Vrijheid en beschaving

De luidste roep, na de schokkende moord op van Gogh, is dat dit een aanslag is, niet alleen tegen een mens, maar tegen de vrijheid van meningsuiting. Daar tussendoor, maar veel minder luid, hoor ik maar een paar stemmen die de vraag oproepen of het hier wel om de vrijheid van meningsuiting gaat, of om iets anders. Remco Campert, bijvoorbeeld, in de Volkskrant van 3 november, schreef:

‘De ene na de andere politicus stond pal voor de vrijheid van meningsuiting, maar dat is toch iets anders dan de vrijheid om mensen tot in hun ziel pijn te doen. Lees verder

Oproep

Claar is gast op dit weblog. Dit is wat ze schrijft:

Dinsdagmorgen werd een landelijk zeer bekende herrieschopper van zijn fiets geschoten en afgeslacht. Ik noem hem herrieschopper en doe hem daarmee grenzeloos tekort. Want Theo van Gogh was veel meer dan dat. Maar de moordenaar zag de herrieschopper fietsen.

Moord, onaanvaardbaar. Wat het motief, de achtergrond ook is: onaanvaardbaar. Ik ben net als iedereen razend en eis snel en zorgvuldig onderzoek naar de feiten en ik eis een goed doordacht antwoord van de regering. En dat ze alsjeblieft hun verstand erbij houden, want dit is geen ‘gewone’ moord (welke wel), dit is een onheilspellende moord van een extremist, een moord met grote maatschappelijke consequenties.
Lees verder

Islam en moderniteit

Wie denkt dat moslims per definitie niet in staat zijn tot zelfkritiek had er bij moeten zijn. Drie denkers uit de Islamitische wereld krijgen vandaag de Erasmusprijs uitgereikt, drie figuren die onderling sterk verschillen, waarmee tegelijkertijd wordt getoond hoe de islamitische wereld, net als de westerse, vooral gekenmerkt wordt door een grote diversiteit. Sadik al-Azm, een kritische ‘ketter’ die voor zijn opvattingen al eens een weekje in de gevangenis heeft gezeten, gewezen professor in de Europese filosofie in Damascus en Beiroet, Abdulkarim Soroush, die Islamitische mystiek onderwees in Teheran en de ook in Nederland door haar boeken al bekende Fatema Mernissi, een Marokkaanse feministe, professor in de sociologie, letterlijk en figuurlijk de kleurrijkste.

Fatma Mernissi
Lees verder

Lawaaiwake

Me zelden zo neerslachtig gevoeld. Ik stond naast Ed van Thijn in de Eerste Kamer naar de beelden op de tv te kijken. Hij zag er net zo grauw uit als ik. De ergste nachtmerrie. Niet alleen om een dode, ook om wat er nu gaat gebeuren in dit land.
Job Cohen riep op om naar de wake, de lawaaiwake op de Dam te komen. Ik ging, omdat hij er om vroeg. En stond daar, tussen de mensen, in verwarring. Alsof ze net zo dachten zei het stel voor me waarom zijn we eigenlijk hier? Ik kijk om me heen. Een diversiteit aan mensen. Mensen met tranen in hun ogen. Mensen die lachen alsof het ene feestje is. Mensen die grimmig kijken. Mensen die pannendeksels en fluitjes hebben meegenomen en het lawaai serieus nemen en het maken. Wat denkt iedereen, behalve: dit had niet mogen gebeuren?

Dam 03
Lees verder

Vrijheid en fatsoen

Volgens Harry van Bommel (mijn collega SPer in de Tweede Kamer) staat het wel vast dat er grenzen zijn aan de vrijheid van meningsuiting. Niet alleen wettelijke grenzen, ook fatsoensgrenzen. Dit artikel verscheen in het Katholiek Nieuwsblad op 24 april 2004.

