Dagboek 11 september 2006

De kandidatenlijst van de SP voor de verkiezingen is bekend gemaakt. Dan weet nu iedereen ook wat wij in de Eerste Kamer al wisten, dat onze Ronald naar de Tweede Kamer gaat. Goed voor hun, goed voor de partij, jammer voor ons. We konden het in ons ploegje erg goed met elkaar vinden en we gaan hem missen, al is dat misschien weer een goede reden om wat vaker bij ‘de overkant’ te gaan buurten. Niet mis wat hij op zich neemt, want we weten dat je de Eerste Kamer nog als halve baan kunt opvatten, maar de Tweede Kamer is minstens anderhalve baan. We wensen Preeti, zijn verloofde met wie hij deze maand in het huwelijk gaat treden dan ook sterkte. Ronald was gisteren in Buitenhof, als voorschotje op zijn nieuwe functie. Aangezien ik dan altijd in de kerk zit heb ik Buitenhof nog niet gezien. Anderen wel. Ik hoor dat hij het goed heeft gedaan, maar ik verwachtte ook niet anders. Morgen ben ik er weer bij in de Eerste Kamer.
Lees verder

Dagboek 31 augustus 2006

In de Volkskrant van vanochtend zet rabbijn Evers zich af tegen Hayo Meyer, het stuk dat ook op dit weblog werd geplaatst. De redenatie van Evers, die eenvoudig niet ingaat op de bezwaren die Meyer heeft op de bezettingspolitiek van Israel, is simpel. Israel is een gevolg van het Europese anti-semitisme, dat overgenomen is door de Arabische wereld, en dat betekent dat ‘Europa en de Europeanen zichzelf en de Arabische wereld moed moeten betonen, en eindelijk zeggen: het land Israel is ontstaan door onze waanbeelden. Wij nemen de verantwoordelijkheid voor het bestaan en wij staan garant voor het voortbestaan’.
Lees verder

Waar het gebeurde

060825armandol-014.jpg

En gisteren even heel wat anders. Met Huub Oosterhuis was ik te gast voor de opname van ‘Museumgasten’. Eerst naar een expositie van stoelen in het Zonnehof in Amersfoort, ontworpen door Rietveld. Ook zijn stoelen waren er, dat beroemde zigzagstoeltje, en alle varianten op dat thema die later kwamen. De opnamen zouden haast al weer afgelopen zijn nog voor ze goed en wel waren begonnen, toen ik met stoel en al omviel toen ik probeerde er bevallig in te gaan zitten: het ding bleek nog op een karrtje met wieltjes te staan. Iedereen geschrokken, maar ik stond op zonder een schrammetje of buil. Interessant, die stoelen, maar niet veel om over te praten al deden Huub en ik nog ons best.
Lees verder

Dagboek 23 augustus 2006

Alles slaapt nog. Straks wordt Walid wakker, en die is vandaag jarig. Elf. Die wil weten wat zijn verrassing is voor vandaag. Dat wordt een bezoek aan een elektronicawinkel, en als het lukt vanmiddag circus. Zijn broertje mag het mee vieren, want die werd deze maand negen. In het parlement gisteren staakten de stemmen over het wel of niet van een verjaardagstaart. Ik vind dat dat moet, met kaarsjes. Maar Pa vindt dat ze al worden volgestopt met van alles, en daar zit ook wat in. Hoewel ze wel genoeg fruit eten. We zullen wel zien. Gisteren hebben we uren met ze gezwommen. We kregen de jongens met moeite mee naar huis. Wat een dromen je dan krijgt. Waarom hebben we in Gaza niet zo’n zwembad, vroeg Wasim. Jullie hebben de zee, zei ik. Jullie hebben de zee en een zwembad, zei hij. Wat zeg je dan?
Lees verder

Anneke Jos Mouthaan


(Anneke rechts, bij de Amnesty wake)

Uit Vrij Nederland, interview Malou van Hintum:

In 2001 richtte ze samen met Harry de Winter ‘Een Ander Joods Geluid’ op, omdat ze vond dat je als jood ook kritiek moeten kunnen uiten op Israël. Vandaag is dat geluid des te belangrijker in de discussie over Israël en Libanon.
‘Ik vind dat Israël nu stom bezig is, arrogant, opgefokt’

Lees verder

Dagboek 23 juli 2006

Oef!
Zeiknat tot op mijn onderbroek kon ik naar huis, na eerst een flinke borrel in de kroeg – ik even blij dat ik christen ben en geen moslim.

Dat hebben we doorstaan, en goed. Want ik hield eerlijk gezegd mijn hart vast, of er geen incidenten zouden zijn waar de pers meteen op zou springen. Het is zo makkelijk om een gehele demonstratie in een kwaad daglicht te stellen, door net in te zoomen op die ene activist met te radicale slogans. Ik zag hoe woedend sommige mensen waren en begreep het zo. Vooral de mensen met familie in Libanon. Maar ze hielden zich in. Aan het begin scandeerde een groepje mensen Allahu Akbar. Nou weet ik na vele jaren in een moslimland dat dat niets anders betekent dat God is groot, maar ik weet ook dat bange Nederlanders dat op kunnen vatten als een oproep tot de strijd tegen het Westen. Maar de media vonden andere zaken interessanter. Huilende mensen waren meer populair, deze keer.
Lees verder

Luid de noodklok! De demonstratie

060722demo 318.jpg

Yes! Dat was een mooie, indrukwekkende demonstratie. Nauwelijks een wanklank. Toen de voorbereidingen werden getroffen ging het alleen nog over Palestina. Daarna volgde de invasie in Libanon. Dus kwamen er veel meer mensen dan we aanvankelijk hadden gedacht, geemotioneerde Libanezen, verontwaardigde Nederlanders. RTL4 zei tussen 2000 en 2500 mensen.
Lees verder