Ik heb nooit zoveel met Internationale Vrouwendag, ik vond het altijd net zo’n moederdag waarop mamma een bloemetje en ontbijt op bed krijgt zodat ze weer voor het gehele jaar is bedankt. Maar toch heb ik al veertig jaar lang wel elke 8 maart wat te doen, het is elk jaar kiezen. Nog steeds.
Lees verder
Voor wie nieuw is op dit weblog:
1. Als je een reactie intikt lijkt het meteen op het weblog te staan. Dat is niet zo. Tot ik heb gemodereerd en besloten welke bijdragen er wel en welke er niet op het weblog komen is het alleen voor mij en de inzender te lezen.
Lees verder
Donderdagochtend half negen. Nergens in slaperig en dicht Den Haag fatsoenlijke koffie te krijgen. Een bijna lege studio voor een radio interview. Tiny moest afgelopen dagen vrijwel doorlopend interviews afgeven, nu mag ik de honneurs waarnemen voor een half uurtje nakwaak.
Lees verder
We hebben er twaalf. Drie keer zoveel als we hadden. Dus eerst maar even feest en dan weer aan het werk.
En nu moeten ze Khadija Arib hebben. Die cynisch zei dat ze kennelijk van plan zijn om het hele alfabet af te werken aan politici met een andere achtergrond, Aboutaleb, Albeyrak, Arib, wie volgt? Wie moet er nu onder verdenking?
Lees verder
Naima Azough (Tweede Kamerlid GroenLinks)
We moeten ons niet op de kop laten zitten door Wilders, maar ons land weer terugpakken. Prins Claus zei ooit dat hij zich in de eerste instantie wereldburger voelt, daarna Europees, en tot slot pas Nederlander. Dat zou hij nu niet meer gezegd kunnen hebben zonder door Wilders voor landverrader te worden uitgemaakt. Ik laat me door niemand dwingen me minder Nederlander te voelen. Niet door Wilders, de VVD of de Marokkaanse overheid.
Ik heb me toch vanochtend gigantisch verslapen. Gebeurt me nooit. Vanzelf word ik vroeg wakker omdat ik mijn weblog moet bedienen voor ik aan mijn eigenlijke werk kan, en als ik niet zelf wakker word zijn het de poezen die me wekken met gepor en geknetter, omdat hun maagjes rammelen, en als dat niet helpt is het nog het Klep! Plof! van de ochtendkranten tussen half zes en zes. Vanochtend hielp niets. De poezen waren maar weer mismoedig naar beneden gegaan. Toen ik wakker werd, dacht ik nog even wat heerlijk, het wordt al weer vroeger licht. Tot ik zag dat het al negen uur was. Holy shit. In de kleren, rennen naar de trein, een contactlens er binnenstebuiten in, wat voelt alsof je je rechterschoen aan je linkervoet hebt maar dan in je ogen, koffie in de trein, bellen dat ik te laat zou zijn…
Ik ben in Den Haag.
De actualiteiten die ik vandaag op mijn weblog wilde zetten, Arib, gedoe over de Eerste Kamer, die komen nog, tussen de plenaire en de commissievergaderingen in.
Update: dat lukte dus niet. We hadden naast de gewone werkzaamheden een Irakese delegatie op bezoek, en de media waren erg aanwezig. Nu het er heel misschien naar uitziet dat de coalitie morgen geen meerderheid krijgt in de Eerste Kamer zijn de oppositiepartijen opeens heel erg interessant. Dus het was druk, en van even achter de computer gaan zitten kwam niks meer. Morgenochtend. Ik zet de wekker.
Alsof we lijden aan een collectief historisch geheugenverlies. Alsof de komst van migranten in Nederland een nieuw verschijnsel is, alsof we de spanningen die dat met zich mee kan brengen voor het eerst meemaken, alsof migranten, die elementen van een andere cultuur met zich mee brengen die van ‘ons’ aantasten, en alsof wij Hollanders een eenheidscultuur hebben. Gisteren, in het stuk over het hand in hand gaan van een anti-moslim ideologie en vierkant achter Israel staan had Warschawski het al over die nieuwe uitvinding: de joods-christelijke cultuur. Een leugen zegt hij.
Lees verder
Gisteren even mee wezen folderen, op de markt in de Jordaan. Het handwerk van de partij. We waren de enigen niet op die populaire markt. Daar had je de Dieren, de VVD en GroenLinks. Vrolijk zij en zij in de laatste kans de mensen nog mee te krijgen voor de verkiezing woensdag. Duidelijk minder animo voor dan de vorige, de echte verkiezing.
Lees verder
Het credo van Wilders kennen we: ‘onze’ joods-christelijke cultuur moet beschermd worden tegen de islam, dat ‘verschrikkelijke geloof’. Wilders windt er ook geen doekjes om dat hij een groot aanhanger is van Israel, waar hij als jonge man nog een tijdje is geweest: ‘Mijn liefde voor Israel is toen geboren en later alleen nog maar verder ontwikkeld. Niet alleen omdat het een prachtig land is: het is natuurlijk de enige democratie in die regio’ (Opzij maart 07)
Lees verder