Twee redenen waren er voor de bijeenkomst in Vlaardingen, zei Benji de Levie, van de Rotterdamse afdeling van het Palestina Komitee, om de stem van de Palestijnen in de diaspora te laten horen, en als start voor een nieuwe campagne, Gaan voor Gaza.
Lees verder
Categorie archieven: Algemeen
Dagboek 28 oktober 2007
Veel nakwaak over de lopende kwesties in de dikke weekeindkranten. Elk dagblad heeft nu een eigen psychiater die een variant afgeeft op de analyse van Jean-Paul Selten over wat er allemaal aan de hand is met de Marokkaanse jongens die niet willen deugen. Het lijkt mij vooral belangrijk dat er oog komt voor omgevingsfactoren, en voor psychische stoornissen, en dat er verder over nagedacht wordt hoe je daar mee om moet gaan, en daar heeft Selten een hele goede aanzet voor gegeven.
Lees verder
Wake voor Uruzgan
Harry van Bommel zit in Quantanamo Bay. Dus of ik wilde komen spreken bij de wake in Rotterdam, over de actie om ons leger terug te trekken uit Afghanistan. Graag.
Lees verder
Kut (2)
Joes (verpleeghuisarts) nam een stukje mee uit het Medisch Contact (5 oktober 2007):
Het genitale uiterlijk
Dertig jaar geleden schreef Anja Meulenbelt Voor Onszelf. Hierin beschreef zij hoe zij samen met een tiental vriendinnen op het idee kwam om hun eigen vagina te fotograferen, de foto’s naast elkaar te leggen en er vervolgens met z’n allen naar te kijken. De opmerking: ‘Hé, die met het OB-touwtje is van mij!’ kan ik mij nog goed herinneren. Verder maakte het boek korte metten met de beeldvorming van vrouwen in de media.
Dus: adviseer dit boek aan al uw patiëntes die grotere borsten, kleinere schaamlippen, buikwandcorrecties, liposuctie et cetera wensen en bij wie het niet lukt om deze ingrepen uit het hoofd te praten. U bent dan in één klap klaar en het lezen van dit boek is veel leuker dan een opsomming van plaatjes van mogelijke vulva’s.
Inez de Vries, huisarts, Groningen.
Leuk, zo’n recensie dertig jaar later.
Enig verschil: wij hadden het toen niet over vagina’s en vulva’s.
Wij zeiden kut.
En voor wie geen zin heeft in kut: ga hier niet verder.
Lees verder
Palestina en Afghanistan
Ik wist even niet of ik het goed las: deze kop in het NRC: “waarom hulp aan de Palestijnen nu zinloos is.” Door Tineke Bennema, die ik ken als voorvechtster van de Palestijnse zaak. Ik wreef mijn ogen uit.
Ik weet hoe hoog de nood is in Gaza, hoger dan ooit. Is dit een pleidooi om anderhalf miljoen mensen maar langzaam te laten verhongeren?
Lees verder
Dader en slachtoffer (3)
Zoals geheel te voorspellen is, stuit een analyse van wat er aan de hand is met migratie en migranten, waarin we oog hebben voor wat afwijzing met mensen doet, op weerstanden bij dat deel van de bevolking dat op de hand is van ‘de harde aanpak’. Mensen die nog steeds verontwaardigd vinden dat elke poging om te onderkennen dat mensen ziek kunnen worden van achterstelling en uitsluiting gelijk staat aan het ‘pamperen’ van migranten en multikul.
Lees verder
Dader en slachtoffer (2)
Hoe komt het dat sommige categorieën mensen meer risico lopen op schizofrenie? En waar hebben we het over?
Lees verder
Dader en slachtoffer (1)
Bilal B. was een gestoorde schoft. Voordat hij de vorige week een politiebureau binnenstormde, twee agenten had neergestoken en werd doodgeschoten, had hij al een waslijst aan misdaden begaan. Op zijn 12de heeft hij iemand met een schroevendraaier toegetakeld. Hij is verschillende keren gepakt voor diefstal en een keer veroordeeld tot vijftien maanden cel. Bilal was een gevaar voor zijn omgeving. Maar Bilal was ook gestoord. Hij hoorde stemmen in zijn hoofd en werd voor behandeling opgenomen in de Valeriuskliniek. Hij was dader en slachtoffer.
Kwijtgeraakt, weggegrist, zoek
In augustus 2006 raadde ik het iedereen aan, om eens naar het Armandomuseum te gaan. Hier. Voor wie het niet gedaan heeft: te laat. Het is afgebrand. Met veel van het werk van Armando, en ander werk, er in.
Lees verder
Opgeruimd
Ik heb met beeldende kunstenaars in mijn omgeving wel vaker een gesprek gehad, ik vroeg: vind je het niet erg om afstand te doen van de dingen die je hebt gemaakt? Ze worden verkocht, ze worden het eigendom van een ander, als je mazzel hebt kun je nog eens gaan kijken, maar als je pech hebt verdwijnt iets waar je intens mee geleefd hebt, een deel van jezelf, uit je zicht, en moet je het zelf doen met de foto die je er van gemaakt hebt.
Lees verder



