Een brief aan vriendin Fréderike Geerdink, over de vraag waarom het maar niet opschiet met de diversiteit in de media. ‘Zolang witte mannen denken dat ze beter geschikt zijn om ‘evenwichtig’ verslag te doen zullen redacties geen afspiegeling zijn van de maatschappij waarin wij leven.’ Geplaatst op Rekto Verso, 23 september 2020.

Ha Fréderike Geerdink!

Eerder liet ik je via Facebook al weten dat ik je stuk over het gebrek aan diversiteit in Nederlandse journalistiek in Vrij Nederland met veel plezier heb gelezen (hier). Omdat het stuk lang in mijn hoofd bleef spoken, schrijf ik je nu deze brief om mijn overpeinzingen wat genuanceerder met je te kunnen delen. In dat essay onderzoek je waarom ‘diversiteit’ zo moeizaam tot stand komt in redacties – zowel van kranten als van tv-programma’s. Sommigen zeggen dat ze wel proberen om meer mensen van kleur aan te nemen, maar dat die moeilijk te vinden zijn. En als ze er een paar te pakken hebben, dan verdwijnen die ook vaak weer.
Lees verder →

Het is tijd voor verandering in mijn leven. Begin oktober wordt wederom het bestuur voor de afdeling Amsterdam BIJ1 gekozen, en ik heb me niet opnieuw kandidaat gesteld. En daarmee heb ik geen functie meer in de partij. Ik heb in een woelige corona zomer besloten dat het tijd wordt om minder hard te werken, en eindelijk tot me door te laten dringen dat ik een leeftijd heb bereikt waarin ik weliswaar actief blijf – ik kan niet anders – maar met minder verplichtingen en meer vrijheid om te doen wat ik op dat moment wil en kan doen. Ik zal daardoor ook zeker dingen en vooral mensen van BIJ1 gaan missen. Het waren vier intense jaren waar ik met liefde op terug kijk.

(foto van het Amsterdam BIJ1 bestuur, twee jaar geleden, samen met partijvoorzitter Sylvana Simons)
Lees verder →

21 August 2020, verschenen in Rekto Verso

Ik ben oud.

Als ik dat zeg beginnen er altijd mensen te sputteren, en te zeggen dat het wel meevalt met mij. Iemand zegt steevast dat je zo oud bent als je je voelt. Ik weet allang dat dat een leugen is. Ouderdom springt stiekem bovenop je, als je er het minst verdacht op bent. Wat is dat met mijn knieën, waarom doen die niet wat ik wil? Hé, hallo, wie is er hier de baas?
Lees verder →

Rekto Verso, Belgie, 17 juli 2020

Elke vrijdag pent een van onze vijf vaste online correspondenten een brief. Deze week richt Anja Meulenbelt zich tot Mohammed Saiah, de D66-politicus die het beu is om de karikaturale man te zijn die de wereld ons voorschrijft. ‘Ik hoop dat er nog veel mannen doorkrijgen dat ze een veel leuker leven kunnen hebben als ze begrijpen dat “echte” mannelijkheid een mythe is.’

Lieve Mohammed Saiah

Je hebt een prachtig stuk geschreven op Joop. Daarin stel je dat geweld tegen vrouwen niet zomaar een uitwas is van ‘gewone’ mannelijkheid, maar voortkomt uit een meestal onbesproken cultuur die voorschrijft hoe mannen zich horen te gedragen. Een man is stoer en sterk, toont geen zwakte, is altijd in controle, is vast wel eens bang maar mag dat niet laten zien.
Lees verder →

Rekto Verso België, Brief nr 2. 12 juni 2020

Elke vrijdag pent een van onze vijf vaste online correspondenten een brief. Deze week richt Anja Meulenbelt zich tot Liesbeth*, een goedbedoelende witte vrouw uit haar online meditatieles die de Black Lives Matter-betogingen polariserend vindt. ‘Je moet beseffen dat we, om een deel uit te maken van de oplossing, ook moeten begrijpen dat we deel zijn van het probleem.’

Lieve Liesbeth*,

We zaten deze week in onze meditatieruimte, waar we les krijgen en ook samen mediteren. Dat wil zeggen: jij zat in de ruimte, op anderhalve meter afstand van de anderen en ik nam deel via Zoom. Onze les van deze week was: maak je hele leven tot oefening. Onze leermeester maakte ons er van bewust hoe vaak we bezig zijn om ergens wat van te vinden, en dan vervolgens weer iets te vinden van wat we vinden. Kunnen wij ons nog verplaatsen in de schoenen van een ander?
Lees verder →

Rekto Verso België, Brief 1, 8 mei 2020

Elke vrijdag pent een van onze vijf vaste online correspondenten een brief. In haar eerste brief richt Anja Meulenbelt zich tot K., die in een online discussie over alleenstaande moeders zei dat kinderloze mensen beloond moeten worden in plaats van alleenstaande ouders. ‘We hebben de kinderen van anderen nodig.’

