Aangrijpendste beeld gisteren: honderden misschien een paar duizend blauwe gasflessen netjes op een rij. Het kookgas is op. Dat komt onder andere omdat de benzine op is en mensen hun auto hebben omgesleuteld en nu rijden op gas. Ik vraag hoelang ze al staan te wachten. Sinds gisteren, De mensen vooraan al twee dagen, Ze slapen hier. Of Israel zo vriendelijk is om gas binnen te laten, en wanneer, geen idee. Maar ze blijven wachten, om de eersten te zijn als het komt.
Lees verder
We zijn er!
Als we nou toch moeten wachten tot we Gaza inkunnen, dan maken we er maar het beste van. We spelen toerist in (Oost) Jeruzalem. Eerst naar de onvolprezen Educational Bookshop waar Deny Amira Hass in het Nederlands koopt en ik zoals gewoonlijk een stapel boeken. Ze kennen me. De relatie is hartelijk. Ik zorg in mijn uppie ook voor een weekomzet. Die winkel, de beste, moet vooral blijven.
Lees verder
Zaterdag. Ontbijt in Hotel Jeruzalem. Het hotel ligt in Oost-Jeruzalem, en wordt gerund door christelijke Palestijnen, en is een bekende hang-out voor verpalestijnste buitenlanders, minder betaalde journalisten (die van de grote tv-stations zitten in het duurdere American Colony Hotel) en Palestijnen die hier graag een biertje komen drinken.
Deny die nog een beetje bij moest slapen is nog niet opgedoken.
Lees verder
De grens van Gaza bleef voor ons en een handjevol buitenlanders gesloten. we zitten in Jeruzalem en proberen het zondag opnieuw.
Wordt vervolgd.
Ben in Tel Aviv.
Morgenochtend naar Gaza.
Dan meer.
Te gast: Uri Avnery. Mijn vertaling.
Elke keer als ik de stem van David Ben-Goerion die woorden hoor zeggen “daarom zijn wij hier verenigd” moet ik denken aan Issar Barsky, een leuke jongen, het kleine broertje van een vriendinnetje van me. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was in de eetzaal van kibbutz Hulda, op vrijdag, 14 mei, 1948.
Lees verder
Op 4 mei neem ik nooit uitnodigingen aan om ergens te komen spreken. Ook niet als het over Palestina gaat, zelfs niet als het over Palestina gaat, hoewel ik nooit vergeet dat zij de slachtoffers zijn van de slachtoffers, en dat ze waarschijnlijk hun land nog zouden hebben wanneer er in Europa geen extreme jodenvervolging had plaatsgevonden. Maar 4 mei is voor mij te persoonlijk, en voor de Palestijnen heb ik alle andere dagen van het jaar nog.
Lees verder
Klein dilemma: pak ik mijn koffer of niet?
Lees verder
