Terrasje

Kijk en dat heb je nou weer in Amsterdam. Ga ik even om de hoek op een terrasje zitten omdat het mooi weer is, met een stapel achterstallige kranten. Dacht ik, effe helemaal niks. Vraagt iemand naast me wat ik met de Staatscourant doe. Raken we in een heftig gesprek, over de politiek en de SP en over Palestina. Pascale werkt in een café dat ik ken, Tramlijn Begeerte. Erg multicultureel. Mars werkt voor het kinderpersburo, hartstikke leuk wat hij doet. Niet meer na te vertellen vanwege te veel Vlaamse biertjes. Dit is hun website: www.cybersoek.nl. En toen kwam er een Bangladeshi langs die er een foto van maakte.
Mars, vertel eens wat je doet, man.

terrrasje

Wij

‘De vraag is wie we bedoelen als we wij zeggen’, zei de Amerikaanse, joodse, feministische, lesbische dichteres, moeder van vier zoons, Adrienne Rich.
We gebruiken dat woord wij zo argeloos, zonder er bij na te denken. Tegelijk is er geen ander woord met zo’n diepgaande politieke lading, want we zeggen daarmee niet alleen wie er bij ons horen, maar ook wie we uitsluiten.

Gisteren was ik als gastspreekster aanwezig bij een trainingsdag van de Novib, 350 mensen. Een van de thema’s was het wij-en-zij denken. Dit is wat ik zei.

Lees verder

Islam en democratie

In de Nederlandse discussie over integratie en moslims horen we vaak het argument dat de islam per definitie anti-democratisch is. Dat geloof ik niet, met name omdat ik al vele jaren in een moslimgemeenschap werk, de Gazastrook, en weet dat daar toegewerkt wordt naar een democratie, ook door veel mensen die zichzelf niet alleen als moslims zien wat cultuur betreft, maar ook die actief gelovig zijn.
Twee interessante mensen, ongeveer zo verschillend van herkomst als mensen maar zijn kunnen zeggen beide dat islam en democratie heel goed te combineren zijn: Nobelprijswinnares Shirin Ebadi, moslima uit Iran, en Noah Feldman, neoconservatieve jood uit de VS.
Lees verder

Onfrisse alliantie

Eens was antisemitisme een van de duidelijkste kenmerken van ultrarechtse, ultranationalistische en neonazistische groeperingen. Maar daar is een merkwaardige kentering in te zien. Op de verkiezingslijst van Le Pen’s Nationale Front staat op de vierde plaats een joodse vrouw, Sonia Arrouas. Met Le Pen probeert ze een alliantie te sluiten tegen het oprukkende islamitische gevaar in Frankrijk, lezen we in Ha’aretz.

Lees verder

‘Mensen als ik kunnen niet bestaan’

In de Volkskrant Nebahat Albayrak, tweede kamer lid voor de PvdA over het integratiedebat. Albayrak werd 35 jaar geleden in Turkije geboren, en is nu Rotterdamse. Een gewone gelovige die niks radicaals heeft, maar na 11 september opeens afgeschilderd als iemand die in de westerse democratie nooit een plaats kan vinden. Ze zegt:
‘Het is gek opeens je hele werkelijkheid ontkend te zien worden. Niet alleen van mij, maar die van duizenden mensen’.

Lees verder

Wedstrijdje verpissen

Paul Cliteur gaat zich erg inhouden, heeft hij gezegd, want hij is geschrokken van de nare dingen die er over hem worden gezegd. Nu is hij zelf een meester in het nare dingen zeggen over anderen, dus een beetje raar is het wel dat hij schrikt. Ik citeer er maar één, over Jacques Wallage: ‘Waarom nemen we iemand als Wallage überhaupt serieus? Die man had natuurlijk allang afgevoerd moeten worden.’
Afgevoerd. Hij zei het echt.

Lees verder

De dochters, de bruggenbouwers

Zaterdagmiddag, storm en regen. Ik kan niet naar de Irak demonstratie want ik heb een afspraak in Naarden die al lang geleden gemaakt is. In het buurthuis vindt voor de eerste keer een ontmoeting plaats tussen Nederlandse en Marokkaanse vrouwen. Of moeten we zeggen: tussen Nederlands/Nederlandse vrouwen en Nederlands/Marokkaanse vrouwen? Een groot deel van de jongere generatie is al hier geboren.

Lees verder