Staatsburgers zonder staat

080602-sultany.jpg

Het is niet zo simpel om een naam te geven aan de status van Palestijnen die in Israel wonen. Ze wonen er in hun eigen land. Maar de staat waarin ze wonen noemt zich Israel, definieert zich als een joodse staat – en Palestijnen zijn geen joden. In naam is Israel een democratie, en zou dus gelijke rechten moeten bieden aan alle burgers, in werkelijkheid is het dat een kwestie van all animals are equal, but some are more equal than others. Nimer Sultany is zo’n Palestijnse staatsburger van Israel. Hij schreef een artikel voor Electronic Intifada, en ik volg zijn betoog.
Lees verder

Dagboek 4 juni 2008

arjan-62.jpg

Arjan Vliegenthart na het debat ziet er al anders uit dat Arjan tijdens het debat, als hij weer eens naar de interruptiemicrofoon tijgerde om de ministers het vuur na aan de schenen te leggen. Ontspanning na de spanning. Zijn ouders waren gekomen om het te bekijken vanaf de publieke tribune, en waren terecht trots op hun zoon. Dus na afloop, de fractie minus de leden die in de buitengewesten wonen als Zeeland en Groningen, en die de trein nog moesten halen, nog even voor de nakwaak naar het Plein.
Lees verder

Dagboek 3 juni 2008

Gisteren al in Den Haag gearriveerd, voor overleg met Jan Marijnissen en een deel van zijn fractie. Na afloop met z’n allen op het Plein met een pilsje onder een plu, schuilend tegen donder, bliksem en een stortbak regen.
Nu fractievergadering, de plenaire en commissies.
Ik heb nog geen tijd gehad om de kranten te lezen.

Feest in New York

newyorkmarch.jpg

Vijftigduizend mensen namen deel aan de feestelijke tocht door New York om het zestigjarig bestaan van Israel te vieren. Dat waren er minder dan in voorafgaande jaren. Vooral één groep liet het afweten, volgens de New York Times: en dat waren de Israelische expats zelf. Amerikaanse joden zijn veel positiever over Israel dan de Israeli’s die er net vandaan komen. En die niet voor niets in de VS zitten.

Haaretz, hier.

Gesodemieter

Laat deze kelk maar even aan mij voorbijgaan dacht ik, toen het gesodemieter over Nekschot begon. Het leek op een zware aanval van deja vu, daar gaan we weer. De hele reeks van commentatoren schreven weer hun voorspelbare stukjes, er was weer een nieuwe martelaar van het vrije woord geboren. Ach jee, wat staat de vrijheid van meningsuiting in Nederland toch onder druk, dagelijks moeten we die verdedigen tegen de gristenen in de regering en de oprukkende islamisering.
Lees verder

Maar weer eens de spelregels

Er komen altijd weer nieuwe mensen langs, en er zijn er ook altijd weer een paar die je er aan moet herinneren: dit is geen open forum waar iedereen naar believen wat kwijt kan. Dit is mijn persoonlijke weblog, ik heb daar bedoelingen mee, en ik verwacht wat van de mensen die van de gelegenheid gebruik maken om te reageren. Ik neem dit weblog serieus, ik sta er vroeg voor op, ik ben anders dan je op de meeste andere weblogs meemaakt ook nog bereid te reageren, maar daar wil ik ook wat voor terug. Dat jij, als je wilt reageren, mij, dit weblog, de reacties van anderen ook serieus neemt. Dat je er niet maar wat op pleurt, dat kan overal al, maar dat je even nadenkt of wat je te zeggen hebt interessant is voor anderen. Of het wat toevoegt. En ik selecteer, of ik dat ook vind, en anders neem ik het niet op.
Lees verder

Geboorterecht

300degel.jpg

In Israel hebben ze het ook maar moeilijk. Een van de belangrijkste problemen, ten minste zoals Israel dat zelf ziet, is hoe ze er voor kunnen zorgen dat er voldoende joden naar Israel komen om een meerderheid in de regio te behouden. Het is geen geheim meer dat er de laatste jaren meer mensen vertrekken dan er komen, en landen waar de economische of politieke situatie zo slecht is dat de er nog wonende joden overgehaald kunnen worden naar Israel te emigreren zijn er niet meer. En die uit landen als de VS maken niet erg veel aanstalten om hun veiligheid en welvaart in te ruilen voor drie jaar dienstplicht in Israel.
Lees verder