Ja ik weet dat er belangrijkere problemen in de wereld zijn, Gaza en Syrië en Wilders en het PGB. Maar als het met de poezen niet goed gaat gaat het niet goed met mij, zo symbiotisch zijn we in dit harige huishouden.
Lees verder
Bericht vanuit de hitte
Uitzicht op de Middellandse Zee en wat is het enorm bijzonder om zoveel verschillende wereldburgers met hetzelfde doel te mogen ontmoeten. Deze week zijn we druk bezig om alle opvarenden van de boten training te geven in geweldloosheid, juridische aspecten en boot veiligheid.
Lees verder
Het boek ‘Palestinian Women‘ trok me niet meteen aan, er zijn al zoveel boeken geweest over vrouwen in het Midden-Oosten. Ook de ondertitel maakte me niet meteen enthousiast: narrative histories and gendered memory. Erg academisch. Maar de schrijfster, Fatma Kassem, spreekt morgen in Amsterdam, en dat was een aanleiding om alvast te beginnen met lezen.
Lees verder
(Kleine lezing die ik gaf tijdens het afscheid van de Eerste Kamerfractie van de SP, 18 juni 2011)
Wie kent niet die beroemde uitspraak uit de bijbel: “geloof, hoop en liefde, deze drie: maar de grootste van deze is de liefde.”? Maar kennen de meesten van ons ook wat er aan voorafging, in de brief van Paulus aan de Korinthiërs?
Lees verder
Een kleine overwinning van de flottila is er al nog voor die is uitgevaren. Na vijf jaar blokkade heeft Israël besloten om toch maar eens bouwmateriaal de Gazastrook binnen te laten, waardoor niet alleen de broodnodige scholen gebouwd kunnen worden door de UNRWA (de VN) maar ook 1200 woningen. Sinds de massieve aanval op Gaza, waarbij veel huizen, bedrijven, scholen, ziekenhuizen, ministeries zijn verwoest of erg beschadigd, was het bijna niet mogelijk om die te repareren of herbouwen, omdat onder andere cement de grens niet over mocht. De lading die er nu in mag is is winst, hoewel het te bezien valt of dit meer is dan een eenmalig gebaar om de wereld te laten weten dat Israël toch niet zo beroerd is – en de flottila nergens voor nodig, natuurlijk. Hier.
Lees verder
Als je zo’n stapel boeken hebt geschreven als ik moet je wel goed alleen kunnen zijn. Dat kan ik ook. In die ene helft van mijn leven. Maar de andere helft wil ik delen met andere mensen. Ik heb altijd gezocht naar mensen met wie ik kon samenwerken, met wie ik een doel kon delen. Ik heb dat vaak gevonden. Twintig jaar met het vrouwenteam les geven in de hulpverlening. Acht jaar de feministische uitgeverij met het ‘collectief’. Een paar jaar de Anna Bijns Stichting. Meer dan tien jaar met de ploeg van Stichting Kifaia in Gaza. Met Jan werken in de Balkan, in Gaza, in Israel. In mijn linkse kerk, de Amsterdamse Studentenekklesia, noemen we dat een bezield verband. Zoals vervolgens met de fractie van de SP in de Eerste Kamer, acht jaar lang. De partij van gelijkwaardigheid, menselijke waardigheid en solidariteit. Onverbeterlijke wereldverbeteraars, net als ik.
Lees verder
Nieuwtje van Frans Timmermans (PvdA):
“Verhagen kondigt in Israël een Nederlands-Israëlische samenwerkingsraad aan. Ik vraag in de kamer aan Rosenthal of hij de kamer wil informeren wat die raad precies gaat inhouden. Dat wil hij niet. Want dat weet hij nog niet. Vreemd. Wel in Israël rondtoeteren, maar niks kwijt willen in de kamer.”
Tsjonge wat maken ze zich in Israël druk over de Freedom Flotilla. Je zou denken dat er door een zwaar bewapend leger gedreigd is met een invasie van Israël, om ze nu eens definitief in de pan te hakken, waardoor Israël nu wel gedwongen is om in de hoogste staat van paraatheid te zijn, in plaats van dat het gaat om een aangekondigde tocht van een aantal boten met ongewapende activisten van divers pluimage, die de aandacht willen vestigen op de blokkade van Gaza. En om te beginnen helemaal niet van plan zijn om naar Israël te varen maar naar Gaza zelf, wat volgens de Israëlische ideologie geen deel uitmaakt van Israël, want zou zijn ’teruggegeven’ in 2005, toen de niet rendabele nederzettingen in de strook werden opgedoekt. Volgens dat idee kunnen een paar boten die naar Gaza en niet naar Israël varen op geen enkel manier een gevaar vormen voor Israël zelf.
Lees verder
(Joes Meens)
(Via de Facebook van Ramadan:)
Hier Joes: Ha Anja en vrienden, het is heerlijk om weer hier te zijn. En zoals altijd: de enige manier om er achter te komen hoe het hier echt gaat, is om zelf te komen. Er gebeurt hier van alles: boven in het gebouw is een bijeenkomst van vertegenwoordigers van allemaal NGO’s die zich bezighouden met belangenbehartiging van gehandicapten, buiten onder een veranda zitten allemaal gehandicapte vrouwen te handwerken en schilderen onder leiding van Sawsan, een vrouw met achondroplasie (ze is erg klein) en met een berg energie die onbeschrijflijk is.
Lees verder
Afscheidsweekeindje met mijn fractie in Oudewater, vier mensen gaan, een komt er bij. Hier iedereen bij elkaar, op de plek waar vroeger de heksen werden gewogen. Ik werd gelukkig niet te licht bevonden. De anderen ook niet. Beetje hartzeer geeft dat wel hoor, afscheid nemen na acht jaar. Morgen meer.