Al Jazeera was up early this morning, and this is what they wrote:
The Netherlands’ coalition government has collapsed after the two largest parties failed to agree on whether to withdraw Dutch troops from Afghanistan later this year, as had been planned.
The cabinet of Jan Peter Balkenende, the prime minister, fell apart early on Saturday following 16 hours of talks in The Hague.
Lees verder
Ik ben zo’n vermaledijde en geheel uit te mode geraakte cultuurrelativist. Dat wil zeggen dat ik niet mee ga in het simplistische denken dat ‘onze’ cultuur per definitie superieur is aan alle andere culturen. Wat niet wil zeggen, zoals de simplisten van ‘eigen volk eerst’ graag suggereren dat ik alles maar goed zou vinden, inclusief vrouwenmishandeling – als dat maar bij ‘hun’ cultuur zou horen.
Lees verder
Vannacht wakker geworden, misschien van de plof, grabbelde naar mijn i-phone onder mijn hoofdkussen (ja zo verslaafd ben ik al) jawel hoor, gevallen. Mij leek het nogal simpel, maar ik word dan ook nooit een echte politicus, er was ons beloofd dat de missie in Uruzgan definitief in 2010 zou ophouden, nou dan is het volstrekt terecht dat Bos gezegd heeft daar niet meer opnieuw over te willen onderhandelen. Wat mij betreft hadden ze daar niet zo tergend tot diep in de nacht over hoeven te doen.
Lees verder
Iemand verbaasd? Ondanks de beloofde ‘bevriezing’ wordt op dit moment aan 28 nederzettingen naarstig doorgebouwd. Zie Al Jazeera, hier.
Als er niet af en toe een paar Israëlische vrouwen gaan kijken op de publieke tribune van de militaire rechtbank op de Westoever, dan had journaliste Amira Hass dit verhaal niet gehoord. Dit is het eerste wat we moeten weten om het verhaal te begrijpen: de Palestijnen van de Westoever vallen onder de door Israël ingestelde rechtbank, de joodse kolonisten gewoon onder het Israëlische burgerrecht. Drie keer raden welke rechtbank de zwaarste straffen uitdeelt. (Zie hiervoor Lisa Hajjar, Courting conflict, en David Kretzmer, The occupation of justice.)
Lees verder
(Hedy d’Ancona)
Om over na te denken, mogen mensen aan het einde van hun leven besluiten dat het genoeg is geweest? Onder andere Hedy D’Ancona pleit ervoor dat mensen voor wie het leven echt op is hulp krijgen om er een punt achter te zetten. Simpel is dat niet: het betekent ook veel voor de mensen om je heen, en voor de arts die je hulp zou moeten bieden: eisen kun je het in ieder geval niet. Clara Legêne schreef er over op haar weblog, een doordacht en genuanceerd verhaal. Een citaat:
Lees verder
(Brigitte Herremans)
Nog eens Brigitte Herremans te gast, met een opiniestuk van haar (Broederlijk Delen) en andere organisaties
Eén jaar na ‘Gegoten lood’: Europa berust in Israëls straffeloosheid
De Europese Unie en haar 27 lidstaten onderhouden een nauwe band met Israël. Daarnaast zijn ze de belangrijkste donor van de Palestijnen. Bijgevolg heeft de EU een grote verantwoordelijkheid om het respect voor de mensenrechten en het internationaal humanitair recht te verzekeren. Vorig jaar voerde Israël een militair offensief tegen de Gazastrook. In het zogenaamde Goldstone-rapport kwam de fact finding missie van de Verenigde Naties tot het besluit dat zowel Israël als de Palestijnse gewapende groeperingen oorlogsmisdaden pleegden. Tot op heden moest echter niemand rekenschap afleggen voor de begane schendingen van het internationaal recht. Israël en de Palestijnen startten evenmin geloofwaardige en onafhankelijke onderzoeken op. Ook Europa ontbrak het aan de politieke om de partijen hiertoe aan te sporen.
Lees verder
Op 11 februari 1990 zat ik voor de tv, en zag de beelden van Nelson Mandela, die hand in hand met Winnie de gevangenis verliet. Hij was 72, hij had meer dan 27 jaar in de gevangenis gezeten. Ik wilde het eigenlijk niet geloven, tot ik het met eigen ogen kon zien. En toen ik het zag rolden de tranen over mijn wangen. Nog jaren later, gevraagd naar het belangrijkste politieke moment in mijn leven dacht ik spontaan aan dat moment. Waarom? Omdat je het als wereldverbeteraar niet vol houdt zonder hoop. En dit was zo’n fantastisch moment: het apartheidssysteem stortte in, en zonder bloedvergieten werd het opgeheven. En het ongelooflijke gebeurde: de man die ook in Nederland te boek stond als een terrorist was vrij, en meer dan dat, werd de president van het nieuwe Zuid-afrika.
Lees verder
Ik ben zijn boek aan het lezen: My father was a freedom fighter: Gaza’s untold story. Het is een belangrijk boek, het is zowel het persoonlijke verhaal van zijn vader, als tegelijk de geschiedenis van de Palestijnse vluchtelingen en van Gaza, waar een deel van hen terecht kwam. Erg goed gedocumenteerd, overigens. Baroud schreef een kort verhaal over zijn vader, een schrijnend verhaal, dat plaatsvervangend zeer doet. We hebben het vaak over de vluchtelingen als een groep, en vergeten wel eens dat het gaat om duizenden maal één mens. Baoud schreef een klein in memoriam voor één zo’n mens. Ik vertaalde het.
Geen checkpoints in de hemel, door Ramzy Baroud
Lees verder
No Checkpoints in Heaven
(Dutch translation here)
(On December 27, 2009, Ramzy Baroud’s new book, My Father Was A Freedom Fighter: Gaza’s Untold Story, was released in London by Pluto Press, to coincide with the first anniversary of Israel’s so-called Operation Cast Lead, which killed and wounded thousands of Palestinians in Gaza, the vast majority of whom were civilians. The book however was inspired by an article.
By Ramzy Baroud
Lees verder