Deze jongen stond op het dak van zijn huis te kijken toen er een raketaanval was geweest. Toen kwam er een tweede raketaanval. Zijn been moest worden geamputeerd, en er zitten nog granaatscherven in zijn hoofd. Zijn familie heeft het moeilijk met hem. Hij is erg agressief. Hij is zijn zusje met een vork te lijf gegaan. We weten nog niet of hij agressief is door het trauma, door de hersenbeschadiging of beide.
Ziehier: Ilya Na’im, geboren in Israël, zoontje van Galith uit Israël en Niels uit Nederland. Niels is een vriend, hij werkte jaren voor het SIVMO, Steungroep Israëlische Vredesbeweging en Mensrechtenorganisaties. Niels had nooit gedacht dat hij nog eens de vader zou worden van een joods jongetje, maar daar dacht zijn zoontje anders over. Die kondigde zijn komst aan, midden in een verschrikkelijk moeilijke tijd. Zo wint het leven het altijd weer.
Mabrouk en mazzel tov, Niels, Galith, en Ilya Na’im.
Het bericht valt bijna weg bij de grote ramp van Madrid: tien doden bij twee zelfmoordaanslagen in Ashdod, een havenstad in Israël. Deze keer waren het twee jonge mannen uit de Gazastrook. Dat was helaas wel een beetje te voorspellen.
Het is maandag, en ik had vandaag vrijgehouden om de puntjes op de i te zetten van mijn bijdrage aan het arbeid en ziekte debat morgen in de Eerste Kamer. Daarvoor zouden we vanavond al vergaderen met de fractie in Den Haag, en daar overnachten om er morgenochtend weer vroeg bij te zijn. Maar morgenochtend om 10 uur gaat besloten worden dat debat op te schorten. Het nieuwe WAO voorstel van het kabinet is er tussen gekomen. Dat moet eerst in de Tweede Kamer besproken worden, en dan gaan wij er pas ons licht over laten schijnen. En om het nu over arbeid en ziekte te hebben, zonder het over het nieuwe WAO voorstel te hebben, dat wordt niks. Dus wordt ons debat uitgesteld.
Ik ben er lang mee bezig geweest. Stapels rapporten en knipsels doorgewerkt, een eerste, een tweede versie geschreven na de goede kritiek van mijn collega’s, en nu kan ik de stapel papier tot nader orde weer opbergen. Zo gaat dat wel vaker, dat we ingehaald worden door de actualiteit. Zelfs in de Eerste Kamer die doorgaat voor wat bedaagd en traag slaat de hectiek soms toe. Je leert wel flexibel te zijn. En mijn tekst is niet weg, die komt dan later wel weer.
Jan de Wit mailde of ik mee wil doen met een aantal avonden over de nieuwe WAO. Welzeker. Dan kan ik tenminste mijn half gelegde ei kwijt.
De ekklesia vanochtend. Natuurlijk Madrid, in de preek, de voorbeden. Iemand is bij de koffie na afloop in tranen. Ik probeer zo om het niet binnen te laten komen, zegt ze. Er is al zo veel ellende, deze rottige regering, Palestina, de verharding, nou dit ook nog.
Misschien zou het makkelijker zijn om onverschillig te worden, of cynisch. Een wereldbeeld aanhangen: zo zijn mensen nou eenmaal. Er zal wel altijd rottigheid blijven dus wat maak je je druk? Denk je echt dat jij daar wat aan kan veranderen?
Gisteravond lang bij Ronald (mijn fractiegenoot), Preeti en hun huisgenoten blijven hangen, druk pratend over van alles en de laatste tram naar huis gemist. Vanochtend dus tamelijk laat wakker, gewekt door het schelle getjielp van een stadsvogel.
Vanochtend in de Volkskrant een behartenswaardig artikel van Pieter Hilhorst over islamitisch terrorisme. Hilhorst heeft de Franse socioloog Harhad Khosrokhavar geïnterviewd, die een boek heeft geschreven, De nieuwe martelaren van Allah. Niet gebaseerd op ideologie, maar op onderzoek.
In het NRC werd gesuggeerd dat Jan Marijnissen met zijn initiatief om de fraude in Nederland aan de orde te stellen en een debat aan te zwengelen door Balkenende was ingehaald. Ongeveer alsof Balkenende de discussie zou hebben gekaapt. In de Volkskrant van vanochtend, het redactioneel, een andere versie.
In de reacties op mijn stukjes op dit weblog is meerdere malen de sprake geweest van Ayaan Hirsi Ali. Waarom ik haar niet noem als ik het over feminisme en islam heb, staat er, en wat jammer dat ze niet bij de SP zit.
Nu is het natuurlijk iemands eigen keuze bij welke partij ze wil horen. Toen Hirsi Ali bij de PvdA weg ging verkoos ze naar rechts op te schuiven en niet naar links. Haar goed recht. Maar wel een keuze.
Ook zo’n plezier gehad in het fraude debat? Ik wel. Het mooie vond ik dat de SP die oubollige waarden-en-normen discussie van Balkenende gebruikt om een werkelijk probleem aan de orde te stellen; de grote fraude en de publieke moraal. En daar krijgt vervolgens Jan in het debat de kamer in mee. En vervolgens moet het kabinet wel wat doen.
Mooi werk, Jan!