Islam in Europa: debat

Twee spraakmakende kopstukken uit de Europese islam in discussie, aanstaande donderdag vrijdag in Rotterdam: Tariq Ramadan, zwitserse filosoof en theoloog, en Dyab Abou Jahjah, Belgische voorman van de Arabisch-Europese Liga. Beide mannen spraakmakend, niet in het minst omdat moslims die zich niet in het defensief laten dringen, zich beschouwen als Europeaan, en vinden dat dat niet in strijd is met het feit dat ze openlijk en trots moslim zijn kunnen rekenen op veel koudwatervrees en paniekreacties, reuring en ruis en verdachtmakerij, waardoor het voor veel mensen nauwelijks meer mogelijk is om de horen wat ze eigenlijk zeggen. Dus gebruik deze kans, en ga vooral eens zelf luisteren. De voertaal is Engels. Van te voren reserveren. Zie de gegevens in KORT, hieronder.
Lees verder

Emancipatie 2006

Zat ik in de taxi terug van Schiphol, zag ik een levensgroot affiche met zo’n vrouwenteken er op, zoals die in de hoogtijdagen van de Tweede Golf populair waren. Roze ook nog. Wat zullen we nou krijgen, dacht ik. Is de voorhoede van toen weer opgestaan en waarom weet ik dat niet, of is er een politieke partij die opeens het feminisme heeft ontdekt? Blijkt een reclame te zijn voor maandverband. Niet erg slim, lijkt me. De vrouwen die nog gevoelig zijn voor dat roze vrouwenteken van toen zijn het maandverband voorbij.
Lees verder

Kwijt onze schuld

Een meneer die met zijn vrouw eens was komen kijken, of dat nou wat was die kerk van Huub Oosterhuis, was niet zo tevreden. Ja, wel erg politiek. En dat hij nou alles weer moest delen – was hij vroeger arm geweest, had zich kapot gewerkt, nu hadden ze het beter, moest hij dat dan weer gaan weggeven zeker? Nee hoor, zei Huub. Je moet genieten. Toen zei de man, maar ik ga wel uit met verstandelijk gehandicapten. Zie je, zei Huub, ook dat is delen.
Lees verder

Over de Nijl (3)

De souk in Aswan. Een nieuwe Koptische kerk voor de christenen. Een moskee, waar we onze schoenen uitdoen en naar binnen gaan. Ali doet een spoedcursus islam. Een straatcafe waar ik shisha kan roken en me even in Gaza waan. Ze zien er ook bijna hetzelfde uit, behalve dat de lange djallabia’s die de mannen dragen wijder zijn en zwieriger als ze lopen, en ze de doeken anders om hun hoofd vouwen. Mooie mannen. Ali onze gids die alles uitlegt. Vraagje? Waarom had Oriris maar een vrouw en had Ramses er wel acht en veertig? Omdat de farao een mens was en Osiris een god. En zijn vrouw een godin. Daar hoef je er geen acht en veertig van te hebben, zegt Ali.
Lees verder

De angst voor de migrant (13)

Ik hoor het haar nog zeggen, tijdens het debat over de bescherming van nationale minderheden in de Eerste Kamer, bedoelt om minderheden de kans te geven om eigen taal en cultuur te behouden. Minister Verdonk moest niets weten van het vurige pleidooi van Ed van Thijn om de wet open te houden voor andere minderheden dan de Friezen, de enige minderheid die van Verdonk een beschermde status verdiende – en tussen neus en lippen door zei de dat de groepen die moesten integreren nou juist niet vast moeten houden aan hun eigen cultuur.
Lees verder

Sharon, de man van vrede?

Nu er een abrupt einde is gekomen aan de politieke loopbaan van Sharon vallen de commentatoren over elkaar heen – velen van hen gaan er van uit dat Sharon serieus bezig was om vrede te stichten met de Palestijnen en een politieke omzwaai had gemaakt van rechts naar het midden: eindelijk zou er een Palestijnse staat moeten komen die een eind zou moeten maken aan het conflict. De commentatoren die hierin geloven hebben vooral goed geluisterd naar de slogans van Sharon en niet gekeken naar de feiten.

Lees de laatste twee artikelen van Uri Avnery, helaas nog in het engels. Hieronder.
Lees verder

Over de Nijl (2)

Ook al wordt Egypte, dat wil zeggen het Nijlgebied met alle belangrijke oudheden onder de voet gelopen door drommen mensen in een lopendebandprogramma, het blijft imposant, de tempels in Karnac en Luxor, de kleine tempel in Kom Ombo en in Edfu. Wat hebben die beelden van goden en godinnen prachtige elegante voeten.
Lees verder

Dagboek 13 januari 2006

Terug! De rituelen van terugkomen, de massa mail en de stapel kranten. Oef. Op de weegschaal. Au. Weblog. Natuurlijk. Terwijl ik weg was zijn er nog steeds meer dan tweeduizend mensen per dag langs geweest, wat doen jullie hier toch als ik weg ben?

Zonder weblog, zonder kranten, nauwelijks tv – opeens had ik ondanks de excursies een zee van tijd. Dus stevig bijgelezen. Niet alleen het boek van Nagieb Mahfoez, In een roes op de Nijl, zo passend om het daar te lezen, ook niet alleen een heel mooi boekje van Karen Armstrong, Mythes, dat ik van Anneke op mijn verjaardag kreeg, want ik bleek opeens jarig.
Lees verder