Ik heb het jarenlang gevolgd: de pogingen vanuit de moslimgemeenschappen om het Nederlandse publiek beter te informeren over de islam, dwars tegen alle vooroordelen in. Mooie bijeenkomsten heb ik meegemaakt, vele iftars en debatten, veel moskeeën die hun deuren openden – ik herinner me nog een interessante bijeenkomst toen er veel ophef was over de ‘doodsangst’ waarin moslims die ‘afvallig’ waren geworden in zouden zitten. Twee ‘ongelovigen’ en twee gelovigen spraken in pais en vree met elkaar, in een moskee. Er is een stap verder mogelijk naast alle pogingen om bruggen te slaan. Verzet, legitiem protest. Dus organiseerde de studentenvereniging IQRA aan de Erasmus Universiteit een avond over verzet. Tenslotte hoort het ook bij de islamitische traditie om te getuigen tegen onrecht.
Lees verder →

Waarom zouden witte mensen die tegen racisme zijn zich apart organiseren, in eigen groepen? Is dat niet in strijd met de gedachte dat we de ongelijkheid tussen zwart en wit op willen heffen? Is het dan juist niet de bedoeling dat we samen optrekken?
Lees verder →

Helaas! Uitverkocht.
Op drie maandagavonden, 14 november, 28 november en 12 december wordt er in De Nieuwe Liefde een cursus aangeboden voor witte mensen die belangstelling hebben om zich in te zetten tegen racisme. Er is plaats voor 18 mensen. Voor meer info, en voor het bestellen van kaartjes, zie hier.
Lees verder →

Het is interessant hoe populair Chimamanda Ngozi Adichie wereldwijd is geworden. Ze is er zelf ook wel verbaasd over. Een zwarte vrouw, en een feministe bovendien, drie factoren waarmee je je bepaald niet bij iedereen populair maakt. Maar ze kwam op de juiste tijd, met de juiste boodschap, en deed het met haar specifieke eigen toon: niet bezig om wie dan ook te pleasen, niet bereid om zich te verdedigen of dankbaar te zijn voor de ruimte die ze in mag nemen, zegt ze gewoon recht voor zijn raap wat ze te zeggen heeft. En dat met een bewonderenswaardige rust.
Lees verder →

Het feminisme leeft. Weer. Te zien tenminste aan de uitverkochte zaal in de Tolhuistuin bij de discussie over feminist futures, en de uitverkochte voorstellingen met Chimamanda Adichie binnenkort.
Lees verder →

Het was een privilege, een ander soort privilege, om gast te mogen zijn op het symposium Zwart Nederland, een onderdeel van de Black Achievement Month die zich in ons land voor de eerste keer afspeelt. Nancy Jouwe, die de dagen inhoudelijk had georganiseerd vertelde hoe ze er toe kwam. Ze vertelde hoe ze naar Florence ging voor de expositie van Black Portraitures, daar zwarte Nederlanders tegenkwam die elkaar vaak niet eens bleken te kennen, en toen dacht, waarom hebben wij dat in Nederland niet? Waarom moet ik hiervoor naar Italië?
Lees verder →

Te gast: Clarice Garcard, over wat het betekent om zwart te zijn in Nederland. Naar aanleiding van Black Achievement Month, waarover spoedig meer. Overgenomen van Joop.

Wat betekent het om zwart te zijn in Nederland?
Lees verder →

De column die Khadija al Mourabit hield in De Nieuwe Liefde op 2 oktober, ter afsluiting van een dag ‘Vrouwenlogica’ (zie hier)

Geen talent voor ondergeschiktheid, ook niet in vrijheid.
Lees verder →

Vanwege mijn verhuizing was ik de laatste maanden niet meer zo actief op mijn weblog. Maar ik ben door al mijn dozen heen en woon, en word weer wat actiever. Hierbij Joost die verliefd is op de bos bloemen die ik van mijn woongroep heb gekregen ter verwelkoming.

Prachtige dag. Thema’s die zich met elkaar verbonden: feminisme en islam, geloof en vrijheid. De beperktheid van wit feminisme. Sterke vrouwen, overal al in de geschiedenis. De titel was Boerkini’s, bikini’s en soefi’s, en de aftrap werd gegeven in de ochtend, door Anne Dijk, islam geleerde, met een lezing over inspirerende islamitische vrouwelijke denkers. Anne stelde ons Rabia voor, voluit Rabi’a al-‘Adawiyya, een soufi mystica die nooit een boek schreef, maar bekend werd, en vele volgelingen en metgezellen had, juist ook mannelijke. Ze was vergaand eigenzinnig, weigerde om te trouwen hoewel ze veel aanzoeken kreeg, omdat een man niets toe te voegen had aan de band die ze al met God had, en gooide menig islamitisch leerstuk omver. Zo wees ze de angst voor de hel af, evenals het verlangen naar het paradijs. Het zou betekenen dat je iets nalaat uit angst voor straf, of iets juist doet uit verlangen naar beloning, en dat gaat allemaal om ego. Lees verder →