Naar de top, maar je vrouwelijkheid niet verliezen, is een aanbeveling van Ozdemir en Jensen. Tja, kan dat, en wat is ‘vrouwelijkheid’? Wat ik weet van vrouwen aan de top is dat de marge van gedrag waarmee je je effectief kunt handhaven smaller is dan die van mannen. Gedraag je je te ‘mannelijk’ dan ben je al gauw een kenau, een bitch, (er is een reeks aan lelijke benamingen voor vrouwen die te dominant worden gevonden, en je zoekt vergeefs naar eenzelfde serie scheldwoorden voor dominante mannen), gedraag je je te ‘vrouwelijk’ dan heet het al gauw dat je je positie niet aankunt.
Lees verder →

Vrouwen aan de top

Mees verengt het bijdragen aan de maatschappij tot een economische bijdrage. Tenminste, voor hoogopgeleide vrouwen. Alsof er, zelfs met een hoge opleiding, niet nog veel meer te doen is. Het nieuwe initiatief waar ze deel van uitmaakt heet in goed nederlands, Women on Top. Misschien moest dat in het engels omdat de knipoog naar de dubbele betekenis in het nederlands al niet meer zo leuk stout klinkt: Vrouwen Bovenop! (Denk ik meteen gemeen: moet je wel een man voor hebben om als onderligger te fungeren – maar daar zullen we het nu niet over hebben).
Lees verder →

Scheiding is slecht voor kinderen

Kinderen groeien het beste op in een harmonieus gezin, en scheiding is slecht voor ze. Dat haalt je de koekoek. Uiteraard zijn kinderen het beste af in een omgeving waar hun verzorgende ouders samen een goede relatie hebben en ook nog met hun kind. Zo loopt het alleen niet altijd in het leven. En dan is echtscheiding, en eventueel opnieuw beginnen met een andere partner een optie, waarvan we blij mogen zijn dat die inmiddels bestaat. In mijn tijd was het nog een heidens karwei om bij een gewelddadige echtgenoot weg te komen, want ‘eenzijdig’ scheiden zat er nog niet in. Het is ook niet voor niets dat er een golf echtscheidingen kwam nadat de bijstand werd ingevoerd. Meestal aangevraagd door vrouwen. Die haalden op dat moment de schade in. Dit kom je in dat simpele verhaal – echtscheiding is slecht voor kinderen – niet tegen. Hoe goed het voor diezelfde kinderen van gescheiden ouders zou zijn geweest als diezelfde ouders bij elkaar waren gebleven.
Lees verder →

Twee biologische ouders

Kinneging gaat er van uit dat kinderen het beste af zijn met de twee biologische ouders, waarvan er een het liefst fulltime niet werkt. Dat is een vergaande versimpeling van wat we weten.
Lees verder →

Drie modellen

Grofweg hebben moderne vrouwen drie levensmodellen waaruit ze kunnen kiezen: ze kunnen (Kinneging) hun werk opgeven als ze kinderen krijgen, en fulltime huisvrouw en moeder worden. Ze kunnen (Mees) kiezen voor carriere, wat vaak neerkomt op het afzien van kinderen en soms ook van een partner. En ze kunnen proberen om beide werelden, gezin en werk, met elkaar te combineren. Op dit moment is dat laatste model onder de Nederlandse vrouwen het meest populair. Het betekent wel, in de meeste gevallen, een stapje terug doen in het werk. En zo krijg je het anderhalf kostwinnersgezin, waar Mees en Kinneging zo misprijzend over doen, zij het beide uit diametraal tegenover elkaar staande motieven. Want Kinneging denkt alleen aan de kinderen en niet aan de vrouwen, en Mees denkt alleen aan de vrouwen en niet aan de kinderen.
Lees verder →

Ik was niet zo’n goede moeder, maar ik zou een geweldige vader zijn geweest. Die uitspraak deed ik, ruim dertig jaar geleden. Ik werkte voor het brood op de plank, studeerde tegelijk voor de toekomst (ik had mijn school niet afgemaakt) en voedde tegelijk in mijn eentje een kind op. Was ik een man geweest die dat zo had gedaan, dan waren de hulpverleners toegesneld, en was ik zeer geprezen. Maar ik was een vrouw, en dus deed ik het als moeder niet zo best, vonden ze.
Lees verder →