Een van de ongelooflijk ontroerende momenten, eergisteren op mijn boekpresentatie. Ik had Nawal Al Baz, Vlaardingse Palestijnse, gevraagd om te spreken. Ze hield een prachtig verhaal. Ze had zo’n prachtige antieke geborduurde Palestijnse jurk aan, zoals Palestijnse vrouwen die traditioneel dragen. Aan het borduurwerk kun je zien waar ze vandaan komen. Zo vertelt Clara Legêne dat:
Lees verder
Palestijnen herdenken op 15 mei de Nakba, de grote ramp van hun verdrijving uit eigen land.
Om niet te vergeten, luister nog een keer naar Song voor Gaza van Michael Hart, hier op zijn website.
Lees verder
(Met update)
De Palestijnen in Nederland vieren elk jaar Landdag, de dag die hen herinnert aan het Palestijns verzet tegen de onteigening van hun land. Of misschien is vieren niet het goede woord, want het is tegelijk herdenken en laten zien dat ze er nog zijn en niet opgeven.
Lees verder
(Uri Avnery onlangs bij een demonstratie in Sheikh Jarrah)
Aanstaande woensdag zal het Israëlische Hooggerechtshof, het geweten van Israël, een uitspraak doen over de petitie die is ingediend door een groepje Israëli’s, onder wie Uri Avnery, de oude vredesveteraan. Die hebben namelijk het verzoek ingediend om voortaan door het Ministerie van Binnenlandse Zaken als Israëli’s geregistreerd te worden. Horend bij het Israëlische volk, dus.
Lees verder
)
Foto expositie van Rula Halawani in Londen. Foto’s naast elkaar: oude foto’s van voor 1948, de dorpen van Palestina. En nu: dezelfde plekken. Ik schreef een inleiding voor de catalogus. (Foto hierboven is van een vorige expositie. Lifta. Eens een welvarend dorp, nu een verlaten.)
Disappearing Palestine
1.
I first met Rula Halawani in 1997, when she was working as a news photographer for Reuters. I had come to Palestine for a conference, and some of us went to Silwan, a village on the outskirts of East Jerusalem. We had heard that there were some Palestinian families being thrown out of their houses by settlers, and we wanted to see for ourselves and join the protest. The Palestinians know only too well how soldiers rough them up. We were soon to discover, however, that this was the first time that internationals were being handcuffed, dragged over the sharp stones and beaten with batons. Rula took photographs throughout the ordeal. As she snapped away, I noticed tears flowing down her cheeks. Another thing struck me. She pointed her camera not only at the action unfolding before us, but also at the woman standing on the balcony watching, crying and shouting: “don’t beat them! don’t beat them”!
We became friends.
Lees verder
De nakba. Rondom 1948. Tussen 700.000 en 800.000 Palestijnen verloren hun land en huis, vaak al hun bezittingen. Toen ze waren gevlucht werden achter hen meer dan vierhonderd dorpen verwoest. Letterlijk van de kaart geveegd, zelfs de namen. Alsof ze nooit hadden bestaan.
Lees verder
(Hasan Abu Nimah)
Afgelopen zaterdag was er een bijeenkomst in de Amstelkerk van het Palestina Komitee, samen met Al Awda en de Palestijnse Gemeenschap in Nederland. Onderwerp: de ‘vergeten’ Palestijnen, die in Israel zelf, en de vluchtelingen die in de diaspora leven. Twee interessante gasten: Hasan Abu Nimah, oud-diplomaat, Palestijn met Jordanees staatsburgerschap, en voor de fans van Ali Abunimah: Hasan is zijn vader. Vaders en zoons kunnen het slechter met elkaar treffen. En als tweede spreker Iyad Rabi, een advocaat en Palestijn met Israëlisch staatsburgerschap. Voorzitter Mohammed Rabbae. Mede in het panel: Jaap Hamburger van Een Ander Joods Geluid, en Stan van Houcke, publicist. Wim Lankamp van het NPK heette ons welkom.
Lees verder
Donderdag 1 oktober van 12:00 – 14:00
Israëlische Ambassade, Buitenhof, Den Haag
Stop Israëlische Apartheid! Gelijke Rechten voor Palestijnse Staatsburgers van Israël!
01/10 Algemene Staking van Palestijnse Staatsburgers van Israël tegen de Toenemende Discriminatie
Lees verder
In augustus vorig jaar schreef ik over de mooie tentoonstelling in het Tropenmuseum in Amsterdam, hier, herinneringen aan een verdwenen vaderland: Palestina. Die tentoonstelling gaat nu naar Vlaardingen, waar de meeste Palestijnse Nederlanders wonen. Ga er heen.
Lees verder
Je bent een sabra, een in Palestina/Israël geboren jood, je bent een zionist in hart en nieren, die in 1948 vocht voor zijn land en daarbij gewond raakte, en dan moet je aanzien wat er van je land is geworden. Dov Yermiya heeft het gehad met Israël en het zionisme. Op zijn vijfennegentigste neemt hij plechtig afstand van wat in zijn ogen een ‘fascistische joodse staat’ is geworden en stuurt een brief naar zijn oude vrienden. Hij zal nooit meer het volkslied zingen. Een van die vrienden vocht met hem samen in 1948, ook een zionist van huis uit, en de aanvoerder van een kleine maar vastberaden vredesgroep genaamd Gush Shalom. Hij heet Uri Avnery, en werd vorig jaar vijfentachtig jaar. ‘Je hebt gelijk dat dit niet het land is geworden waar we van droomden’ schrijft hij terug, in een open brief, aan zijn oude vriend: ‘maar ik smeek je, laat ons niet in de steek.’