Meerdere films gedurende de IDFA die interessant zijn voor wie Palestina/Israël volgt.
Een ervan is To shoot an elephant, gemaakt door een Spaans-Palestijnse ploeg, die in Gaza was toen de oorlog begon, en besloten om te blijven. Zij maakten een documentaire die laat zien hoe ook het medische personeel doelwit was van de Israelische aanvallen. Zie voor een interview met een van de makers Adri Nieuwhof op Electronic Intifada, hier.
Website over de film: hier.
Over IDFA, hier.
Twee weken geleden was het: in de wijk Ras Hamis, dat deel uitmaakt van Oost-Jeruzalem maar door de muur gescheiden is van de stad, brak brand uit. Er waren zes mensen in het huis, en terwijl de buren de brandweer belden probeerden ze de mensen uit het huis te redden. De brandweer kwam, maar moest 40 minuten wachten bij het checkpoint dat tweehonderd meter verderop lag, omdat de regel is dat ze de wijk niet in mochten zonder de aanwezigheid van de grenspolitie of het leger.
Lees verder
Klein succesje: dankzij de acties van de ‘badjassenbrigade’ tegen de Israëlische Ahava cosmetica, en de kamervragen van Harry van Bommel, heeft minister Verhagen nu toegezegd onderzoek te gelasten naar de import van de Ahava producten, die op de Westoever worden geproduceerd, bezet gebied dus, en onterecht het etiket “made in Israel” dragen. Daarmee maken ze onterecht gebruik van de gunstige belastingtarieven die Nederland nog steeds gunt aan Israëlische producten.
Lees verder
The International Fellowship of Christianity and Jews verzamelt geld voor de arme slachtoffers van Palestijnse aanvallen in Israël. Een dramatisch filmpje over de enorme bedreiging en al die doden. Iemand nam de moeite die organisatie eens even op te bellen, de arme juffrouw aan de andere kant was geen partij. In werkelijkheid gaan er in Israël 24 keer meer mensen dood aan pinda allergie dan aan een raket van Hamas. Of de Alliantie nu ook van plan was om de pindafabrieken te bombarderen?
Kijk naar twee boze filmpjes. (English)
Jan en ik praten erover waarom het om te beginnen zo hard werken was, om ze er echt bij te krijgen. Ze deden wel braaf alles wat er van ze gevraagd werd, ze waren best geïnteresseerd, maar het duurde tot het er echt in schoot. Dat is omdat we hier aan de daderkant werken, zei Jan, dat is altijd zwaarder. Waar. We hebben in de Balkan ook zowel met slachtoffers als met daders gewerkt, en met daders is het altijd moeilijker. Met slachtoffers zet je vooral heel veel empathie in, maar met daders is het altijd een mengeling van acceptatie en confrontatie. En hier is het ingewikkeld, lopen daderschap en slachtofferschap zo door elkaar.
Lees verder
Met de bus door het landschap van de Westoever. Wat meteen opvalt is hoeveel groter en ruimer de Westoever is dan Gaza. Daar zie je nauwelijks meer groen in de grijze betonzee. Hier zie je nog onontgonnen woestijnachtig heuvellandschap, ruime olijfgaarden, dorpen. Waarmee ook meteen duidelijk is waarom de Gazastrook is ‘ontruimd’ en op de Westoever nog steeds verder wordt gebouwd aan de nederzettingen. In Gaza is de bevolking al maximaal op elkaar gepropt, daar is geen land meer over om te bezetten. Hier kan Israël nog land stelen van de Palestijnen. En water.
Lees verder
Eind oktober was ik met Jan Andreae in kibbutz Tzuba, vlak bij Jeruzalem, samen met een twintigtal Israeli’s.
De aanleiding: de moord op twee jonge mensen in een gay club in Tel Aviv, Nir en Liz, op 1 augustus. De beweging, die LGBT (Lesbian Gay Bisexual Transgender) wordt genoemd was geschokt: dat het uitgerekend in Tel Aviv gebeurde, die enclave waar iedereen zich veilig waande. Jan Andreae die al eerder een training heeft gegeven aan het Open House in Jeruzalem, waar de situatie voor gays veel moeilijker leek dan in Tel Aviv, is gevraagd om een retreat te leiden voor een groep leiders uit de beweging, en ik ging mee. Er is meer aan de hand dan de angst en de verwarring die de moorden hebben opgroepen: net als overal is de LGBT intern verdeeld, er is rivaliteit, er zijn verschillen van opvattingen, het blijkt niet zo eenvoudig om goed samen te werken, en het besef dat dat nodig is is na de moorden groter geworden.
Lees verder
(met update: namenlijst aangevuld)
Ik heb het al vaker gezegd: er komt nooit een oplossing daar in het Midden Oosten als we niet accepteren dat Hamas door een flink deel van de eigen bevolking is verkozen als hun vertegenwoordiging. Je kunt geen vrede sluiten met een deel van het volk en de andere helft afschrijven.
Lees verder
Een van de begraafplaatsen van Nablus. Saed loopt naar een graf, bidt zachtjes, kust de steen. Hier ligt zijn moeder. Vermoord door Israël.
Lees verder
