Het stond in de Volkskrant. Niet als opiniestuk maar als feitelijk bericht. Wat lezers van dit weblog al wisten: het kolonistengeweld neemt toe, zowel tegen politie als tegen Palestijnen, en ook geven de Israelische autoriteiten toe dat het maar in een minderheid van de gevallen komt tot vervolging.
Lees verder
Het was nog gedoe bij Erez, want daar bedachten ze opeens dat Joes er toch maar niet in mocht. Heb je een maand van te voren aangemeld, heb je vijf en zeventig keer gebeld om een bevestiging te krijgen, krijg je die eindelijk, maar altijd mondeling zodat je dat niet bewijzen kunt, ga je op reis, sta je voor de grens, zeggen ze nee hoor, in onze computer staat niet dat u toetsemming heeft. En waarom Colet en Jan dan wel gecleared zouden zijn en Joes niet? Raadsel. Affijn, na een half uur gezeur mocht hij toch door.
De ploeg is compleet, straks gaan we de eerste sessie doen met de teams.
GROETEN UIT GAZA!
Lees verder
(Met update)
De foto’s die ik maakte in de bijeenkomst van het Open House in Jeruzalem, waar Jan en ik een inleiding zouden houden. Het was een ontmoeting waar ik nog lang over heb nagedacht, maar nu zit ik weer in Gaza, en het verhaal komt nog. Dear friends, the story of our meeting will follow one of these days. It was for me a memorable, warm and thought provoking meeting, and I will tell you about it. But now I’m in Gaza, and I have to do other things. I will not forget.
Lees verder
Gaza. Hoe het met iedereen is. De kinderen balen, Khaled baalt. Hun visum loopt eind van de maand af. Misschien, heel misschien gaat de grens nog open. Khaled heeft het de jongens beloofd, dan rennen ze meteen naar de grens, nemen het eerste vliegtuig vanuit Cairo naar Schiphol en de volgende dag zitten we bij de vreemdelingenpolitie en het IND om hun visum te verlengen. Maar eerlijk hij denkt niet dat het nog gaat lukken.
Lees verder
We zitten op een terrasje in het oudste deel van de stad buiten de muren van de Oude Stad. Een sjieke nieuwe winkelstraat genaamd Mamilla, veel gerestaureerde pandjes, veel Arabisch natuurlijk, we zien ook een oude christelijke kerk. Er komt een orthodoxe joodse familie langs, man in lange zwarte jas, baard, peijes, vrouw met haar bedekt en lange rokken. En van de andere kant komt er ook een orthoodox gezin, maar dan moslim, man in een lang gewaad, vrouw met haar haar bedekt, en beide families met kinderwagen en kinderen. Kijk, zeg ik tegen Jonatan, er zullen toch niet meer veel plekken zijn in Israel waar je dat ziet, dat joden en Palestijnen elkaar tegenkomen.
Nee, zegt Jonatan, maar wat nog interessanter is is dat zij meer met elkaar gemeenschappelijk hebben dan met ons.
Lees verder
Mijn vaderland is geen bundel verhalen
Geen herinnering, geen veld met halve manen
Mijn vaderland is geen lied of vertelling
Geen licht dat valt op takken van jasmijn
Mijn vaderland is de woede van een balling over zijn verdriet
Een kind dat verlangt naar een feestdag, een kus
Windvlagen beklemd tussen gevangenismuren
Een oude man die weent om zijn zonen, zijn grond
Dit land is de huid over mijn botten
En mijn hart
Zweeft over de velden als een bij.
Lees verder
In Israel worden op dit moment 350 kinderen tussen de 14 en 18 jaar gevangen gehouden. Zie hierover het artikel van Natasha Saunders, van het AIC, hieronder.
Lees verder
(Na’im al-Kurd, een kankerpatiënt, die geen toestemming heeft gekregen om Gaza te verlaten Wissam Nassar/MaanImages)
Vrijwel de enige Palestijnen die nog toestemming kunnen krijgen om Gaza te verlaten via Erez checkpoint zijn zieken, mensen die afhankelijk zijn van medische behandeling die in Gaza niet te krijgen is en toestemming krijgen om die behandeling in Israel te krijgen. (De andere ‘uitgang’ is bij Rafah, bij de grens met Egypte. Vandaaruit zou het wel mogelijk zijn om medische behandeling in Egypte te krijgen, of verder te reizen naar een ander land, ware het niet dat die grensovergang vrijwel permanent gesloten is. Voor degenen die denken dat het Egypte is die daarover gaat: ook deze grensovergang staat onder toezicht van Israel).
Lees verder
