Te gast: Ashraf Tantish, Gaza
Overgenomen van de Palestinian Telegraph, hier, en vertaald door Anja Meulenbelt
School is niet het grootste probleem voor de kinderen, er is een erger probleem, dat van het effect van de oorlog op de kinderen. Ola is twee jaar oud, en ze kan niet ophouden met schreeuwen terwijl ze huilt: “waar is Ola, waar is Ola?”
Lees verder
Gepikt van Anne-Marie/Ace d’r weblog, hier.
Drie redenen om skeptisch te zijn over Europa
“Kan jij in drie zinnen uitleggen waarom je SP stemt?”, vroeg een van mijn huisgenoten, toen we nog een beetje zaten na te tafelen. Het is erg lastig om je los te rukken als je lekker gegeten hebt, de avondzon over je tafel strijkt, er een haas over je grasveld hipt en de vogels als ware popsterren hun serenades brengen. Dan gaan de gesprekken overal over, en in deze tijd uiteraard geregeld over politiek. “Ja, dat kan ik wel”, zei ik. “Althans, laat ik drie redenen noemen waarom ik erg skeptisch ben over Europa.”
Lees verder
(fragment van de Tower of Shame van Jens Galschiot, als herdenking voor de doden van het Tiananmin plein, tien jaar geleden in Beijing)
Te gast: Clara Legêne, fragment van haar website Claars Notes:
Wij hier in het vrije Westen kunnen in alle openheid onzinnige en onwelriekende discussies voeren over de vrijheid en het recht (twee verschillende zaken) alles te kunnen zeggen wat in je botte kop opkomt. We kunnen in alle vrijheid naar de stembus om te laten weten wie ons moeten vertegenwoordigen in Europa, het grootste democratische experiment ooit. Acht van de tien mensen laten cynisch weten van dit recht af te zien. We moesten ons torenhoog schamen.
Lees verder
Een illuster gezelschap aan voormalige ministers vindt dat het tijd wordt om Israel niet langer onvoorwaardelijk te steunen, zolang ze doorgaan met het schenden van het internationaal recht. Op 15 juni moet beslist worden of de EU de relaties met Israel gaat ‘upgraden’. Zolang Israel onder onze ogen de laatste kansen op een twee -staatsoplossing vernietigen vinden de heren niet dat we daar mee in zouden moeten stemmen. Het zou natuurlijk fijn zijn als zulke geluiden wat meer van politici zouden komen zolang ze nog minister zijn en niet pas daarna.
Lees verder
Voor de goede orde nog eens de huishoudelijke mededelingen. Dit is geen open forum. Dit is mijn persoonlijke weblog, en ik bepaal wat er wel en niet opkomt. Ik selecteer. Dat kan dus betekenen dat ik reacties die herhalingen zijn van wat we al uitgebreid hebben gehad niet plaats, en ook kan ik nog wel eens een punt achter een discussie zetten als ik vind dat de standpunten nou wel duidelijk zijn en het een gebed zonder einde wordt.
Lees verder
Daan Beekers maakte me er met enige (gepaste) trots op attent: een nieuwe website, van de antropologen van de Vrije Universiteit. Erg goed, want we kunnen die antropologische visie goed gebruiken. Hier.
Lees verder
Te gast: Thijl Sunier en Martijn de Koning
De paradoxale zaak Tariq Ramadan
De discussie over de betrouwbaarheid van theoloog Tariq Ramadan die door de gemeente Rotterdam is ingehuurd om het debat over de islam te organiseren, legt een venijnige paradox bloot. Hoe meer moslims deel gaan uitmaken van Europese samenlevingen hoe groter juist het wantrouwen jegens hen wordt. Iemand als de welbespraakte, gesoigneerde Ramadan is in die optiek een veel onrustbarender fenomeen dan imam Ahmed Salam die Verdonk geen hand wilde geven. Die is voor velen in gedrag en uiterlijk gewoon een onaangepaste vreemde buitenstaander, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Ramadan daarentegen wordt voortdurend voorgesteld als een wolf in schaapskleren die met een dubbele tong spreekt.
Lees verder
Op de vraag wat hij denkt te doen in de toekomst moet Hajo Meyer lachen: toekomst? Weet je wel hoe oud ik ben? Ik ben 85. Nu kan ik kiezen: of altijd moe omdat ik nog zoveel te doen heb, of stilletjes afwachten hoe de tijd voorbij gaat. Ik ben liever moe.
Lees verder
Christine de Vos had de journalist Sameh Habeeb naar Nederland gehaald. Habeeb is een van die jonge Palestijnen die ondanks de formidabele belemmeringen probeert zijn leven zin te geven. Hij is journalist geworden, fotografeert, is de oprichter van het engelstalige Palestinian Telegraph, op dit moment een van de beste en meest uitgebreide nieuwsbronnen van Palestijnen zelf, hier. Hij maakt er zijn levenswerk van om de wereld te laten weten hoe het staat, in Palestina, maar vooral in Gaza, waar hij zelf vandaan komt.
Lees verder