Dijkstal en Halsema

Buitenhof, even naar gekeken, nu we in Zeeland zitten en ik geen zin had in een andere kerk dan mijn vertrouwde linkse. Was een interessant gesprek, over de zaak met Hirsi Ali, sprekers Hans Dijkstal en Femke Halsema. Interessant vooral omdat nu eens niet de grootste tegenstanders tegenover elkaar gezet werden, maar twee sprekers die het voor driekwart met elkaar eens waren.
Lees verder

Dagboek 14 mei 2006

Waren we van plan om een uitstapje naar Middelburg te maken. Had het de majesteit net behaagt om met haar gevolg daar een prijsuitreiking bij te wonen. Zoeken wij de rust op van een afgelegen provincie. Reist de koninklijke familie ons achterna. Historisch centrum vol met politie en dranghekken. Uitgeweken naar Vlissingen.

Ik had ongelijk, de ophef over Hirsi Ali neemt nog toe en heeft nu toch nog de voorpagina’s bereikt. Waarom nu pas kamervragen over haar leugens, als we die in essentie toch al wisten. Weet ik ook niet.
Lees verder

Dagboek 13 mei 2006

Koudekerke. Onderweg van Rotterdam naar Vlissingen: wat een uitgebreide vlaktes groen, wat een ruimte, wie zegt toch dat Nederland vol is. Tas met leesvoer en de laptop mee. Moet nog wat nota’s wegwerken en mijn verhaal voor het debat met Van Ardenne afschrijven en oppoetsen, nota over Palestina voor de SP van Harry van Bommel en mij moet ik actualiseren voor die in het partijbestuur besproken gaat worden. Met Anneke mee naar Zeeland, half werk, half uitrusten. Zeg ik toch ook altijd: vakantie is als je rustig kunt werken.
Lees verder

Dagboek 12 mei 2006

Bij vrienden gegeten, zaten zo te praten dat we vergaten even Hirsi Ali te kijken. Thuis ingehaald. Tja, nog meer gejokt dat we al wisten dat ze gejokt had, dat dramatische verhaal over wel vijf burgeroorlogen meegemaakt (Smit-Kroes) dus zwaar overdreven, benevens de vlucht uit Somalië vanwege een gedwongen huwelijk. Vanochtend in de kranten was het géén voorpaginanieuws. Ik kan me vergissen, maar ik geloof dat we Hirsi Ali in Nederland een beetje uit hebben. De fanclub zal nog wel een tijdje in haar blijven geloven, want zo snel heb je geen andere held(in) en zij is, of was daar erg geschikt voor. Ze mag wel opschieten met Submission II want die is nu al zo doodgekletst dat die weinig indruk meer kan maken. En dat boek dat er zou komen, waarmee de achterlijke, pardon, achterlopende moslims met één klap van hun geloof bevrijd zouden worden en de verlichting ingeslingerd, daar horen we niets meer over.
Lees verder

Dagboek 10 mei 2006


(Hans Dijkstal tijdens de discussie in de Rode Hoed)

Den Haag. Eerste Kamer. Dat was nog eens een interessante zitting, over de Toeslagenwet. Mies had een doorwrocht betoog gehouden, Diane had zich er bij aangesloten. Op de VVD na waren de andere bijdragen ook niet erg te spreken over de zorgvuldigheid van deze wet. Ik kon me in mijn bijdrage ook aansluiten bij Mies, en gebruikte deze wetsbehandeling als voorbeeld voor een zaak waar we het in onze fractie wel vaker over hebben: wat is de functie van de Eerste Kamer: niet om het werk te doen dat in de Tweede Kamer gedaan had moeten worden.
Lees verder

Dagboek 9 mei 2006

Na het mei-reces vandaag weer Eerste Kamer. Geen werkgroep buitenland, want nu heeft de Tweede Kamer weer reces.

Gisteren voorbereiding. Vandaag bespreken we maar één wet, de Toeslagenwet, die inhoudt dat de toeslagen voor in het buitenland wonende mensen die recht hebben op een arbeidsongeschikten- of ziektewetuitkering naar nul wil terugbrengen. Die wet is in de Tweede Kamer als hamerstuk, dus zonder discussie, aangenomen. Maar onze onvolprezen collega in de senaat Westerveld, die altijd met een vlooienkam de details doorneemt die de TK in de hectiek over het hoofd ziet, vraagt zich af of dit wetsvoorstel wel in overeenstemming te brengen is met onder andere de Europese verdragen. De discussie zal wel voornamelijk zijn tussen staatssecretaris Van Hoof en Mies. Ik heb maar vijf minuten spreektijd aangevraagd en zal uit de losse pols reageren.
Lees verder

De verbazing van Simon Kuper

Deze week verscheen zijn boek: Retourtjes Nederland. Simon Kuper, Nederlandwatcher, Engelsman wonende in Parijs, zoon van joodse Zuid-Afrikaanse ouders geboren in Oeganda, woonde van zijn zesde tot zijn zestiende met zijn ouders in Nederland. Ik heb zijn ouders wel eens ontmoet, ken zijn oom de uitgever uit Londen die ik weer tegenkwam bij de muur in Kalkiliya en op een conferentie in Jeruzalem – ik had nog niet door dat het jongetje van toen een man is al had ik dat kunnen weten. Kuper, die zichzelf een beroepsallochtoon noemt, schreef een boek over een land in beweging; Nederland. Uit verbazing. Omdat hij het tolerante land van zijn jeugd in de jaren negentig niet meer herkende. Nog steeds zijn zijn beste vrienden Nederlanders, en zit hij graag met ze in Nederlandse cafes – maar we krijgen het flink voor onze kiezen.
Lees verder