Als het aan de PVV ligt, dan geen subsidie meer voor linkse hobby’s als een ’tromboneclubje’. Lees: het Residentie Orkest. Sietse Fritsma van de PVV: „Waarom moet jan modaal betalen voor een elitegezelschap dat een tromboneclubje bezoekt.”
Lees verder
Buurman Abu Pessoptimist, ook wel Maarten Jan Hijmans genaamd, met een lange staat van dienst als journalist, onder andere eens gestationeerd in Cairo, is ook niet bepaald blij met de nieuwe Midden-Oostenverslaggever van de Volkskrant, Rolf Bos.
(Ik uitte mijn ongenoegen al eerder, hier)
Lees verder
Hoe geef je het weer, 1417 doden. Ons brein is niet goed in het bevatten van zo’n aantal gedode mensen, het blijft een getal. Beeldend kunstenares Ingrid Rollema heeft het zo gedaan: voor elke dode een klein beeldje, opgehangen aan een draad. Opeens zie je waar het om gaat: 1417 keer één mens. Ze hangen daar zwijgend, tegen de achtergrond van een grijze foto van de verwoesting, verder geen levend mens te zien. Als geesten die zijn teruggekomen om ervoor te zorgen dat we ze niet vergeten.
Lees verder
(Palestijnse vrouw bij de gedode mannen, 12 september, foto Ha’aretz)
De belangrijkste Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem heeft een rapport uitgebracht, waaruit blijkt dat Israëlische soldaten en officieren vrijwel nooit verantwoording af hoeven te leggen voor het doden van Palestijnse burgers. Dat wil zeggen: mensen die niet aan gevechtshandelingen deelnemen.
Lees verder
De Volkskrant is bepaald niet mijn favoriete krant als het gaat om het nieuws en commentaar over Palestina/Israël. Kritiekloos mag het Cidi propagandastukken plaatsen, zoals onlangs op 8 september, Henk van de Volkskrant mag mijn boek afdoen als ‘Anja’s gedram’, en de nieuwe Midden-Oostenverslaggever Rolf Bos is geen aanwinst.
Lees verder
Het nieuws is te klein om veel kranten te bereiken. In Gaza stierven zaterdagavond drie mensen, Ibrahim Sayid, van 91, zijn kleinzoon Hossam van zeventien en een vriend van zestien, Ismail Abu Oda. Hun misdrijf: dat ze naar hun stukje land gingen om naar hun schapen te kijken. Dat stukje land ligt op 700 meter van de grens met Israël, en Israël heeft besloten dat ze iedereen mogen doodschieten in hun eigen land, als ze dichter bij de grens komen dan 300 meter. De zogenaamde ‘veiligheidszone’, waarmee een kwart van het al schaarse akkerland, en land om vee te hoeden, onbereikbaar is geworden voor de inwoners van Gaza.
Lees verder
deel 3 (Deel 1, hier)
Tot wie richt je je eigenlijk?
Ik heb niet de illusie dat ik met één boek iedereen van mening kan laten veranderen. Ik hoop wel dat dit boek van waarde is voor mensen die welwillend genoeg zijn om er eens anders tegenaan te kijken. Die gaan denken: is het niet idioot dat wij nog steeds accepteren dat er een land is dat zo’n fundamenteel onderscheid maakt tussen hun burgers op grond van etniciteit en religie, een onderscheid tussen joden en niet-joden? Zouden wij dat elders in de wereld wel goed vinden?
Lees verder
Ik lig gewoonlijk vroeg in mijn nest, want ook al om zes uur ’s ochtends op met de vogeltjes en de poezen, en ik had geen zin om af te gaan zitten wachten of onze meneer W. nog van plan was om ‘vol op het orgel’ te gaan daar in New York, of dat hij zich een beetje in zou houden, gezien het feit dat hij nu moet proberen of het met onze rechtse partijen nog een beetje gaat lukken – en hij koos voor het laatste, begreep ik vanochtend. Beetje teleurstellend natuurlijk wel, de achterban hoopte er al op dat hij ze flink van jetje zou geven, daar aan de overkant van de plas, en ik stiekem ook wel een beetje. Laat hij de lui van het CDA en de VVD maar flink in verlegenheid brengen dacht ik, maar vreesde al dat hij net een tikje te opportunistisch zou zijn om dat te doen. Helaas dus. Hij bleef reuze gematigd. Voor zijn doen dan.
Lees verder
Deel 2 (Deel 1 hier)
Ben je van plan om binnenkort weer te gaan? Je hebt daar ook familie, toch? Hoe gaat het met hen?
Ik denk dat ik binnenkort weer probeer te gaan. Maar ik zal het maar vertellen, voor wie dat nog niet weet. Dat ik de laatste keer niet mee ben geweest had een reden.
Lees verder
Links Tineke Bennema
Tijdens de presentatie van mijn boek Oorlog als er vrede dreigt op 10 juni hield Tineke Bennema, zelf auteur van onder andere De last van Khalil (zeer aanbevolen, hier) een interview met mij. (Over de presentatie: hier)
Dit weekeinde zal ik dat in drie delen op mijn weblog zetten.
Lees verder