Leuven.
Hotelcomputer waar ik ruzie mee heb.
Derde en laatste poging om jullie te zeggen dat ik er weer aan kom.
Maandelijks archief: april 2008
De laatste witte ‘illegalen’
Ze zijn uit Den Haag gekomen, en uit andere plaatsen: de laatste ‘witte illegalen’. De gastarbeiders uit de jaren zeventig en tachtig, meestal eens uit Turkije gekomen, soms uit Marokko. We zitten in een sousterrain in Amsterdam, van het SAP. Zo’n veertig mannen, en een paar Nederlanders die wel willen helpen, activisten, een arts, een voormalig missionaris, iemand van de Protestantse Diaconie. De mannen kwamen hier vele jaren geleden illegaal binnen, dat kon toen nog makkelijk, om te komen werken. Nederland stond dat oogluikend toe, hun arbeid kon best gebruikt worden, en ze konden een sofinummer krijgen, en daarmee bijna alle voorzieningen die andere bewoners ook hebben: kinderbijslag, de mogelijkheid zich tegen ziekte te verzekeren, een uitkering als ze zonder werk kwamen te zitten. Ze betaalden hun huur, hun premies, hun belastingen. Ze kregen alleen geen permanente verblijfsvergunning.
Lees verder
Gaza op de kaart
De meest recente kaart van Gaza. De grootste openluchtgevangenis ter wereld. De kaart is gemaakt nadat de nederzettingen waren ontmanteld. De correcties die nu zog zouden moeten worden aangegeven: de future seaport is inmiddels de voormalige future seaport, eens gefinancierd door Nederland, want er is niets meer van over. Het vliegveld in het zuiden bij Rafah is ook verwoest. En het roze stukje in het noorden,bij Erez, de industriele zone waar Palestijnen onder het minimumloon spijkerbroeken in elkaar mochten zetten voor Israelische bedrijven ligt ook in de puin.
Lees verder
Protestbrief vanwege Gaza
Met mijn volledige instemming en aanbeveling: een modelprotestbrief van Clara Legêne.
Lees verder
Berichten uit Gaza
Gaza gebeld, man aan de telefoon. Meestal is zijn eerste antwoord: we leven nog.
Dit keer vroeg ik: hoe is het leven, en hij antwoordde: dit is geen leven.
Ik ken hem, hij is geen klager.
Lees verder
Het ene racisme is het andere niet (2)
Op dit weblog verscheen een artikel van Anne-Ruth Wertheim, dat ook geplaatst werd in Trouw. Het ene racisme is het andere niet. Hier. Veel reacties natuurlijk, niet alleen hier, maar vooral ook in Trouw, die wat minder selectief is dan ik in wat er geplaatst wordt. Anne-Ruth geeft hierbij antwoorden op de opmerkingen en vragen die gesteld zijn.
Lees verder
Buurten in de wijken
Gisteren partijraad van de SP. We hadden een interessante spreker te gast: Pieter Winsemius, voormalig minister, VVDer en voormalig lid van de WRR – nauw betrokken bij het rapport ‘Vertrouwen in de buurt’. Een dubbele uitdaging: buurtbewoners die elkaar – en de overheid en de politiek weer willen en kunnen vertrouwen – plus bestuurders die weer vertrouwen moeten krijgen in de mensen in de buurten.
Lees verder
Zuinig op Zeeland
Voor mensen die volgens de krant niks te doen hebben, hebben wij Eerste Kamerleden het nog tamelijk druk. Want naast onze kerntaak: het bewaken van de kwaliteit van wetten, hebben we nog ander werkzaamheden. Zo is onze voorzitter mevrouw Timmerman-Buck op het idee gekomen om onze kiezers, dat zijn de leden van de Provinciale Staten per provincie uit te nodigen naar de Eerste Kamer. En dan is het wel aardig als er ook een aantal Eerste Kamerleden bij zijn, dus toog ik op donderdag weer naar Den Haag.
Lees verder
Kritische Israëli’s over 60 jaar Israël
De andere kant van zestig jaar Israel: twee manifestaties in Nederland. Witnessed from within is een filmfestival in de Balie. En ook Een Ander Joods Geluid heeft twee avondprogramma’s met interessante mensen. Eerst EAJG, dan het filmfestival.
Lees verder
De propagandaoorlog (3)
De oorlog tegen de Palestijnen wordt niet alleen met militaire middelen uitgevochten, maar ook met propaganda. Dit is wat de Israelische propagandamachine wil dat we geloven, dat het Israel, het eeuwige slachtoffer, is dat zich moet verdedigen tegen de aanvallan van buitenaf, van de Palestijnen, van de Arabieren. Ik hoorde dat dinsdag minister Verhagen ook weer eens zeggen, die die propaganda heelhuids en zonder kauwen slikt: Israel vecht al zestig jaar voor zijn bestaan en moet zich toch kunnen verdedigen. Uiteraard heeft Verhagen het dan niet over de andere kant: dat er nog een volk leeft dat zijn land al grotendeels kwijt is, en letterlijk moet vechten om zijn naakte bestaan: de Palestijnen. De twee grote punten van het Israëlische verhaal is het omdraaien van de verhouding slachtoffer-dader, en de ontkenning van de kern van de zaak: dat de staat Israël is gesticht ten koste van de er wonende bevolking, die grotendeels zijn verdreven en tot vluchtelingen gemaakt. De nakba, de andere kant van het prachtige ‘onafhankelijkheidsfeest’ van Israël dat volgende maand gevierd wordt.
Lees verder