‘De enige democratie in het Midden-Oosten’ is een manier waarop Israël-aanhangers hun land graag aanbevelen. Kenmerkend is dat ze daarbij Israël als democratie graag vergelijken met de landen in het Midden-Oosten – waarbij ze gunstig afsteken, en niet met de democratieën in Europa – want dan viel de vergelijking al een stuk minder positief uit. In Oorlog als er vrede dreigt ga ik in op die vraag: is een land wel een democratie wanneer er een fundamenteel verschil wordt gemaakt tussen de rechten van bevolkingsgroepen op grond van een etnisch-religieus principe? Is een land dat een grondwet mist waarin gelijke rechten voor alle staatsburgers worden gegarandeerd wel een democratie? Of noem je dat, met Oren Yiftachel, een etnocratie?
Lees verder →