Te gast: Mohammed Benzakour.
Stuk verscheen ook in de Humanist.
Shakespeare en de Koran
Lees verder
Te gast: Mohammed Benzakour.
Stuk verscheen ook in de Humanist.
Shakespeare en de Koran
Lees verder
Beetje ziek. Heb mezelf in bed gestopt, tot groot plezier van de poezen die vinden dat ik altijd wel in bed mag met af en toe een uitstapje om een blikje voor ze open te maken. Ik lees. Dat gaat nog net. Ga ik wel wat over vertellen maar nu even niet.
Die twee mannen in de trein die zijn aangehouden – omdat ze er ‘islamitisch’ uitzagen en zich ‘verdacht’ zouden hebben opgehouden in de WC, die hebben inmiddels een aanklacht ingediend. En ze hebben een brief geschreven. Tiny Kox heeft ze uitgenodigd om aanstaande dinsdag naar de Eerste Kamer te komen, als onze gast.
Hier is de brief:
Lees verder
Samira Abbos had een idee. Kiepte haar adressenboekje om. Nodigde een kuub leuke vrouwen uit voor een etentje ergens. Hadden er ook nog wel dertig anderen kunnen zijn, zei ze, maar dan kun je niet meer praten.
Lees verder
Voor wie dacht dat spandoeken tegen het beleid van Verdonk altijd afkomstig waren van jeugdige opruiers: deze serie hangt over de balkonnetjes van de flats van een bejaardenwoongroep in Amsterdam. De ergste opruier was natuurlijk weer Anneke Jos Mouthaan, ons welbekend. Die is met pensioen. Heeft ze nog meer tijd voor opruien.
Lees verder
Dat was weer een dag Den Haag. Vind mijn collega’s in de krantenkamer, want dat hoort bij het werk. Veel kranten lezen. Ik krijg er tegenwoordig thuis vier.
Lang zoeken door Veenendaal, in de auto met Fatima Bich Bich en haar vader, op zoek naar het buurthuis waar we deel zouden nemen aan een door de afdeling Veenendaal van de SP georganiseerd debat over de spanningen tussen autochtoon en allochtoon.
Lees verder
Naar Meijel, de begrafenis van Joes z’n vader. Een uitgebreide liturgie in de kerk. Joes Meens senior was dierenarts. Al in de tachtig. De hele gemeente was gekomen om hem naar het kerkhof te brengen, vlak bij de kerk. Er werd een man herdacht die veel had betekend voor de mensen van Meijel. En voor zijn familie. Zoals dat hoort in de Peel, met een uitgebreide koffietafel na afloop en veel herinneringen en verhalen. Dierbaar om er bij te zijn.
Lees verder
Het leven gaat te snel. Het is alweer half november. En er gebeurt te veel. Ik loop achter met mijn weblogje. Ik wil nog wat schrijven over Peretz en Peres, want eindelijk komt er weer een geluid uit Israel dat echt interessant zou kunnen zijn. Ik wil het nog hebben over de herkeuringen, en de verhalen die nu los komen, van de gedupeerden, waaronder mensen met een licht handicap die tot nu toe wel aan het werk konden blijven en dat waarschijnlijk kwijt raken. En over Verdonk die maar blijft jokken. En ik heb nog wat gedachten over weblogs en de vrijheid van meningsuiting. En er ligt nog een half verhaal over Frankrijk en al het commentaar daarop – zo meteen is dat ook weer voorbij. En dan in de afdeling lichtvoetig en toch leuk, de schone ramen van Claar en de geslaagde ontmoeting tussen twee van mijn favoriete weblogvrienden. Komt, komt.
Lees verder
Gisteravond met Anneke naar Het Zwarte Schaap gekeken, over Gretta Duisenberg. We hadden opnieuw wat gemeenschappelijk: we waren alletwee gevraagd voor het programma, en we hadden alletwee nee gezegd. Anneke was gevraagd als oprichtster van Een Ander Joods Geluid en ik als degene die in 2003 als ondersteuning met Gretta meereisde toen ze voor het eerst naar Palestina ging. Een reis die voor mij eindigde met een fikse ruzie en het besluit om nooit meer met haar samen te werken. Maar op een radio interview ter plekke na – ik vond het echt nodig me een keer van al haar onbesuisde uitspraken te distantieren, ik voorzag dat ik anders nog jarenlang met haar geassocieerd zou worden en dat is slecht voor mijn werk – heb ik alle media die nu wel eens het hele verhaal van me wilden horen van het lijf gehouden. En was dus ook nu niet van plan om de beerput open te trekken. Nergens voor nodig, nergens goed voor. Maar nu met dat programma er weer van alles is opgerakeld..
Lees verder