(Simone van Saarloos)
Ik had er zin in, en dat bleek terecht. Ik was uitgenodigd voor een groepsgesprek voor de radio, VPRO, De avonden, over seks. Op ‘Ladies Night’. Want we weten het: je hebt mensen en je hebt vrouwen, en als de mensen aan het woord zijn geweest mogen de vrouwen ook wat zeggen. Grapje. Het was leuk.
Lees verder
Mooi stuk van Boele Ytsma, de Planteneter, voor de afgelopen paar maanden mijn virtuele leermeester in het veranderen van mijn ‘lifestyle’. Ik ben nu, behalve blije geheelonthouder ook nog een 90% planteneter, en met veel plezier.
Lees verder
We doen de discussie nog eens over
Het is bekend, het is meer dan bekend, het is dezelfde knuppel in een al lang bestaand hoenderhok. Ja, vrouwen zijn in doorsnee meer buitenshuis gaan werken dan vroeger, maar vaak in kleinere banen, vooral wanneer ze een gezin hebben – met kinderen. Tegenwoordig is het ‘anderhalf-kostwinners-model’ in de meerderheid. En dat komt erop neer dat nog steeds 48% van de Nederlandse vrouwen niet geheel van eigen inkomen zou kunnen leven, maar, zoals dat nu zo vrouwvriendelijk door de media waart, ‘op de zak van een man teren’. Of dat niet schandelijk ouderwets is? Ja nou! Die arme uitgebuite mannen die met zo’n luxe vrouwtje zitten dat thuis een beetje tut met de kinderen, voor ze naar haar yogaklasje gaat om zichzelf te ‘ontplooien’, dat die mannen dat nog nemen, zeg!
Lees verder
Ik schreef dit stuk in 2007. Het was een herhaling van wat ik schreef in 2004, en dat was een samenvatting van wat ik schreef in een boek in 1997 (Chodorow en verder) en dat was een weergave van lezingen en lessen die ik al vele jaren gaf. Ik beloof over een jaar of wat weer een frisse nieuwe versie van hetzelfde.
Lees verder
Drie modellen
Grofweg hebben moderne vrouwen drie levensmodellen waaruit ze kunnen kiezen: ze kunnen (Andreas Kinneging) hun werk opgeven als ze kinderen krijgen, en fulltime huisvrouw en moeder worden. Ze kunnen (Heleen Mees) kiezen voor carrière, wat vaak neerkomt op het afzien van kinderen en soms ook van een partner. En ze kunnen proberen om beide werelden, gezin en werk, met elkaar te combineren. Op dit moment is dat laatste model onder de Nederlandse vrouwen het populairst. Het betekent wel, in de meeste gevallen, een stapje terug doen in het werk. En zo krijg je het anderhalf-kostwinnersgezin, waar Mees en Kinneging zo misprijzend over doen, zij het beide uit diametraal tegenover elkaar staande motieven. Want Kinneging denkt alleen aan de kinderen en niet aan de vrouwen, en Mees denkt alleen aan de vrouwen en niet aan de kinderen.
Lees verder
15 mei 1948 – 15 mei 2013.
Lees verder
(Jakop Ahlbom)
Elke eerste vrijdag van de maand is er Café in De Nieuwe Liefde. Een gevarieerd programma, altijd de moeite waard. Je kunt gewoon binnenlopen, tussen 5 en 6, kost niks, je hoeft niet te reserveren. Da Costakade 102 in Amsterdam. (Hier). Om een idee te geven, dit hadden we gisteren in het programma, dit keer onder leiding van Daphne Bunskoek:
Lees verder
Dit is een van de twee stukken die ik schreef voor het allerlaatste nummer van de Nieuwe Linie, hier.
Kleur bekennen
Anja Meulenbelt
Toen ik Israël en de Palestijnen ging ‘doen’ sneuvelde mijn geloof in de mogelijkheid van onpartijdig nieuws’, schreef Joris Luyendijk in zijn boek dat een bestseller werd: ‘Het zijn net mensen’. Hij deed zijn best om beide partijen gelijkelijk aan het woord te laten en zelf neutraal te blijven zoals hij dacht dat het hoorde voor een journalist.
Lees verder
(Gerard van den Boomen)
Vijftig jaar geleden verscheen het eerste nummer van het maandblad De Nieuwe Linie. Eigenwijs, progressief en links. En vooral heel erg geinteresseerd in wat er in de marge en aan de onderkant van de samenleving gaande was, en in alle bewegingen die er toen ontstonden.
Lees verder
Het is goed dat ik het klassieke werk van Edward Said weer eens lees, Oriëntalisme, uit 1978. Said, als Palestijnse Amerikaan die zich oorspronkelijk vooral bezighield met literatuur, beschreef daarin de recente geschiedenis van de westerse blik op ‘het oosten’. Die blik wordt onder andere gekenmerkt door alles wat ‘Arabisch’ is te zien als achterlijk, en/of exotisch. We nemen waar: woeste, maar woest aantrekkelijke mannen en onderworpen, maar zwoele vrouwen. Liefst gesluierd, maar verder zo bloot mogelijk afgebeeld.
Lees verder