, mijn kerk, gisteren, in De Nieuwe Liefde. Het is nog een beetje wennen, want lang werd op zondag De Rode Hoed mijn kerk als de kaars werd aangestoken en de dienst begon, maar gaandeweg wordt de beeldschone maar nog erg witte ruimte in De Nieuwe Liefde mijn nieuwe tehuis op zondagochtend. Deze keer Alex van Heusden, die de preek deed, die daar geen preek meer wordt genoemd maar de toespraak of de tekstuitleg.
Lees verder
Misschien was Samira Hassassian ook wel doodgegaan, of misschien later, wanneer ze niet voor een onmenselijke keus was gesteld: haar chemotherapie vanwege kanker onderbreken, of haar rechten om in haar woonplaats Jeruzalem te wonen te verliezen.
Lees verder
Wat kunnen jullie doen om ons werk in Gaza te steunen?
Geld geven. Het is niet anders. Geld is waar ze daar hun werk mee kunnen doen, de gehandicapten en hun families kunnen voorzien van medische zorg, rolstoelen, pampers, medicijnen, maar waarmee ook de bescheiden salarissen kunnen worden betaald van de stafleden. Zo’n vijftig mensen die op hun beurt vaak weer een hele familie onderhouden want de werkloosheid in Gaza is enorm.
Lees verder
Voor de nieuwsbrief van de Amsterdamse Studentenekklesia, mijn ‘linkse kerk’, werd ik gevraagd om een van de liederen van Huub Oosterhuis die we daar zingen uit te kiezen, en daar iets over te vertellen. Ik koos deze:
Wij waren kinderen toen het gebeurde;
‘Laat ons gaan zien het woord dat daar geschied is’,
riepen met vreemde stemmen onze vaders.
Wij moesten mee de diepe nacht, de kou in.
Lees verder
(Ramadan Hussein)
Het werd weer eens tijd om wat te doen voor onze donateurs, de donateurs van Stichting Kifaia, onze vrienden, medewerkers, belangstellenden. Stichting Kifaia, voor wie dat nog niet weet, is een kleine groep van als vrijwilligers werkende mensen die al meer dan tien jaar een organisatie voor gehandicapte mensen steunt in de Gazastrook.
Lees verder
(Links Theo Andreae, rechts Anja Meulenbelt)
Dit is de speech die ik hield op de donateursmiddag van Stichting Kifaia, op 11 december 2011, in Dauphine, Amsterdam. Een statement:
Beste mensen,
Ik werd een keer uitgenodigd om wat over het werk van Stichting Kifaia te komen vertellen in een kerk. Kerken zijn een interessant terrein voor ons werk, want je kunt er van alles tegenkomen: christelijke solidariteit met de onderdrukte Palestijnen – en je hebt ook christelijke Palestijnen ten slotte – maar ook uitgesproken afkeer: zo kregen wij onze nieuwsbrieven gestuurd naar diverse parochies nogal eens terug met daar agressief overheen gekrast: ongewenste post! Affijn, de vrouw die mij had uitgenodigd was een beetje zenuwachtig, en vroeg me of ik mijn verhaal vooral humanitair wilde houden, en niet zo politiek.
Lees verder
Lees bij Abu Pessoptimist: de Israëlische mensenrechtenorganisaties, diezelfde organisaties die als het aan de regering ligt niet langer vanuit het buitenland donaties mogen ontvangen, dan wel daar een flink deel van af moeten staan aan de staat, luiden de noodklok.
Lees verder