Het congres danst

061007sp-012.jpg

Het congres is aan de gang. Voor wie denkt dat dat saai is, kandidatenverkiezing, verkiezingsprogramma, het is op SP congressen niet alleen spannend, maar er hangt ook altijd een vrolijke en strijdlustige sfeer, en soms ontroering. We hebben zo onze rituelen. De nieuwe raadsleden op het podium, de uitreiking van de gouden tomaat aan mensen die extra verdienstelijk zijn geweest, deze keer aan Ben uit Heerlen, die de boel gaande houdt op het partijbureau en voor Fenna Vergeer, die na 34 jaar partij de Tweede Kamer verlaat.
Stemverklaringen over de alternatieve kandidaten. Het nieuwe verkiezingslied gezongen door Bob Fosko. Maar wat ik vooral ontroerend vond was de speech van Huub Oosterhuis. Ontroerend voor mij omdat hier twee van mijn werelden bij elkaar komen, die van mijn kerk en die van de politiek – die ook bij elkaar horen, maar wisten die werelden dat al? Oosterhuis kreeg een staande ovatie. Het is waar, als socialistische partij gaat het ons om sociaal-economische voorwaarden voor mensen om beter te kunnen leven, maar daaronder is altijd ook die – tja, noem het maar spirituele kant: het blijven geloven in de mogelijkheid van een betere wereld. En dat wij er voor zijn om die een beetje dichterbij te krijgen.
Ik heb de tekst van die speech en die komt. En meer verslag.
Nu vooral de beelden.
Lees verder

Christelijk en links

1. ‘Christelijk’ is in de Nederlandse taal een aanduiding geworden van oprechtheid, een ander woord voor betrouwbaar. ‘Een christelijke oplossing’ is volgens Van Dale, het Grote Woordenboek der Nederlandse Taal, een fatsoenlijke oplossing. ‘Christelijk weer’ is redelijk goed weer. Een ‘christelijk’ verzorgingshuis? Is een toegewijd, goed georganiseerd, deskundig en vriendelijk verzorgingshuis waar je je veilig voelt.
Lees verder

Waar het gebeurde

060825armandol-014.jpg

En gisteren even heel wat anders. Met Huub Oosterhuis was ik te gast voor de opname van ‘Museumgasten’. Eerst naar een expositie van stoelen in het Zonnehof in Amersfoort, ontworpen door Rietveld. Ook zijn stoelen waren er, dat beroemde zigzagstoeltje, en alle varianten op dat thema die later kwamen. De opnamen zouden haast al weer afgelopen zijn nog voor ze goed en wel waren begonnen, toen ik met stoel en al omviel toen ik probeerde er bevallig in te gaan zitten: het ding bleek nog op een karrtje met wieltjes te staan. Iedereen geschrokken, maar ik stond op zonder een schrammetje of buil. Interessant, die stoelen, maar niet veel om over te praten al deden Huub en ik nog ons best.
Lees verder

Klein verhaal over geloof

Dit is wat er over me wordt gezegd: ze is ‘bekeerd’. Zo voelt het niet helemaal, maar vooruit, als het op geloof aankomt vind ik het altijd moeilijk om de juiste woorden te vinden, ik heb ze ook niet van huis uit meegekregen. Maar nu er, onder andere op dit weblog, van alles wordt beweerd over geloof, met name door mensen die zelf niet geloven, krijg ik er wel zin in om het weer eens te proberen.
Lees verder

Kwijt onze schuld

Een meneer die met zijn vrouw eens was komen kijken, of dat nou wat was die kerk van Huub Oosterhuis, was niet zo tevreden. Ja, wel erg politiek. En dat hij nou alles weer moest delen – was hij vroeger arm geweest, had zich kapot gewerkt, nu hadden ze het beter, moest hij dat dan weer gaan weggeven zeker? Nee hoor, zei Huub. Je moet genieten. Toen zei de man, maar ik ga wel uit met verstandelijk gehandicapten. Zie je, zei Huub, ook dat is delen.
Lees verder