Eerste dag van een kleine week trainingen voor de huisbezoekenteams van het NCCR. Gastdocente is Annechien Limburg, psychiater, die in Nederland vooral werkt met vluchtelingen en migranten, en die tot groot plezier van de cursisten een aardig mondje Arabisch spreekt. Het onderwerp is wat de fases zijn die mensen doormaken na een trauma.
Lees verder
Broodje falafel bij de Damascus Gate
Lees verder
We zijn in ieder geval al aangekomen in Jeruzalem, in ons favoriete hotel, waar we onze welkomstdrankjes krijgen. Christine, Joes, Joep, Mark en Annechien. En ik.
Lees verder
(Ayoub Assaleya, twaalf jaar, gisterochtend gedood)
Het zal weer eens niet. Morgenochtend heel vroeg gaat ons vliegtuig naar Tel Aviv, want dinsdagochtend worden we verwacht in Gaza. Vanavond om tien uur horen we pas of we gaan of niet.
Lees verder
(Het VN gebouw in Gaza)
Op dit weblog schreef ik al eerder over de wijze waarop Gaza, die immense openluchtgevangenis, kunstmatig afhankelijk wordt gehouden van buitenlandse hulp. Lees, voor wie dat nog niet deed, mijn verhalen over Sara Roy, de econome die Gaza heel goed kent en het begrip ‘de-development’ heeft geintroduceerd: de moedwillige vernietiging van Gaza’s infrastrcutuur en daarmee hun vermogen om in eigen levensonderhoud te voorzien – waar in feite alle mogelijkheden voor aanwezig zijn. Gaza is geen ontwikkelingsland. Het is een land met een hoogopgeleide bevolking, en zonder blokkade en bezetting zouden ze heel goed hun eigen industrie kunnen runnen, werkplaatsjes kunnen laten werken aan kleding en meubels, hun groente kunnen exporteren, hun bevolking van vis voorzien, en zouden mensen het land in en uit kunnen voor de handel, voor opleidingen elders, en om tijdelijk ergens anders te werken – zoals tien jaar geleden nog duizenden Gazanen in Israël werkten als zeer gewaardeerde bouwvakkers. Zie over Roy: hier. En lees ook over Shir Hever, hier.
Lees verder
Deny de Jong, die als adviseur functioneert voor het NCCR (de National Center for Community Rehabilitation, een Palestijnse organisatie voor mensen met een lichamelijke handicap) en wij van Stichting Kifaia, zijn bezig met het opzetten van een project om jongeren met een handicap een betere positie in de samenleving te geven. De grootste wens van de jongeren is werk. En een mogelijkheid is het meehelpen starten van kleine bedrijfjes, een winkel om mobieltjes te repareren, een supermarktje, maar er zijn ook mogelijkheden dat er werk vanuit Nederland dat op de computer gedaan kan worden wordt ge-outsourced naar Gaza.
Lees verder
(De protesttent voor Khadr Adnan)
Toen we wegreden zagen we dat de solidariteitstent voor Khadr Adnan was opgeruimd. Die stond in dezelfde straat als waar wij werkten, en dagelijks zagen we de demonstraties.
Lees verder
De verhalen komen, maar hier alvast een foto. Gemaakt op een feestelijke bijeenkomst van het vrouwenproject in het NCCR in Gaza, onze zusterorganisatie die zich inzet voor mensen met een handicap, en niet alleen om ze de zorg te geven die ze nodig hebben, maar ook om hun emancipatie te ondersteunen.
Lees verder
(Deny de Jong)
Alles gaat goed, we hebben tien afspraken vandaag met mogelijke donoren. Ik zie veel kantoren van binnen, maar de zon schijnt weer. De auto rijdt voor om ons weer mee te nemen.
Lees verder