De Duif, 15 november 2015. Jan Andreae leidt te dienst, voorlopig voor de laatste keer, samen met Jörgen Gario. We zingen:
Lees verder
Maandelijks archief: november 2015
Geluk in Gent
De 44ste Vrouwendag in Vlaanderen, die niet op 8 maart maar op 11 november gevierd wordt. Het was in Gent, en ik was uitgenodigd voor een ‘sofagesprek’ over het thema van die dag: geluk. Of het feminisme daar wat over te zeggen heeft. Nou, zeker wel, maar niet in een simpel betoog, want dan moet je het er ook over hebben wat je verstaat onder geluk. Dat je de hele dag happy bent? Nou nee.
Lees verder
M’n nieuwe boek is uit
M’n nieuwe boek is van de drukker, en ligt woensdag in de winkel. Het is akelig actueel.
Lees verder
Haneen Zoabi: “we worden beroofd van het recht om rechten te hebben”
Hanneen Zoabi kwam naar Nederland op uitnodiging van het Platform Stop Racisme en Uitsluiting en sprak op de Kristallnachtherdenking op 8 november. (Zie hier). In de Nederlandse pers werd ze voornamelijk omschreven als ‘omstreden’ – een etiket dat altijd zichzelf versterkt. Zet in de krant dat ze omstreden is en dus is ze omstreden want het staat in de krant. Behalve dat putten de Israël verdedigers zich uit in beschuldigingen – nooit met bronvermelding uiteraard – dat ze zou oproepen tot geweld, dat ze antisemiet zou zijn, en vul verder maar in. Het lijkt wel of we met een héél gevaarlijke vrouw te maken hebben. Lees verder
Prachtige Kristallnachtherdenking
Het was een prachtige Kristallnachtherdenking, dit jaar, op een andere dag en een andere tijd maar wel op de oude plek aan de Zwanenburgwal in Amsterdam, bij het kleine monument voor het joodse verzet.
Over wit bondgenootschap in de antiracisme strijd
Wat doen witten in de antiracismestrijd? Wat kunnen we doen?
In de tijd van de vrouwenbeweging, lang geleden, maakte ik het vaak mee dat een man zei: ‘prima als vrouwen emanciperen, als ik er maar geen last van heb’. Het duurde even voor we tot ons door lieten dringen dat wij als vrouwen met onze beweging wel een heel eind kwamen, maar dat er uiteindelijk niet genoeg zou veranderen als de mannenkant niet ook in beweging kwam. Mannen waren tenslotte, vanuit de vrouwen bekeken, het probleem. De vraag was of en hoe je mannen in beweging kon krijgen om een deel van de oplossing te worden. Inmiddels zijn er mannen die daar mee bezig zijn, niet alleen om solidair te zijn met vrouwen, maar vooral omdat ze hebben begrepen dat ‘gendergelijkheid’ uiteindelijk ook in hun voordeel is. Juist dat laatste maakt het samenwerken met mannen tegenwoordig een plezier. We erkennen dat we elk een eigen stuk van het proces moeten afleggen, maar ook dat er activiteiten zijn waarbij we elkaar kunnen tegenkomen, want uiteindelijk hebben we wel hetzelfde doel.
Lees verder