Polderislam (3)

(Willem Schinkel)

Gedroomde samenleving

Willem Schinkel geeft ons in Gedroomde samenleving zijn gedachten over het merkwaardige gebruik van de term ‘integratie’. Waar Jean Tillie het heeft over de ‘cargocult’ heeft Schinkel het over sociale hypochondrie: een overbezorgde angst voor integratieproblematiek en de even overbezorgde angst dat ‘onze samenleving’ door vreemde elementen wordt aangetast. Als zou het gaan om een lichaam dat bedreigd wordt door vreemde bacteriën. “Sociale hypochondrie is de krampachtige fixatie van een sociaal lichaam op zijn mogelijk eenheidsbedreigende ziektes.” Met als effect de radicale uitsluiting van mensen met een ‘andere cultuur’.
Lees verder

Polderislam (2)

azenit-6.jpg
(Fouad Laroui rechts, links Radi Suudi)

Oneens met Fouad Laroui

In de Groene dus nog een interessant artikel, een interview met schrijver Fouad Laroui door Kees Beekmans, helaas niet te lezen op de website, dus of naar de winkel of abonnee worden. Ik heb destijds met plezier zijn boek over islamisme gelezen, en ben het met evenveel plezier op een belangrijk punt erg met hem oneens.
Lees verder

Polderislam (1)

groene.jpg

De ontwikkeling van de polderislam

In de Groene van deze week een aantal artikelen samengevat onder de vraag: Polderislam, wens of werkelijkheid? Het artikel van Joeri Boom is te lezen op de website van de Groene, hier. Het beeld dat Boom schetst is ook het mijne: de integratie van de moslimjongeren gaat rustig door. Ze geven een eigen invulling aan hun moslimidentiteit dan hun ouders – en je kunt dus spreken van een typisch Nederlands verschijnsel. In veel opzichten leven en denken de zoons en dochters van de eerste generatie migranten niet zo erg anders als hun autochtone leeftijdgenoten, behalve in hoe ze over elkaar denken, en behalve het gegeven dat de emancipatie van migrantenkinderen niet gepaard gaat met secularisatie. Jonge Nederlandse moslims, zo modern als ze verder ook zijn, zijn niet minder gelovig geworden dan hun ouders – maar wel religieus op een andere manier.
Lees verder

Het pauperparadijs

omslag.jpg

Suzanna Jansen heeft een indrukwekkend boek geschreven, en het is volstrekt verdiend dat het stilletjes, zonder mediaophef, een bestseller is geworden, nu al in zijn twee en twintigste druk. Het is een verhaal over armoede in Nederland, en tegelijk een verhaal over haar familie, tot vijf generaties terug: van Tobias Braxhoofden (1785 – 1844) via Cato en Helena en Roza naar Elisabeth Dingemans, haar moeder. Het is ook een documentaire over de manier waarop Nederland met de armen omging, en vooral over de gestichten in Veenhuizen, waar meerdere van haar grootouders en betovergrootouders verbleven.
Lees verder

Naar een oplossing voor Palestina/Israël

071110volterra-069.jpg
(Ali Abunimah)

Ik kan de volgende uitnodiging van harte aanbevelen – het is interessant om Ali Abunimah een keer mee te maken. Hij hoort bij de generatie jonge Palestijnen in de diaspora, die juist omdat hij en Palestijn is, en enige afstand heeft doordat hij niet in Gaza of de Westoever woont, een scherpe en heldere visie heeft. Ik zou de gelegenheid om hem eens te horen spreken niet voorbij laten gaan. Steven Friedman ken ik nog niet, daar kijk ik dus naar uit.
Lees verder

Verdeeld land – gedeeld land (slot) (voorlopig)

(Voor wie de serie vanaf het begin wil volgen: hier begint het)

Low trust

Nederland is een low trust land geworden. Zowel allochtone als autochtone Nederlanders voelen zich psychologisch onveilig. Een deel van de autochtone bevolking wijt dat aan de komst van de migranten, de moslims. Waarvan zich een deel vervolgens gewantrouwd en gediscrimineerd voelt. Aan de beide polen kan dit leidt tot passiviteit, starheid en het onvermogen om de omgeving met een genuanceerde blik te bekijken. In zo’n klimaat hebben conflicten de neiging snel te escaleren, en zijn mensen vooral met zichzelf bezig, en niet meer met het algemeen belang. In de politiek mondt dit uit in een hysterisch debat, over ‘de’ Nederlandse cultuur, ‘de’ islam.
Lees verder