Het persoonlijke is politiek (1)

De bijdrage van Kennedy (Over tolerantie 4) was voor mij een aanleiding om na te denken. Dit was het stukje tekst dat een reeks van associaties veroorzaakte:

Er is voor het eerst een meederheidscultuur ontstaan die gekenmerkt kan worden als liberaal, seculier en blank. Omdat deze mensen zich niet tot een minderheid voelen behoren, zijn zij minder geneigd de waarde van respect voor minderheden te ontkennen. Omdat het geen deel uitmaakt van hun eigen belevingswereld, kunnen zij zich moeilijk voorstellen waarom minderheden een bepaald respect zouden moeten krijgen. Dat is een belangrijke ontwikkeling die nog steeds doorgaat.

Is het waar? Dit is in ieder geval wat ik waarneem: dat er veel harder over minderheden wordt gedacht en geoordeeld dat in het nabije verleden. Lees verder

Over tolerantie (5)

Volgende bijdrage in de bundel van Bart Top komt van Evelien Gans. Zij onderzoekt de parallelen tussen anti-semitisme en de huidige houding tegenover de moslim minderheid in Nederland. Zij is bijzonder hoogleraar Hedendaags jodendom. Eens was zij zelf een doelwit van Theo van Gogh. In 1994 bekritiseerde ze Theo van Gogh omdat hij anti-semitische, anti-joodse stereotypen hanteerde. De reactie van Van Gogh luidde dat Evelien Gans ‘in haar vochtige droom een beurt kreeg van Mengele’. (Voor de jongere lezer: Mengele was een beruchte nazi, een arts die experimenten deed met de joden in het concentratiekamp) Gans zag af van een proces dat haar jarenlang zou verbinden met Van Gogh.
Lees verder

Over tolerantie (4)

Volgende in de rij is James Kennedy, hoogleraar nieuwste geschiedenis, die juist als voormalig buitenlander een interessante visie heeft op wat er in Nederland gebeurt. Centraal daarbij staat het ontstaan van een blanke, seculiere meerderheid die zichzelf verlicht acht. Die kon pas ontstaan na de verzuiling. Om te beginnen maakt Kennedy een onderscheid tussen soorten van tolerantie in Nederland:
Lees verder

Over tolerantie (3)

Interessant ook, het tweede artikel in de uitstekende bundel van Bart Top, Religie en Verdraagzaamheid, gesprekken over tolerantie in een extreme tijd. Want dat is een gesprek met Andreas Kinneging, een van de oprichters van de conservatieve Edmund Burke Stichting en dus niet een man die ik zo gauw zou hebben opgezocht als ‘medestander’ in barre tijden. Maar hij blijkt een opmerkelijk scherp oordeel over de ‘radicale verlichtingsdenkers’ te hebben, die hij net zo bedreigend vindt voor de grondrechten als de politieke islam.
Lees verder

Over tolerantie (2)

Verder met Rene Gude, uit Religie en verdraagzaamheid

Over ‘duiven’ en ‘havikken’:

Het probleem draait om discipline. Het verschil is alleen dat de zogenaamde duif strenge zelfdiscipline van iedereen eist, maar genoeg geduld en gezond verstand heeft om mensen naar de zelfdiscipline te laten toegroeien. De havik besluit na een paar incidenten dat mensen blijkbaar niet in staat zijn om zichzelf in het gareel te houden en roept om de harde hand.

Lees verder

Over tolerantie (1)

Aanbevolen boek, noodzakelijk boek vind ik zelfs. Het heet Religie en verdraagzaamheid. Gesprekken over tolerantie in een extreme tijd. Bart Top, voormalig redacteur van Contrast heeft tien verstandige, en onderling zeer diverse mensen geinterviewd over het thema tolerantie – uiteraard met verwijzing naar de huidige tijd. Zowel een conservatief als Andreas Kinneging, een christen als Andre Rouvoet komt aan het woord, als de voorzitter van Milli Gorus, Haci Karacer, columnist Mohammed Benzakour, voormalig moslima en Groen Linkser Farah Karimi. Evelien Gans onderzoekt de parallelen tussen anti-islamisme en anti-semitisme. Huub Oosterhuis sluit de rij. En anderen. Elk stuk nodigt uit tot nadenken. Dus wat mij betreft: kopen dat boek. Dit is niet zo’n gemakzuchtig boek waar we er al meerdere van hebben, waarbij voor en tegenstanders door elkaar worden gehusseld en je door de modder moet waden om de parels te vinden: hier is over nagedacht.
Lees verder

Een moslimpartij?

In Zem Zem onder andere een discussie over nut en onnut van een op te richten moslimpartij. Nabil Marcouch, een van de initatiefnemers verdedigt het plan. Een van de redenen om een eigen partij te beginnen, een Moslim Democratische Partij, is dat Verdonk met de leiders om de tafel zit die niet zijn gekozen door de moslim Nederlanders zelf. Hij neemt meteen een aantal van de beschuldigingen weg die gericht worden tegen het initiatief:
Lees verder

Plasterk versus Ellian

Ingezonden door Behnam Taebi. Dank je, Behnam.

Lawaaipapegaai
de Volkskrant, Forum, 15 juli 2005 (pagina 11)
Ronald Plasterk

Als Afshin Ellian geen buitenlander was geweest dan was hij allang door
commentatoren aangepakt. Men vindt dat hij voor een buitenlander al
redelijk Nederlands spreekt, en ontziet hem. Maar dat is neerbuigend. Hij
is hoogleraar rechtsfilosofie in Leiden, en moet voor vol worden
aangezien.
Lees verder

Terrorisme (2)

En dan is er de tweede belangrijke component: de woede die met name bij de tweede generatie migranten ontstaat over hun behandeling in het Westen zelf. Het gaat niet alleen om ons militaire optreden in Afghanistan en Irak, maar ook om onze reputatie in moslimkringen die onder meer door het ongelukkige filmpje Submission van Hirsi Ali niet onbesproken zal zijn,letterlijk en figuurlijk, schrijft Van Doorn.

Terreuraanslagen zijn niet altijd gemakkelijk te verklaren, maar er zit wel degelijk een zeer begrijpelijke logica in. Terrorisme is geen roulette. Niet iedereen kan en wil dat zien. Een schitterend voorbeeld van niet willen, bood Ayaan Hirsi Ali in vrij Nederland van 2 juli. Niet verrassend verdedigde ze het goed recht van provocatie en polarisatie waar ‘we’ dan ook met kracht mee moeten doorgaan. Wél verrassend was haar mening dat dergelijk uitdagend gedrag een remedie is tegen geweld. De moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh waren namelijk een gevolg van ‘het vermijden van confrontatie’. Kan het nog gekker?

Lees verder