De Volkskrant doet het weer. Bij het bericht dat er twaalf (het zijn er inmiddels minstens zeventien) Palestijnen bij luchtaanvallen zijn gedood in Gaza schrijven ze:”De luchtaanvallen kwamen nadat Palestijnen vanuit de Gazastrook projectielen op Israël hadden afgeschoten”.
O ja? Dit zijn de feiten, zoals verteld door een in Gaza aanwezige Nederlandse:
Lees verder
‘Targetted killings’ heet dat in Israëlisch jargon. Gerichte moord. Gisteren begonnen de aanvallen met drones, onbemande vliegtuigjes die heel precies en gericht kunnen bombarderen, al vinden er ook altijd omstanders de dood bij. Vanochtend stond de stand op 12 doden. Lees bij Abu Pessoptimist, hier.
Lees verder
Internationale Vrouwendag op de Westoever, demonstratie bij het beruchte checkpoint Kalandia. Ik zie (in een oranje jasje) de onverwoestbare Luisa Morgantini meedemonstreren.
Lees verder
(Hana Shalabi toen ze werd vrijgelaten bij de Shalit-ruil)
De protesttent voor Khadr Adnan voor het Rode Kruis gebouw was net ontruimd toen we vorige maand uit Gaza vertrokken – het is in dezelfde straat als wij werken. Nu is de tent weer ingericht, vanwege Hana Shalabi die opnieuw is opgepakt nadat ze was vrijgelaten, opnieuw zonder vorm van proces, en die nu in hongerstaking is.
Lees verder
(Gideon Levy)
Ik had twee onderwerpjes liggen voor vanochtend, die van die nieuwe rechter in het Hooggerechtshof in Israël, die niet meezong toen ze de Hatikva werd aangeheven waarin het gaat om de joodse ziel en het joodse verlangen naar Zion. Wat nogal logisch is want de nieuwe rechter is in Israëlische termen een Arabier. Dat wil zeggen, maar dat zeggen ze nooit: een Palestijn. Hij heet Salim Joubran, en dus heeft hij niet veel reden om te zingen over de vrijheid van zijn volk in ‘ons land’ want in zijn land is zijn volk niet vrij.
Lees verder
Kijk, ik krijg een link doorgestuurd over een Palestijnse organisatie, Dalia, die zich ook bezighoudt met de kritische begeleiding van al die hulpprojecten. Voor de geïnteresseerden. Hier.
Lees verder
(Op bezoek bij een van de vele sub-afdelingen van de VN)
Elke donororganisatie heeft zijn eigen filosofie, zijn eigen doelen, zijn eigen werkwijze, zijn eigen beperkingen, en zijn eigen manier waarop je een voorstel in moet dienen. Sommige van die organisaties vonden heel goed bedoeld dat ze een organisatie niet alleen maar geld moesten geven, maar zich ook met van alles moesten bemoeien, soms met een kant en klaar schema: het eerste jaar moeten ze zich bezighouden met dit, en dan met dat, en dan met capacity building en advocacy want daar leerden ze van – zonder zich af te vragen of dat nou was waar de organisatie behoefte aan had of een keuze voor zou maken als ze niet onder druk gezet zouden worden. En uiteraard komen organisaties die in geldnood zitten in de verleiding om te doen wat de donor met die zak met geld ze wil laten doen.
Lees verder
(Het VN gebouw in Gaza)
Op dit weblog schreef ik al eerder over de wijze waarop Gaza, die immense openluchtgevangenis, kunstmatig afhankelijk wordt gehouden van buitenlandse hulp. Lees, voor wie dat nog niet deed, mijn verhalen over Sara Roy, de econome die Gaza heel goed kent en het begrip ‘de-development’ heeft geintroduceerd: de moedwillige vernietiging van Gaza’s infrastrcutuur en daarmee hun vermogen om in eigen levensonderhoud te voorzien – waar in feite alle mogelijkheden voor aanwezig zijn. Gaza is geen ontwikkelingsland. Het is een land met een hoogopgeleide bevolking, en zonder blokkade en bezetting zouden ze heel goed hun eigen industrie kunnen runnen, werkplaatsjes kunnen laten werken aan kleding en meubels, hun groente kunnen exporteren, hun bevolking van vis voorzien, en zouden mensen het land in en uit kunnen voor de handel, voor opleidingen elders, en om tijdelijk ergens anders te werken – zoals tien jaar geleden nog duizenden Gazanen in Israël werkten als zeer gewaardeerde bouwvakkers. Zie over Roy: hier. En lees ook over Shir Hever, hier.
Lees verder
Een foto op een expositie in Hebron, van Youth Against Settlements. Een foto, gemaakt door Abd al-Hafiz Hashamon, die niet alleen de realiteit weergeeft maar ook symbolisch is voor de verhoudingen op de bezette Westoever.
Lees verder