Gaza, 1 maart 2008

Update 13.00
Achtentwintig. En er wordt gezegd dat er drie Israelische soldaten zijn gedood bij de invasie in Jabalya. Dat staat nog niet in Haaretz. Volgens Khaled is dit het plan: een aantal stroken bij de grens herbezetten, alle regeringsgebouwen vernietigen, de leiding van Hamas liquideren. Behalve dat het laatste ze niet gaat lukken. En de raketten blijven volgen. En bij het sturen van grondtroepen ook Israelische soldaten sneuvelen want het verzet bestaat niet meer uit jongens die stenen gooien maar uit mannen die wapens hebben en hebben leren schieten.

Update, 12.30 hier.
Zevenentwintig doden vanochtend. De zoon van dr. Said, die ik hier al eens heb ontmoet. Jongen van zestien, briljant, deed het goed op school, beloofde wat te worden. Dood. Zijn vader zit huilend thuis, hij kan niet naar het ziekenhuis, waar zijn dode zoon ligt want het leger omsingelt zijn huis.
Op het NCCR werken we door, zij het dat iedereen er bedrukt bij loopt.

Trees belt uit Sakhnin. Wat moeten we doen? Waarom snappen ze er in Nederland zo weinig van? Waarom is dit niet eens nieuws?

10.00
Veertien doden vanochtend. Tanks in de Gazastrook. Op weg naar het kantoor moesten we omrijden, straten afgezet, er werd net een rouwtent ingericht bij het ministerie van binnenlandse zaken. Jongetjes op straat speelden intifadaatje: kartonnen dozen op straat zetten als barrikade, tussen de rijdende auto’s doorrennen, met een plastic machinegeweer zwaaien.
Dit is het bericht van gisteren:
Lees verder

Gaza, even tussendoor

Alles okee, voor zover het in Gaza okee kan zijn.
De aanvallen zijn weer (even) opgehouden.
Vanochtend was de elekrticiteit uit, het net lag er uit. Nu is het internet weer bereikbaar maar overbelast, want het is vrijdag en iedereen zit er op.
Ik heb nog een verhaal, ik hoop dat het vanavond rustig is, want nu hebben we familielunch en een feestje en de flat zit vol met mensen. Ik kijk of het vanavond nog lukt.

Veel groeten uit Gaza aan iedereen van de vrienden.

Ik ben er

gazafebr29-13.jpg

Ik ben er weer goed doorheengekomen en in Gaza. Blij om mijn mensen weer in de armen te sluiten, maar leuk is het hier niet. Net door Erez heen hoorde ik een paar doffe dreunen, zag twee flinke zwarte rookpluimen, vuur. Er werden net weer twee auto’s – in Beit Hanoun – uit de lucht gebombardeerd. De taxi die me ophaalde deed de radio aan. Twee shahid, twee martelaars. Dat maakt de oogst van vandaag en gisteren 27 doden.
Lees verder

Arendt over Eichmann

Er zijn boeken die ik graag gelezen wil hebben maar die ik niet wil lezen. Er staan meerdere zulke boeken in mijn kast licht verwijtend te zwijgen. Dan neem ik er wel eens eentje mee in mijn koffer, die ik dan vaak weer ongelezen terug kan zetten. Nou ja, dan is zo’n boek er ook even uit geweest. Boek schept luchtje.
Lees verder

Jood op bevel

title_coresidency195.jpg

Ik herlas Kaddisj voor een niet geboren kind, van Imre Kertész. En las Dossier K. Een onderzoek. Kertész, in 1929 in Boedapest geboren, werd in 1944 naar Auschwitz gedeporteerd en keerde terug. Ik ontmoette hem eens bij uitgeverij Van Gennep. Een imponerende, haast intimiderende aanwezigheid, zwijgend. Ik maakte een grapje over het portret van unser Onkel Karl (Marx) die daar nog steeds aan de muur hing. Ik weet het grapje niet meer, maar tot mijn opluchting moest hij lachen. Het is nu pas dat ik zijn boeken echt begin te waarderen. Ook zeer aanbevolen: De verbannen taal.
Lees verder

Terug

Terug. Eerste dingen eerst: de poezen tellen. Zijn er nog steeds twee. Bruine boterham met kaas. Ze kunnen je verwennen met buffetten en exotisch eten, maar nergens hebben ze echt bruin brood en echte kaas. Dutje vanwege de gemiste slaap vanwege de nachtvlucht. Word wakker en zie boven het balkon zwermen vogels die vanuit het zuiden terug zijn gekomen. Even desorientatie. Ben niet alleen de tijd kwijt (vijf uur verschil met Punta Cana waar ik vandaan kom) maar ook het jaargetijde is zoek. Maak begin met de stapels kranten. Dan weet je weer snel genoeg hoe laat het hier is.
Morgen weer serieus.

Bijna terug

Bijna onderweg naar huis. Vliegtuig heeft 10 (tien) uur vertraging, dus dat is een extra dag aan het strand. Ik kom bruin, dik, uitgeslapen en volgelezen terug. En overmorgen weer op mijn post.

Mijn mobieltje is leeg en wil hier niet opladen. Dus wie dacht me te bellen, niks aan te doen.

(I´m back to-morrow. A little more fat, brown, and I slept enough for a year. My mobile refuses to work here. My plane is delayed for ten hours, so I will swim once more in the sea. See you in Gaza)

Winkel ff dicht, shop is closed!

Ik heb vakantie.
Toen ik vorig jaar in Marokko was werd op dag twee mijn mobieltje gestolen en in het hotel viel het internet uit. Dat was volgens mij een kleine actie van Die Daarboven om er voor te zorgen dat ik eens even ophield met werken en me overal druk over te maken.
Dus deze keer gaan laptop noch camera mee, en ik sluit de tent even tot 24 februari.
Het zal weer even afkicken worden.

NB: ik verwerk dus ook de reacties niet, die blijven in de wachtstand. Dus liever: hou je even in en stuur niet.
Toedeloe!

Dear friends: I’m on holiday. The weblog will be closed until februari 24.