Dagboek 22 februari 2006

Hoe het is om uitgerangeerd te worden, letterlijk. Stapte dromend en denkend op de gewone tijd op het gewone perron in de trein. Ik rij trein omdat ik graag droom en denk. Kranten, papieren voor de vergadering, bekertje koffie, landschap. Tijd om te denken. Ik heb eens geleerd om auto te rijden. Zei Bep, mijn instructrice vriendelijk maar licht bestraffend: Anja, je denkt. Je moet opletten, niet denken. Opletten op zoiets stoms als verkeer, dat lukt me maar een minuut of tien, en dan begint het in mij weer te denken. Dus maakte ik mijn verloofde van toen wijs dat ik niet kon rijden als ik aan een boek werkte, want dan moest ik denken. Wist hij nog niet dat ik altijd aan een boek werkte. Tien jaar later en tien boeken later, en de verloving was uit, kon ik natuurlijk niet meer rijden. Dus ik rijd trein. Dan hoef ik niet op te letten.
Lees verder

Dagboek 21 februari 2006

Aangezien ik een kerkganger ben mis ik op zondag altijd Buitenhof. Normaal zijn mijn religie en mijn politiek geheel in overeenstemming, maar op zondag botst het omdat ik niet op twee plekken tegelijk kan zijn. De uitzendigen van het NMO mis ik dus ook altijd. Vriendin mailde: kijk maandag even naar de herhaling, leuke column van Plasterk. Heb ik gedaan. Inderdaad. Ik wist allang dat Hirsi Ali zelf niet brandschoon was met de manier waarop ze als vluchteling in Nederland terecht was gekomen, maar vond niet dat ik dat tegen haar mocht gebruiken. Ik zou dat met andere vluchtelingen niet doen, dus waarom wel met haar?
Lees verder

As the Hamas team laughs

By Gideon Levy, Haaretz

The Hamas team had not laughed so much in a long time. The team, headed by the prime minister’s advisor Dov Weissglas and including the Israel Defense Forces chief of staff, the director of the Shin Bet and senior generals and officials, convened for a discussion with Foreign Minister Tzipi Livni on ways to respond to the Hamas election victory. Everyone agreed on the need to impose an economic siege on the Palestinian Authority, and Weissglas, as usual, provided the punch line: “It’s like an appointment with a dietician. The Palestinians will get a lot thinner, but won’t die,” the advisor joked, and the participants reportedly rolled with laughter. And, indeed, why not break into laughter and relax when hearing such a successful joke? If Weissglas tells the joke to his friend Condoleezza Rice, she would surely laugh too.
Lees verder

Het recht op beledigen

Nu de grootste opwinding over de cartoonoorlog is gaan liggen volgen de meer bedachtzame stukken in de kranten. Voorbij de oneliners en voorbij de gedachte dat het alleen maar gaan om het verdedigen van ons recht op de vrijheid van meningsuiting.

Mijn grootste teleurstelling is de statement van Femke Halsema. Op een punt mogen we absoluut niet buigen, heeft ze gezegd: op het punt van de persvrijheid. Balkenende´s opmerking dat het ook gaat om ´rekening houden met elkaar´ vindt zij niet aan de orde, de persvrijheid moet verdedigd worden, zonder een ´maar´. Dat Hirsi Ali, Ellian, Leon de Winter, Wilders dat vinden is duidelijk, maar die hebben ook een eigen agenda: de islam bestrijden, polariseren. Voor Hirsi Ali is ´het recht om te beledigen´ de basis van onze cultuur.
Lees verder

Dagboek 18 februari 2006

De Palestijnse bevolking heeft bij een vlekkeloos verlopen democratische verkiezing voor Hamas gekozen. Als straf gaat Israel ze uithongeren.

Pas was het nog voorpagina nieuws voor het NRC: Israel heeft de gehele Jordaanvallei afgesloten voor de Palestijnen. Dat is geen nieuws voor degenen die de annexatie van een groot deel van de Palestijnse gebieden op de voet volgen; al jaren wordt er gebouwd aan de nederzettingen, de wegen alleen voor kolonisten en Israeli´s, de muur en de checkpoints waarmee de Palestijnse bevolking, met als in de Gazastrook, opgesloten kunnen worden in omsingelde enclaves. Nieuws is hoogstens dat het nu ook door begint te dringen tot de media, als feit.
Lees verder

Geef Hamas een kans

Nog in Jeruzalem schreven Deny de Jong, Jan Andreae en ik een opiniestuk, naar aanleiding van de gesprekken die we gevoerd hadden met vele Palestijnen over de verkiezingszege van Hamas. Het stuk lag een week op de plank bij de Volkskrant – alles werd overwoekerd door de cartoondiscussie, en werd uiteindelijk niet geplaatst. Achteraf vonden we de titel nog te vriendelijk. Het is geen verzoek – geef Hamas een kans, het zou eigenlijk niet meer dan vanzelfsprekend moeten zijn dat ons parlement en onze regering de uitslag van een democratische verkiezing respecteren. Poetin en Turkije gingen voor. Nou Europa nog.
Lees verder