Nederland onderdrukt Marokkaanse vrouwen

Goed stuk van Khadija Arib, lid Tweede Kamer voor de PvdA vanochtend in de Volkskrant. Ik probeer nog de hele tekst te pakken te krijgen voor dit weblog.

Nederland heeft de Marokkaanse vrouwenorganisaties die pleiten voor hervormingen van het Marokkaanse familierecht nooit willen ondersteunen. Maar ook de wetgeving in eigen land is niet bevorderlijk voor de emancipatie van vrouwen van Marokkaanse afkomst hier. Zo houdt de Vreemdelingenwet nog geen enkele rekening met de emancipatie van vrouwen.
Lees verder

Niet één weg naar emancipatie

Hatice Onat en Havva Yarali van het maandblad Dogus, voor Turkse Nederlanders, interviewden me onlangs. Voor de vaste bezoekers van dit weblog niet zo veel nieuws misschien. Maar ik vond het een heel prettig gesprek en voor mij goed om nog eens samen te vatten waar ik sta.
Hierbij.

Waar gaat Nederland naar toe? (deel 4)
Een interview met Anja Meulenbelt

“Er is niet één weg die tot emancipatie leidt ”
Lees verder

Meisjesbesnijdenis

Een middag over vrouwenbesnijdenis, of meisjesbesnijdenis of anders gezegd: VGV, vrouwelijke genitale verminking. Plaats: Akantes, voorheen het Vrouwenhuis in Amsterdam. Meerdere organisaties die meewerkten, maar het voortouw vooral genomen door VON, Vluchtelingen-Organisaties Nederland. Dus veel vrouwen uit Somalië, Sudan, Eritrea, Liberia, Ethiopië. Ik zag Stella weer, van African Sky, die de bijeenkomsten meeorganiseert, en een paar andere vrouwen die ik al had leren kennen op een vorige bijeenkomst.
Lees verder

De keuzes van Marokkaanse meisjes (2)

In 1990 schreef ik een boek, getiteld Casablanca, of de onmogelijkheden van de heteroseksuele liefde. Daarin had ik het over de partnerkeuze van zich emanciperende vrouwen, en hoe moeilijk het voor veel van hen was om een (mannelijke) partner te vinden die niet verwachtte dat ze zich wat kleiner zou maken, dat ze haar ambities op zou geven voor hem. Ik deed ook een minionderzoekje in de contactadvertenties van toen, naar de vrouwen en mannen die een partner zochten. Wat bleek: het waren vooral de vrouwen die zochten naar een partner op gelijkwaardig niveau die het moeilijk hadden. Want de mannen die een partner zochten hadden liever een vrouw die een beetje tot aanzienlijk jonger waren dan hij, vooral niet zo’n ‘geëmancipeerd type’, of een vrouw met een carrière. Er was, kortom, een scheefgroei op de ‘partnermarkt’. Aan de bovenkant goed opgeleide noderne vrouwen die geen gelijkwaardige partner konden vinden, aan de onderkant laag opgeleide en traditioneel ingestelde mannen die ook geen partner konden vinden. Voor dat laatste probleem was een oplossing: je zag de opkomst van de huwelijksbureau’s die bruiden gingen halen uit de Filipijnen en Polen. Importbruiden kortom, voor autochtone mannen.
Niets nieuws onder de zon dus.
Lees verder

Geert Mak

Geert Mak reageert op zijn critici. Morgen verschijnt de tekst in De Groene Amsterdammer.
Kijk morgenavond ook naar Rondom tien, 22.20, Nederland 1

Te gast: Geert Mak
NAGEKOMEN FLESSEPOST

In het begin van de jaren dertig publiceer­de de Oostenrijkse schrijver Robert Musil een persoonlijke geschiedenis van de Donau­monarchie die wereldberoemd zou worden: De man zonder eigenschappen. Daarin beschrijft hij, het is een van de vele hilarische scenes, hoe in het voormalige Oostenrijks-Hongaarse leger de oefening ‘bevel doorgeven’ – een zachtjes uitgespro­ken order moest van de ene ruiter naar de ander worden doorge­fluis­terd – altijd weer in de soep liep. Werd vooraan de colonne bevolen: ‘De wacht­meester moet voorop rijden,’ dan kwam er achteraan steevast iets uit als: ‘Acht wachtmees­ters voor de kop schie­ten.’
Lees verder