Gisteren zag ik de voorstelling ‘Mijn naam is Rachel Corrie’, gespeeld door Laura van Dolron, in een besloten voorstelling voor Een Ander Joods Geluid. Ik was niet de enige die in tranen was, en stil bleef zitten toen het was afgelopen.
Lees verder
(foto Haaretz)
In de democratie Israel hebben ze het ook niet altijd gemakkelijk. Er ontstaan nog wel eens conflicten tussen de ultra-orthodoxie en de seculiere joden van het land. Zo is er onlangs een klacht ingediend bij het Hooggerechtshof over de bussen die op verzoek van de ultra-orthodoxen ingedeeld zijn in mannen-voorin en vrouwen-achterin, de ‘mehadrin‘ lijnen. Het is namelijk openbaar vervoer, dat met publieke middelen wordt betaald.
Lees verder
Voor wie het nog niet weet: dit is geen open forum maar mijn persoonlijke weblog. Niemand kan zich beroepen op enig recht om hier een bijdrage geplaatst te krijgen. Ik selecteer. De criteria zijn niet of ik het ergens mee eens ben – wat iedereen eenvoudig zelf kan constateren – maar of een reactie iets bijdraagt. Of die lezers aan het denken zet, uitnodigt tot een reactie, of zou kunnen leiden tot een meningsuitwisseling die zinvol is.
Lees verder
(Sabrin Doush, drie weken oud. Ter dood veroordeeld.)
Te gast: Rami Almeghari
Electronic Intifada, 15 januari 2008
Lees verder
Let op: zaterdag 26 januari is er een grote actie waar Gush Shalom aan deelneemt. Zie website: hier.
Het Israelische leger heeft vandaag het ministerie van binnenlandse zaken in Gaza stad gebombardeerd. Het stond al een tijd leeg. Maar hoeveel gewonden en doden er aan omstanders zijn is nog niet bekend. Mohammed Omer, de Palestijnse journalist die in Nederland was is er bij, en zegt dat er doden zijn vanwege een bruiloftsfeest vlakbij.
Hier, te zien op RTL4.
In Gaza is het koud.
Lees verder
Het is een lange weg van Gaza naar Den Haag. Niet zozeer vanwege de reis van Gaza via Tel Aviv naar Schiphol, en dan van Amsterdam naar Den Haag Centraal. Maar om de aandacht en de betrokkenheid. Mijn Kerstreces heeft in het teken gestaan van Gaza, van Palestina, ik ben er weer intensief geweest, ik heb in mijn vrijetijd veel gelezen – onder andere heb ik het boek van Lucas Grollenberg opnieuw ontdekt, een heel opmerkelijk boek van een christen die in 1946 naar Palestina werd gezonden om daar bijbelwetenschap te studeren, en de gebeurtenissen van heel dicht bij meemaakte. Heel kritisch ten aanzien van het zionisme, omdat echt toen al duidelijk kon zijn welke rampen er aan zaten te komen voor de Palestijnse bevolking. En dat in 1970 gepubliceerd. Voor een Israël zonder grenzen. Ik kom er nog op terug.
Lees verder
Een huisbezoek, vorige keer. Ik kwam er niet meer aan toe om er een bericht over te maken. Een jonge man, meer jongen nog dan man. Donkere huid, Afrikaanse invloed, petje op. Israelisch schot in de rug. Dunne slappe benen. Incontinent, dus met een luier om. Het team kwam er vooral om zijn doorligwonden te verzorgen. Diep. Er kon een vinger in. Daar voelde hij vanwege zijn verlamming niets van. Het zou wel goed komen, de wond was schoon. Zijn moeder en zijn broer zorgden goed voor hem. Het team werkt graag met deze familie samen.
Lees verder
Erez, mij zo welbekend. Af en toe als ik er doorheen ga ontmoet ik op weg door het Kafkaiaanse labyrinth van metalen deuren en draaihekken en stemmen die uit de muur komen een of twee van de heel weinige patienten die nog toestemming krijgen om in Israel een medische behandeling te krijgen. Vroeger waren dat er al weinig, nu Israel Gaza tot ‘vijandig gebied’ heeft verklaard nog één op de tien.
Lees verder