‘Mochten ook wij een nieuwe dag zien lichten, voor onze kinderen een nieuw begin’, zongen we op de avond voor Kerstmis. Drie vriendinnen mee. Huub Oosterhuis had het liefst willen zwijgen. Zeven minuten zwijgen.
Lees verder
(Alex van Ligten)
Weet iemand nog waar het ‘afgehandelde en mishandelde’ woord respect vandaan komt? En ‘de mantel der liefde’?
Lees verder
Huub Oosterhuis heeft een gedicht geschreven bij de dood van Karel Glastra van Loon. Het staat in het laatste nummer van Roodkoper. Aanbevolen trouwens.
Wij weten niet of God bestaat, nog altijd niet.
Als hij bestaat wil hij rechtvaardigheid:
dat geen kind sterft van honger, dat een mens
het goede doet, het beste ondervindt.
Lees verder
‘De bijbel is geladen met de kracht, met de hoop die zich niet verzoent met de feiten, zei Huub Oosterhuis, voor duizenden mensen op de Duitse kerkdagen, op 29 mei. Lezing opgenomen in VolZin. Een paar fragmenten:
Lees verder
Altijd feestelijk, de laatste dienst voor de zomer, en dan de kindjes die gedoopt worden. Extra feestelijk, grootvader Huub Oosterhuis doopte ook zijn kleinkind Jonah, zoontje van dochter Trijntje. Eigenwijs mannetje met zijn punkhaartjes die na de plens water (ze moeten het wel een beetje voelen, zegt Huub) helemaal plat zaten.
Kerk helemaal vol, het zingen vult de ruimte tot het nok.
Lees verder
Tussen de zittingen van de Eerste Kamer in naar het Plein. Veel kamerleden, althans die van links, waren gekomen om voor de camera’s nog eens hun handtekening te zetten voor een generaal pardon. Ook Klaas de Vries die een motie in had gediend die het die middag niet zou halen. Uiteraard geen enkele VVDer, ook Hirsi Ali, zelf eens vluchtelinge geweest, heeft haar handtekening niet gezet.
Lees verder
“Wij dopen onze kinderen in het besef van een verschrikkelijke wereld en in de verwachting van een nieuwe. Doop en eucharistie, tezamen de liturgie van vandaag, zijn rituelen van nederige hoop; sacramenten, taaltekens, waarin wij elkaar optillen, omhoog zingen, niet triomfantelijk maar nederig. Lees verder
Zondag. Ekklesia. Huub Oosterhuis doet de schriftuitleg. Het verhaal van Ezra, van Nehemia.
Ezra die ziet dat de tempel in Jeruzalem volstrekt geen ‘leerhuis der gerechtigheid’ is, dat niemand zich iets aantrekt van de Thora, dat er sprake is van landroof, woeker, kinderen als slaven verkocht. Een godslasterlijke situatie. Ongerechtigheid jegens armen en vreemdelingen, dat is godslastering. Vloeken, godverdomme zeggen, god-bestaat-niet roepen: je gaat je gang maar. Maar de armen verachten, landroof, woeker, kinderen als slaven verkopen, vreemdelingen deporteren: dat is godslastering.
Lees verder
Ik weet niet zo zeker of God bestaat. Dat is natuurlijk raar, voor iemand die zich als volwassene heeft laten dopen en elke zondag in de kerk zit. Nog raarder: het kan me niet zoveel schelen, het maakt niet zoveel uit. Is dat Godsbeeld verzonnen, uit noodzaak, uit behoefte, uit hoop? Ook goed.
Lees verder
Feest in de Dominicus, onze zusterkerk in Amsterdam. Duizend mensen die de hele dag de liederen zongen die nu verzameld zijn in een mooi boek. En ook was er de presentatie van Deze geboren vreemdeling, Honderd preken beschouwingen brieven, van Huub Oosterhuis. Erg geschikt voor wie langzamerhand nieuwsgierig is naar wat dat daar nou is, die Amsterdamse Studentenekklesia.
