(Kerstmis in Bethlehem)
De Israëli’s zijn ook de beroerdsten niet. In wat het Ministerie van Buitenlandse Zaken een ‘gebaar van welwillendheid’ noemt mogen 500 christelijke Palestijnen in Gaza even de gevangenis uit om hun familie te bezoeken en Kerstfeest te vieren op de Westoever, in Bethlehem bijvoorbeeld. Fideel, niet? Behalve dat er ook bij staat dat vergunningen alleen worden verleend aan christenen uit Gaza die jonger zijn dan 16 en ouder dan 46. Kijk hier.
Lees verder
Orthodox Israël heeft nu ook zijn Rosa Parks. Ze heet Tanya Rosenblit, ging voorin de bus zitten van Ashdod naar Jeruzalem, en weigerde op te staan toen van haar geëist werd dat ze als vrouw braaf achterin ging zitten. Historisch, want joods-orthodoxe vrouwen staan er niet speciaal om bekend dat ze opkomen voor gelijke rechten voor de seksen.
Lees verder
Misschien was Samira Hassassian ook wel doodgegaan, of misschien later, wanneer ze niet voor een onmenselijke keus was gesteld: haar chemotherapie vanwege kanker onderbreken, of haar rechten om in haar woonplaats Jeruzalem te wonen te verliezen.
Lees verder
Wat kunnen jullie doen om ons werk in Gaza te steunen?
Geld geven. Het is niet anders. Geld is waar ze daar hun werk mee kunnen doen, de gehandicapten en hun families kunnen voorzien van medische zorg, rolstoelen, pampers, medicijnen, maar waarmee ook de bescheiden salarissen kunnen worden betaald van de stafleden. Zo’n vijftig mensen die op hun beurt vaak weer een hele familie onderhouden want de werkloosheid in Gaza is enorm.
Lees verder
Voor de nieuwsbrief van de Amsterdamse Studentenekklesia, mijn ‘linkse kerk’, werd ik gevraagd om een van de liederen van Huub Oosterhuis die we daar zingen uit te kiezen, en daar iets over te vertellen. Ik koos deze:
Wij waren kinderen toen het gebeurde;
‘Laat ons gaan zien het woord dat daar geschied is’,
riepen met vreemde stemmen onze vaders.
Wij moesten mee de diepe nacht, de kou in.
Lees verder
(Ramadan Hussein)
Het werd weer eens tijd om wat te doen voor onze donateurs, de donateurs van Stichting Kifaia, onze vrienden, medewerkers, belangstellenden. Stichting Kifaia, voor wie dat nog niet weet, is een kleine groep van als vrijwilligers werkende mensen die al meer dan tien jaar een organisatie voor gehandicapte mensen steunt in de Gazastrook.
Lees verder
(Links Theo Andreae, rechts Anja Meulenbelt)
Dit is de speech die ik hield op de donateursmiddag van Stichting Kifaia, op 11 december 2011, in Dauphine, Amsterdam. Een statement:
Beste mensen,
Ik werd een keer uitgenodigd om wat over het werk van Stichting Kifaia te komen vertellen in een kerk. Kerken zijn een interessant terrein voor ons werk, want je kunt er van alles tegenkomen: christelijke solidariteit met de onderdrukte Palestijnen – en je hebt ook christelijke Palestijnen ten slotte – maar ook uitgesproken afkeer: zo kregen wij onze nieuwsbrieven gestuurd naar diverse parochies nogal eens terug met daar agressief overheen gekrast: ongewenste post! Affijn, de vrouw die mij had uitgenodigd was een beetje zenuwachtig, en vroeg me of ik mijn verhaal vooral humanitair wilde houden, en niet zo politiek.
Lees verder
Lees bij Abu Pessoptimist: de Israëlische mensenrechtenorganisaties, diezelfde organisaties die als het aan de regering ligt niet langer vanuit het buitenland donaties mogen ontvangen, dan wel daar een flink deel van af moeten staan aan de staat, luiden de noodklok.
Lees verder
‘Infiltranten’ worden ze genoemd, ze tasten de joodse staat aan, ze horen niet in Israël, ze horen in de gevangenis en linea recta terug naar huis. Ongeacht waarom ze gevlucht zijn: vluchtelingen uit Afrika, bijvoorbeeld Soedan.
Beelden van een demonstratie, en een tegendemonstratie: gevangenis, nee, vrijheid, ja!
Lees verder