Onzin over de ‘islamisering’

groene.jpg

Voor de vaste bezoekers van dit weblog is het ondertussen wel oude koek. De Europese angst voor de islam berust op misverstanden en verkeerde interpretaties. En problemen bij elkaar optellen die niets met ‘islamisering’ te maken hebben, zoals Buruma zei, hier: criminaliteit, conservatisme en radicalisering zijn drie verschillende problemen die je van elkaar moet onderscheiden. Natuurlijk kom je in de rechtse uithoeken van het net nog steeds het onverdunde alarmistische geluid tegen over de islamitische horden met hun ‘intolerante en gewelddadige cultuur’ (Wilders) die bezig zijn om hier de boel over te nemen. Onlangs nog van het net geplukt:
Lees verder

Ian Buruma

buruma-1-of-1.jpg
(Ian Buruma)

Wanneer ik met plezier een boek, artikel of interview van iemand heb gelezen, is het een voorrecht om die persoon eens in levende lijve mee te maken. (Ik had het al eerder over Buruma, hier) Dus toog ik afgelopen zondag naar Utrecht, waar ik aan de Universiteit voor Humanistiek een lezing bij mocht wonen van Ian Buruma, met commentaar van Harry Kunneman en discussie – discussieleiding Elma Drayer.
Lees verder

“Verachtelijke joodjes”

(Met update 15 april)

Wanneer je iemand een uitspraak hoort doen over ‘verachtelijke joodjes waar ze in het oude Polen nog wel raad mee wisten’ dan denk je toch aanvankelijk te maken te hebben met de allerlaatste authentieke antisemiet die nog niet door heeft dat zulk soort uitdrukkingen sinds de holocaust niet meer worden geaccepteerd. Maar verrassing: dit is een man die in de krant stond als een voorvechter van de joodse zaak. Whatever that may be want ook daar verschillen de meningen over. In zijn geval: militant pro-Israël. Zo militant dat hij bij voorkeur iedereen met kritiek op Israël voor rotte vis uitmaakt, ook als het joden zijn. Zelfs als je niet meer wilt dan dat Israël zich houdt aan het internationale recht ben je al een verrader. En uiteraard is hij als verdediger van Israël tegen de islam. Hij staat nu op nummer 5 voor de verkiezingslijst van de PVV, en heet Gidi Markuszower.
Lees verder

Soldaten huilen niet

rindert-22-of-1.jpg

Rindert Kromhout heeft een boek geschreven, ‘Soldaten huilen niet’. Een roman, maar wel met een historische achtergrond. Het speelt in de tijd en in de kringen van de Bloomsbury groep, zeg Virginia Woolf, en de gefictionaliseerde hoofdpersonen zijn de zoons van Virginia’s zus Vanessa. Tegelijk is het een tijdsbeeld: het was een groep mensen met een eigenzinnige manier van leven, die nu nog steeds fascineert.
Ik was op de boekpresentatie, want ik ken Rindert als de man van onze Eric uit de Eerste Kamer fractie, onze mooiste man vind ik wel (sorry Arjan) en zo stonden er ook heel wat politici in het groepje vrienden en buren, schrijvers en andere kunstenmakers, uitgeversvolk, één heel erg zwangere vrouw en één hond.
Lees verder

De etnische zuivering, hoofdstuk zoveel.

westbank.jpg

Een nieuw hoofdstuk in het lange verhaal van de etnische zuivering van de Palestijnen is begonnen. Het is een bureaucratische maatregel, die geen zichtbare plaatjes voor de media zal opleveren, het is een van de vele maatregelen in de salamipolitiek van Israël. Plakje voor plakje, dat valt het niet zo op, en dan haalt het protest de buitenwereld niet – of nauwelijks. Het is de zionistische stelregel die al was bedacht voor de staat Israël werd uitgeroepen: zoveel mogelijk land, met zo min mogelijk Palestijnen.
Lees verder

Targeted citizen

23jeruz-33.jpg
(Hassan Jabareen)

Ik heb het op dit weblog al vaker gehad over de Palestijnen binnen Israël, daar vaak “Israëlische Arabieren” genoemd. Een op de vijf mensen met Israëlisch staatsburgerschap is een afstammeling van de oorspronkelijke Palestijns-Arabische bevolking, ‘zij die bleven’ toen het merendeel van de Palestijnen in de oorlog van 1947-1949 in de etnische zuivering werden verdreven.
Lees verder