Vrijheid vraagt ook om fatsoen
door Harry van Bommel

Sinds Paul Cliteur heeft verklaard dat hij zich niet meer zal mengen in het publieke debat over de islam en integratie, wordt er heftig gediscussieerd over de vrijheid van meningsuiting. Cliteur grossierde in zijn columns en stukjes in scherpe meningen over allelei aspecten van de islam maar passeerde daarbij naar mijn overtuiging nooit een grens.
Lees verder

Ed van Thijn

Ed van Thijn was vijf jaar oud toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Gescheiden van zijn ouders dook hij onder. Op het achttiende adres werd hij verraden en afgevoerd naar Westerbork. Maar de eindreis naar het Oosten maakte Van Thijn niet. De treinen staakten, en kort daarop werd Westerbork bevrijd. De kleine Van Thijn werd weer met zijn ouders verenigd. De gebeurtenissen in de oorlog bepaalden veel later Van Thijns politieke drijfveren. Hij beschrijft dit zelf in zijn boekje “Het Verhaal” (1999) waarin hij voor het eerst openlijk zijn persoonlijk relaas doet.

Ik ken Ed van Thijn al vele jaren. Toen de uitgeverij Van Gennep nog de echte Van Gennep was waren we daar beide auteur. Ik kom hem wel eens tegen bij vrienden. Hij zit in het aanbevelingscomité van mijn Stichting Kifaia, voor hulp aan Palestijnse gehandicapten. En nu zitten we als collega’s in de Eerste Kamer. We delen met elkaar een grote zorg om het Palestijns/Israëlische conflict, al verschillen we op punten wel eens van mening. Van Thijn gelooft erg in het Initiatief van Geneve, en voelt zich verwant met de linkse partijen daar. Ik vind Geneve een gepasseerd station, en vind dat ‘links’ daar erg tekort schiet. Maar die verschillen vallen even helemaal weg bij het kijken en luisteren naar het interview dat Ed gaf met Radi Suudi, voor de Nederlandse Moslim Omroep. De herhaling was zaterdag.
Lees verder

Beschaving zonder nachtzoen

De Eerste Beschavingslezing, uitgesproken op 30 oktober in De Balie, door Diamanda Dramm.

Diamanda Dramm

Beschaving ligt altijd ver weg. Beschaving is net als de horizon: je kunt fietsen wat je wilt, maar komen doe je er nooit. Ik heb mij vaak vragen gesteld over de horizon. En ik heb mij vaak vragen gesteld over beschaving.

Beschaving betekent: spreken met twee woorden. Eten met vork en mes. Dat zei mijn moeder althans. Tot ik een keer op de televisie zag hoe mensen met de handen aten. Zomaar met hun handen. En dan niet eens met ieder een eigen bordje, maar uit een gezamenlijke schaal. Een grote schaal met een hoop voedsel in de vorm van een piramide.
Lees verder

Beschaving

Na de inburgeringstest konden we in ‘vertrekhal de Balie’ de Eerste Beschavingslezing meemaken. Die werd voorgedragen door een meisje van 13, Diamanda Dramm. Ze deed het prachtig. De vraag: wat is beschaving? Is dat meer dan weten hoe het hoort? En als we constateren dat er veel verschillende culturen zijn, met verschillende opvattingen over hoe het hoort, wie bepaalt dan wat werkelijke beschaving is? Of is werkelijke beschaving iets diepers?

Diamanda
Lees verder

Inburgeringstest. Doen!

Examen02

Paradiso, 30 oktober. Een zaal vol Nederlanders mag proberen wat ze er van terecht zouden brengen als zij de inburgeringstest zouden doen. Harmen Siezen leidt het examen. Op de eerste rij een aantal BNers dat zich vrijwillig had opgegeven: Hilbrand Nawijn, Rob Oudkerk, Pieter Hilhorst, Henk Weltevreden (pleegvader van een kind dat dreigt uitgezet te worden, ik kom daar nog eens op terug) Hannah Belliott, Hedy D’Ancona, Abdullah Haselhoff, Dennis Rudge, Fenna Vergeer. En ik. Straks gaat dat examen, de Maatschappelijke Oriëntatietoets, werkelijk meespelen. Wie minder dan 70% van de vragen goed heeft wordt niet genaturaliseerd.
Lees verder