Fijn dat iedereen zo meeleeft, maar we zijn er nog niet, dat wil zeggen, zij zijn er nog niet.
Gisteren was er vanuit Amman geen vliegtuig te vinden naar Nederland, en ze hebben een visum voor 48 uur voor Jordanie, vandaag moeten ze daar weg.
We wachten.
We gaan weer.
Lees verder
Voor ons persoonlijk heel groot nieuws. Khaled en de jongens hebben toestemming om Gaza te verlaten via Israel. Dan moeten ze eerst naar Jordanie en dan met het vliegtuig naar Schiphol, en we moeten maar hopen dat alles goed gaat, want ze moeten eerst Erez door en dan Allenby Bridge. Morgen vertrekken ze. Wij vertrekken hier ook morgenochtend, maar kunnen niet samen reizen. Maar als alles goed gaat zijn ze over een paar dagen in Amsterdam.
Lees verder
Ramadan komt langs, oude vriend, leukste seksist die ik ken. Hij werkt niet meer bij het NCCR maar bij Atfaluna. Voor oortjes. Het gaat wel goed met hem, zegt hij. Hij heeft heftige discussies met zijn vrouw, want hij kan misschien een studiebeurs krijgen voor de VS, voor twee jaar. Maar hij kan niet meteen zijn gezin, zijn drie kinderen meenemen.
Lees verder
Eerste rondje met de teams van het Home Care Program. Mohammed heeft nu drie kinderen, en dat is genoeg, dus zijn vrouw gaat naar de universiteit. Ratiba heeft na vele jaren eindelijk haar Palestijnse identiteitsbewijs, en zou Gaza uitkunnen voor bezoek aan haar familie in Jordanie – als de grens open was. Dia heef er een dochtertje bij. Wael’s vrouw is weer zwanger, en Yasmin heeft een auto-ongeluk gehad maar dat is goed afgelopen. Fatma’s neef, de man van haar zusje, is doodgeschoten door de Israeli’s. De hele familie is in de rouw en zij heeft er moeite mee om plezier te hebben. Er zijn weer nieuwe mensen bij, en Ramsey is weg, voor een baan met een hoger salaris. En verder gaat het slecht in Gaza. Met de blokkade, met de interne gevechten. Er is geen licht aan het eind van de tunnel, zegt Abdelkarim.
Lees verder
GROETEN UIT GAZA!
Lees verder
Ik ben er.
Berichten volgen.
We zijn in een andere wereld, Jan en ik. De homobeweging in Jeruzalem. Gisteren waren we te gast in de enige drag queen bar van de stad. Ik vergat helemaal waar ik was – o ja, Israel. Ik kom er nog op. Vandaag nog Jeruzalem, morgenochtend de oversteek naar Gaza.
Verhalen volgen.
Josephine voelt het altijd aan haar watertje: o jee, die gaat weer de hort op. Zonder mij. Dus probeert ze altijd als verstekeling in mijn koffer mee te gaan. Het was haar één keer bijna gelukt, toen ze nog kleiner was. Nu vult ze de halve koffer, en al doet ze achteloos tuddum tuddum, lijk ik niet ontzettend op een trui, het gaat niet lukken.
Ik ben op weg, eerst naar Jeruzalem, en dan naar Gaza.
Zoals gewoonlijk zal ik mijn best doen om verslagen op mijn weblog te zetten.
