(Joodse kinderen in de ‘creche’ bij de Hollandse Schouwburg – van daaruit werden kinderen weg gesmokkeld en ondergebracht)

Mijn oom Jan had het wel eens ironisch over zijn ‘verre broer’. Zo was mijn oom Jan vele jaren lang mijn verre oom. Ik heb herinneringen aan hem van toen ik een kind was, en toen zag ik hem vele jaren niet, toen ik vervreemd was van mijn inmiddels gescheiden ouders. Bij de crematie van mijn vader was hij er weer, mijn vader met wie ik me nog op tijd heb kunnen verzoenen, en daarna ging ik een paar keer met de vrouw van mijn vader bij hem op bezoek in Den Haag, waar hij teruggetrokken leefde. Een oude maar immer charmante en praatgrage man. Maar ook in al die jaren dat ik hem niet zag stonden zijn paar boeken in mijn kast: het Bruna pocketje van De Duitse Tijd, en een bundeltje gedichten: Plattegrond. Ook al was hij een verre oom, hij was een deel van mijn geschiedenis.
Lees verder →

Elk jaar 3 november is er een herdenking bij het Kindermonument dat staat in de Gaaspstraat, op een hoek van de speeltuin die tussen 1941 en 1943 de joodse markt was, de enige plek waar de joden uit de Rivierenbuurt hun boodschappen mochten doen of hun waren aan de man brengen. De Rivierenbuurt heeft een geschiedenis van jodenvervolging en van verzet – ik was er ook vorig jaar bij, maar dit jaar was ik zeer vereerd dat ik mocht spreken.
Lees verder →

Mijn oom, Jan Meulenbelt is gisteren overleden. Hij was al negentig. Eens stond hij aan het begin van het Utrechtse Kindercomité dat een paar honderd joodse kinderen redde. Ik had het nog over hem toen ik op de herdenking van het Kindermonument mocht spreken, afgelopen donderdag, op 3 november. Ik wist toen al dat hij de volgende dag dood zou gaan. Het was nogal emotioneel, alsof het twee herdenkingen tegelijk waren. Ik kom er nog op terug.