(Janneke Stegeman)
Op 29 mei vond er een debat plaats onder de titel ‘Israël. Hoe verder?‘ De aanleiding was het verschijnen van het door France Guwy vertaalde boek van Régis Debray, filosoof, getiteld Brief aan een Israëlische vriend. In dat boek, geschreven in 2008, richt Debray, zelf niet joods maar wel maandenlang in Israël geweest in opdracht van de Franse president, zich tot zijn Israëlische en zionistische, maar tamelijk kritische vriend de historicus Elie Barnavi.
Lees verder
Hier, link naar het mini-interviewtje van vijf minuten, De Nachtzoen, gisteren of liever gezegd heel heel vroeg vanochtend uitgezonden op Nederland 2, IKON. Ik laat me graag interviewen door Annemiek Schrijver, op een of andere manier ben ik dan op mijn echtst. Hoe ze dat doet weet ik niet, maar het werkt. Vijf minuten over waar mijn wiegje stond, in Utrecht, wat het betekende om in de hongerwinter geboren te zijn tussen familie die in het verzet zat en joodse kinderen in veiligheid bracht, en wat dat te maken heeft met dat ik nu naar Gaza ga, en over dat de nacht nu vriend is in plaats van een donkere tijd om door te komen. Op 18 juni komt er nog een Nachtzoen op de IKON met mij, want we konden niet ophouden en dus is het interview opgeknipt in twee zoenen.
Lees verder
Deze week interview met mij in Vrij Nederland, door Rudie Kagie. Op de derde pagina van het interview een foto van mij met een worstelende Joost in de armen, die wel wil poseren voor mij, maar niet voor vreemde mannen.
Lees verder
Links Tineke Bennema
Tineke Bennema, collega-schrijfster, van onder andere het prachtige boek De last van Khalil, Het leven van een Palestijnse sjouwer in Jeruzalem, dat gebaseerd is op de geschiedenis van de grootvader van haar man, schreef op haar beurt een bespreking van mijn boek, Het Jawoord. Een beetje een ‘mutual backpatting society’ zijn we wel, maar dat krijg je als je veel bij elkaar herkent. Hierboven de foto van toen ze mij interviewde bij de presentatie van mijn vorige boek, ‘Oorlog als er vrede dreigt’. En hier haar verhaal, vanaf haar weblog.
Lees verder
Op de Dam. Meer mensen dan ik had gedacht. Prettig om te zien: veel jong, tenminste wat ik oude knar jong vind. En veel ‘alternatief’ spul, vrolijke mensen, ondanks het serieuze onderwerp, veel kinderen op schouders. Partij voor de Dieren, GroenLinks stuurde een spreker: terecht, want voeding is een belangrijk groen en links onderwerp.
Lees verder
Een goede analyse van Israeli Zeev Sternhell, zelf eens het slachtoffer van een rechtse aanslag. In Israël is veel protest tegen de gestegen prijzen van levensmiddelen, tegen de bezuinigingen en de gegroeide armoede onder een flink deel van de bevolking. Maar nooit wordt de link gelegd met al dat staatsgeld dat verdwijnt in de bezetting en de bouw van de nederzettingen. Maar dit zouden mensen eindelijk eens moeten begrijpen: je kunt niet links zijn voor jezelf en rechts voor de Palestijnen, je kunt geen rechtvaardigheid voor jezelf opeisen en dat tegelijk onthouden aan de anderen. Wie niet èn tegen de armoede èn tegen de bezetting protesteert eindigt in rechts.
Hartverscheurende prachtige film. Emotioneel, maar niet sentimenteel. Echt. Ga kijken.
Zo, iedereen heeft even haar en zijn plasje gedaan over de kwestie Bussemaker, die wil dat vrouwen ophouden ‘op de zak van hun man te teren’. Bij Maurice de Hond vinden we wat de bevolking ervan vindt. Eerst de verschillen tussen vrouwen en mannen: in verhouding vinden meer mannen de oproep van Bussemaker een goed idee (32% mannen tegen 28% vrouwen) wat ermee te maken kan hebben dat mannen niet worden aangesproken en alleen vrouwen wat doen moeten, en meer vrouwen dan mannen vinden het een slecht idee (46% vrouwen tegen 40% mannen) – als de helft van de vrouwen zich niet aangesproken voelt door de oproep van Bussemaker dan is het in ieder geval duidelijk dat ze die niet als een ondersteuning voor hun zelfstandigheid ervaren.
Lees verder
Pinksteren? Hoeveel Nederlanders weten waar dat over gaat? Iets met de heilige geest die neerdaalt, en vurige tongen of zo. Maar in ieder geval wel een extra dag vrij.
In mijn kerk, de Ekklesia, zingt het koor zich al in, onder leiding van Tom met Henri aan de piano. Fijn, een van mijn lievelingsliederen, ik krijg altijd een brok in mijn keel bij “en doet ons gaan in tranen maar ongebroken door de nacht van de schepping en houdt ons gaande naar een nieuwe geboorte.” Veel rode toetsen, de bloemen, het kleed over de tafel, de das van Huub, ook ik heb wat roods aan. Dan steekt Alex de kaars aan en is de dienst begonnen.
Lees verder
Met Anneke naar het Amstelpark waar de rododendrons nu net op hun mooist zijn. Wat een waanzinnige weelde! Wat een opschepperige overdaad, bijna. Niet te geloven dat dat zomaar groeit. We zagen maar een paar dronken bijen die het helemaal niet aan kunnen. We werden er stil van.
Lees verder