Elk jaar is er in Vlaardingen de vredesmarkt en elk jaar staat daar trouw de familie Ghazal Palestijnse hapjes en zeep te verkopen, om geld te verzamelen voor Stichting Kifaia, voor de gehandicapten in de Gazastrook dus. (In Vlaardingen woont de grootste gemeenschap aan Nederlandse Palestijnen, dus ik kom er nog wel eens.)
(Angela Godfrey-Goldstein)
Het jaarlijkse feestje bij SIVMO (Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechten Organisaties) was gisteren, en klein gezelschap van mensen die het hardnekkig blijven proberen: de goede, kritische kant van Israel blijven ondersteunen. Met geld, en met het verspreiden van hun boodschap. Onder andere door de uitgave van De Brug, hier al eerder aanbevolen, die jarenlang werd gemaakt door Bart Nooy en nu door voormalig Groene-redacteur Max Arian.
Dat was andere koek, in Paradiso gisteren, dan die schertsvertoning met Bolkenstein die niet eens de beleefdheid en beschaving op had kunnen brengen om de boeken van Tariq Ramadan te lezen alvorens hem even te komen vertellen waarom hij het allemaal verkeerd zag. Gisteravond, discussie met iftar tijdens het Ramadanfestival, en twee gasten die met Ramadan in gesprek gingen, Herman van Gunsteren en Ruud Lubbers. Beschaafde mannen, die het laatste boek van Ramadan, Een jihad van vertrouwen, wel hadden gelezen alvorens daar met hem over in discussie te gaan.
Lees verder
Mozes riep heel Israel, hij sprak tot hen: dit gebod dat ik jou heden opdraag, ik, is niet te zwaar voor jou en niet te ver weg. (Deuteronomium 30 vers 11)
Ik moest denken aan de koran, waarin de mensen ook beloofd wordt dat hun opdracht niet zwaarder is dan ze kunnen dragen, geloof is er niet om het mensen moeilijker te maken.
Lees verder
Mijn vaste bezoekers weten dat ik Tariq Ramadan met belangstelling volg, en zijn boeken heb gelezen. (Zie hier en meer links hier) Maar het debat dat hij hield met Frits Bolkenstein sloeg ik over: ik verwachtte niet zoveel van Bolkenstein en daar bleek ik erg gelijk in te hebben gekregen. Want Bolkenstein had niet het respect en het fatsoen op kunnen brengen om zich voor het debat voor te bereiden en zich in het gedachtengoed van zijn gesprekspartner te verdiepen. Zoals tijdens het debat bleek had hij geen van de boeken van Ramadan gelezen, en zijn wijsheid alleen opgedaan uit het beruchte anti-boek van Caroline Fourest, waarvan hem ook al was ontgaan dat de daarin voorkomende beschuldigingen (alsof Ramadan een stiekeme fundamentalist is die net als alle andere moslims meteen de sharia in willen voeren als wij even niet opletten) al breeduit waren weerlegd.
Lees verder
Er is veel te doen geweest over de vraag of de (lokale) overheid islamitische organisaties mag steunen en zou moeten steunen, en met welk doel. Burgemeester Job Cohen, die vindt dat het onder omstandigheden wel moet kunnen schreef daarover een nota. Hier, op het allochtonenweblog, ga naar het lijstje onderaan het stuk van 15 september en download.
Op 26 september is daarover een debat in Argan, in Amsterdam. Zie hieronder. En als voorproefje een discussiestuk van Lisa Arts en Ewoud Butter van het allochtonenweblog.
Lees verder
Te gast: Lisa Arts en Ewoud Butter
10 maart 2008
Benader de scheiding tussen kerk en staat pragmatisch
Terwijl in Uruzgan met geld van de Nederlandse overheid moskeeën worden opgeknapt, is diezelfde overheid binnen de Nederlandse grenzen bijzonder huiverig om samen te werken met moskeeorganisaties. Voor de beslissing om de bouw van een moskee in Afghanistan te financieren, gelden volgens minister Van Middelkoop (Reformatorisch Dagblad, 30 maart 2007 ) “pragmatische redenen”, terwijl het vooral “principiële bezwaren” zijn die samenwerking met moskeeën in Nederland bemoeilijken. In Afghanistan is Nederland in oorlog en in oorlog staat het resultaat voorop. Om de ‘hearts and minds’van de Afghanen te winnen is het geen probleem een moskee te financieren. In Nederland worstelen we met de scheiding tussen kerk en staat en dat blijkt een lastige horde bij het ontwikkelen van een effectief beleid om radicalisering te voorkomen. Beter zou zijn ook in Nederland het resultaat voorop te stellen en te kiezen voor een pragmatische benadering. Een artikel van Lisa Arts en Ewoud Butter.
Lees verder
We did it!
Lees verder
Naar aanleiding van het bericht hierboven, over de tentoonstelling in het Tropenmuseum over Palestina 1948, “Herinneringen aan een verdwenen vaderland”, een korte film over Jaffa, eens een bruisende kuststad in Palestina. Khaled’s familie komt uit Jaffa, maar zijn vader en moeder zijn overleden, en hij werd zelf in Gaza geboren. Hij is nog een keer terug geweest, toen het nog kon, met zijn zoons. Ze namen voor hun oma een cadeautje mee, een stukje zeep uit Jaffa. Het werd bij de grens door de Israeli’s in beslag genomen.
Lees verder
Het schijnt op het tv nieuws geweest te zijn, in geen van de dagbladen vind ik terug wat toch wel nieuws mag heten: de gemiddelde Nederlander denkt positiever over moslims dan twee jaar jaar geleden. Eigenlijk zou er moeten staan: de autochtone Nederlanders denken positiever over de islamitische Nederlanders, want de kop suggereert nog steeds dat je Nederlanders hebt – en moslims – alsof die toch nog een soort buitenlanders zijn, in plaats van Nederlanders met een ander geloof.
Lees verder