Staatsburgers zonder staat (2)

Te gast: Trees uit Sakhnin, een Arabisch stadje in Galilea, wilde reageren en nog wat aanvullen op het stuk van gisteren, over de Palestijnen in Israel.

Hoi Anja, ik wil ook nog wel even iets vertellen over mondigheid en repressie.

Misschien een stukje geschiedenis. Zoals Sultany al zegt, na 1948 hielden de Palestijnen binnen Israel zich rustig. Om de redenen zoals jij die beschrijft, geen kader meer, iedereen was weg, angst, maar eigenlijk ook omdat men dacht dat: dit is de zoveelste bezetting, eerst hadden we de Turken, daarna de Britten. Men verwachtte eigenlijk dat men, ondanks de Nakba, toch door zou kunnen gaan met het gewone “boeren” leven (1). Maar helaas, Israël ging ook al gauw naar de Negev en Galilea, waar nog Arabische dorpen waren en ook die verloren veel grond aan de nieuwe joodse staat. (Sakhnin had in 1948 2500 inwoners en 70.000 dunum grond, nu is dat 25000 inwoners en 9000 dunum grond). Dit land is op allerlei smerige manieren afgepakt. Ik ga daar niet verder over uitweiden (2).
Lees verder

“… genaamd de staat Israël”

Te gast: Uri Avnery. Mijn vertaling.

Elke keer als ik de stem van David Ben-Goerion die woorden hoor zeggen “daarom zijn wij hier verenigd” moet ik denken aan Issar Barsky, een leuke jongen, het kleine broertje van een vriendinnetje van me. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was in de eetzaal van kibbutz Hulda, op vrijdag, 14 mei, 1948.
Lees verder

We’re not celebrating Israel’s anniversary

Open brief in de Guardian: Britse joden die geen zin hebben om 60 jaar Israel te vieren.

We’re not celebrating Israel’s anniversary

In May, Jewish organisations will be celebrating the 60th anniversary
of the founding of the state of Israel. This is understandable in the
context of centuries of persecution culminating in the Holocaust.
Nevertheless, we are Jews who will not be celebrating. Surely it is now
time to acknowledge the narrative of the other, the price paid by
another people for European anti-semitism and Hitler’s genocidal
policies. As Edward Said emphasised, what the Holocaust is to the Jews,
the Naqba is to the Palestinians.
Lees verder

De propagandaoorlog (3)

080421-camera-wikipedia2.jpg

De oorlog tegen de Palestijnen wordt niet alleen met militaire middelen uitgevochten, maar ook met propaganda. Dit is wat de Israelische propagandamachine wil dat we geloven, dat het Israel, het eeuwige slachtoffer, is dat zich moet verdedigen tegen de aanvallan van buitenaf, van de Palestijnen, van de Arabieren. Ik hoorde dat dinsdag minister Verhagen ook weer eens zeggen, die die propaganda heelhuids en zonder kauwen slikt: Israel vecht al zestig jaar voor zijn bestaan en moet zich toch kunnen verdedigen. Uiteraard heeft Verhagen het dan niet over de andere kant: dat er nog een volk leeft dat zijn land al grotendeels kwijt is, en letterlijk moet vechten om zijn naakte bestaan: de Palestijnen. De twee grote punten van het Israëlische verhaal is het omdraaien van de verhouding slachtoffer-dader, en de ontkenning van de kern van de zaak: dat de staat Israël is gesticht ten koste van de er wonende bevolking, die grotendeels zijn verdreven en tot vluchtelingen gemaakt. De nakba, de andere kant van het prachtige ‘onafhankelijkheidsfeest’ van Israël dat volgende maand gevierd wordt.
Lees verder

De ijzeren kooi

title_coresidency201.jpg

Op de planken die gevuld zijn met de historische studies en analyses van wat het Palestijns-Israelisch, of het Israelisch-Arabische conflict genoemd wordt kan een belangrijk boek toegevoegd worden van de Palestijns-Amerikaanse historicus Rashid Khalidi. Eerder schreef hij een boek over de vorming van de Palestijnse identiteit, Palestinian Identity (1997), en na 9/11 onderbrak hij die lijn van denken voor een ander boek (dat ik nog moet lezen): Resurrecting Empire:Western Footprints and America’s Perilous Path in the Middle East (2004)
Lees verder