Beste mevrouw K.

Ik noem uw naam niet voluit. We kennen elkaar niet. Ik kwam u tegen in de reacties in een discussie over alleenstaande moeders, een onderwerp waar ik me als voormalige alleenstaande moeder erg druk over maak. Het ligt me na aan het hart dat er na een halve eeuw emancipatie nog steeds zo weinig aandacht is voor een grote groep mensen die een hoog risico dragen om in de armoede terecht te komen. Omdat het, nog steeds, voor alleenstaande vrouwen moeilijk is om betaald werk en zorg voor de kinderen in balans te krijgen. Dat is als je met z’n tweeën bent al niet zo eenvoudig, tenzij je voldoende verdient om andere vrouwen in te huren om een flink deel van het huishouden over te nemen.
Lees verder →

EDUCATE YOURSELF!

Leeslijst bij het webinar van Amsterdam BIJ1, Witte onschuld en verantwoordelijkheid, van 22 juli 2020

Er is inmiddels veel studiemateriaal te vinden voor witte mensen die een spoedcursus ‘wat is racisme en wat doen we er aan’ willen doen, zie vooral de uitgebreide website withuiswerk.nl
Het volgende is een beknopte en persoonlijk gekozen en toegelichte selectie door Anja Meulenbelt.
Lees verder →

HET RIVM IS VOORSTANDER VAN SEKSBUDDIES VOOR SINGLES.

Eindelijk erkenning! Maanden bestookten wij single moms het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) met verontrustende berichten over alleenstaande moeders die de toegang geweigerd worden van supermarkten wanneer ze hun kinderen meenemen. Nog steeds kregen we geen antwoord hoe moeders van wie de kinderen te klein zijn om alleen thuis te laten dan wel hun boodschappen moeten doen. Maar wel ontvangen we nu de nieuwe richtlijnen voor ons seksleven.
Lees verder →

Op een dag ging Carol naar de super met haar twee kinderen van vier en zes, en wat bleek: ze mocht er niet in. Dat wil zeggen: zij mocht er wel in, maar haar kinderen niet. Het nieuwe ‘deurbeleid’ in verband met de coronacrisis, mensen die boodschappen komen doen moeten alleen komen, en mogen hun gezin niet meenemen. Daar is in te komen, alleen, wat doe je als je een alleenstaande moeder bent? Veel moeders die het in hun eentje moeten doen hebben het al niet makkelijk, maar nu extra zwaar. De opvang is dicht, de school ook. Kinderen naar opa en oma brengen is ook al uitgesloten. Iemand vragen om even op te passen, nee die doen dat liever niet. Flink hamsteren is een oplossing, dan hoef je niet zo vaak. Maar daar moet je geld voor hebben, en dat heb je niet als je het wekelijks doen moet van 38 euro. Bestellen kun je ook niet overal, en bovendien kost dat geld waar je anders vier pakken spaghetti van kunt kopen. Kinderen in de auto laten kan niet als je geen auto hebt. Thuis laten kun je kleine kinderen niet, bovendien, het mag niet. Wat dan: je kinderen maar buiten aan de lantaarnpaal vastbinden?
Lees verder →

Over de kwestie Palestina/Israël en antisemitisme — van de fractie en het Amsterdamse bestuur
www.amsterdam.bij1.org 28 oktober 2019

BIJ1 gaat uit van twee grondwaarden: radicale gelijkwaardigheid en economische rechtvaardigheid. Vanuit deze grondwaarden spreekt het voor ons vanzelf dat we ons inzetten tegen antisemitisme en jodenhaat, zoals we dat ook doen tegen andere vormen van racisme, tegen stigmatisering en uitsluiting van moslims, migranten, mensen van kleur, vluchtelingen en andere groepen als lhbtq+ mensen en mensen met een beperking.

Tegelijk gelden voor ons deze grondwaarden ook als het gaat om de rechten van Palestijnen, en we vinden het horen tot onze taak om duidelijk stelling te nemen tegen de politiek van de staat Israël die deze rechten met voeten treedt.
Lees verder →