Ik was er in de Eerste Kamer zelf bij toen Verdonk de historische woorden sprak: “in Nederland worden geen minderheden bedreigd”. Dat zei ze in de week na een hele reeks van aanslagen op islamitische scholen en moskeeen. Verdonk wist het tot voor kort ook heel zeker dat er geen sprake was van discriminatie tegen allochtonen. De aanwijzingen stapelden zich op, van het Meldpunt Discriminatie, van de allochtonenorganisaties, dat er wel degelijk sprake was van discriminatie, in het uitgaansleven, bij stages, bij sollicitaties. “Bewijzen ‘jullie’ dat eerst maar, ik heb daar nog niets van gezien”, zei Verdonk, waarmee ze de indruk bevestigde die er inmiddels al was: Verdonk is er niet voor alle burgers. Als allochtone burgers zich bij haar melden met hele reeele problemen, dan was het antwoord meestal een variant op het thema: ‘ze’ hebben een te laag incasseringsvermogen.
Lees verder →

Ik was er wel tevreden over, dat minister Bot tenminste een half soort van excuses maakte, over de rol van Nederland na de Japanse bezetting in Indonesie. Het was een diplomatieke uitspraak, dat Nederland erkent dat de werkelijke onafhankelijkheid in Indonesie is begonnen met de terugtrekking van de Japanners, diplomatiek om ook de oude Nederlandse strijders daar nog enigszins te ontzien, en spijt betuigde over het aantal doden dat was gevallen tussen 1945 en 1948, toen nederland nog steeds dacht dat ze hun oude kolonie nog wel konden houden. Wat mij betreft is het al meer dan achterstallig om nu, net als alle voormalige koloniale mogendheden toe te geven dat we er nooit wat te zoeken hadden. Maar dat is nog even een brug te ver.
Lees verder →

Een aspect dat zo vanzelfsprekend is dat we het meestal over het hoofd zien: de meeste jongeren waar we ons zorgen over maken, omdat ze dreigen te radicaliseren, extremist te worden (en ik bedoel hier zowel die van rechts als die binnen de moslimgemeenschappen) zijn man. Zo gewoon vinden we het dat het geweldsmonopolie vooral in de handen van mannen ligt dat we ons niet meer afvragen hoe dat komt. (En laat nu niemand aankomen met voorbeelden van agressieve vrouwen, want die zijn er. Waarmee wat mij betreft voornamelijk wordt aangetoond dat het niet zo veel met biologie te maken heeft).
Lees verder →

Ik moet Bart Top, de samensteller van Religie en verdraagzaamheid, 10 gesprekken over tolerantie in een extreme tijd mijn excuses aanbieden. In mijn enthousiasme heb ik in dit serietje zo uitbundig uit het boek geciteerd, dat ik daarbij over de schreef ben gegaan van de auteursrechten. (Citeren mag, een half boek overschrijven niet). Het was uiteraard vooral mijn bedoeling om iedereen op dit boek te wijzen – omdat ik het echt een grote aanwinst vind, en het graag onder ieders aandacht wil brengen.
Lees verder →

Het was te verwachten en het zal niet de laatste keer zijn: Verdonk moet een stapje terugdoen met haar plan om zowel ‘oudkomers’ als ‘nieuwkomers’ aan de verplichte inburgering te krijgen. Er is niet alleen te weinig geld voor, maar het blijkt ook juridisch niet haalbaar. Dus wordt er nu gesleuteld aan het zoveelste nieuwe plan.
Verdonk heeft er een handje van om met ferme plannen te komen, en die met veel bluf op tafel te leggen zonder eerst uit te zoeken of het wel kan. Dat deed ze ook met haar plannetje om jonge Antillianen zonder baan het land maar uit te zetten, en ook daar gaat waarschijnlijk blijken dat het helemaal niet uitvoerbaar is.
Lees verder →