Zaterdag 15 mei. De weg tussen Gazastad en het zuiden is nog steeds afgesloten. Ramadan woont in een van de middenkampen, Bureije kamp. Dus moet hij over het strand naar huis, onder de tanks door. Jan en ik zijn met hem gaan kijken, hoe hij en dr. Wa’el met de massa mensen mee door het zand loopt. Vandaag is het lastig, want de zee is hoog, en er is geen strook hard nat zand waar een auto op kan rijden. De ezelskarretjes redden het, en de tractoren kunnen het. Daarmee wordt het voedsel van het zuiden naar de stad gebracht, en soms zitten er hele families op de ezelskarren, ouderen, moeders met babies. Ambulances komen er niet door. En iedereen loopt zo snel mogelijk, voor het geval een van de tanks boven de duinen opeens gaat schieten. Gisteren was er een gewone personenauto die het toch probeerde. Die kwam vast te zitten in het zand. Ramadan zag hoe een tank op de auto begon te schieten. Een moeder en vier kinderen gewond. Omstanders lukte het om ze uit de auto te trekken en weg te dragen. Ze leven nog. Geen krantenbericht.
